ร้ายรัก | EP.1 เทพบุตรคนที่ 1
1167 คำ
ตอนที่ 1
——————————
การแข่งขันจัดและตกแต่งดอกไม้ประจำปีถูกจัดขึ้นที่ Tiziano University มหาวิทยาลัยเอกชนชั้นนำอันดับ 1 ในยุโรป โดยผู้ก่อตั้งคือตระกูลธีเซียโน่ เจ้าของคนปัจจุบันคือหลานชายอย่างธีโอดอร์ ธีเซียโน่ และเขาเองก็คาดหวังให้ลูกชายคนเดียวขึ้นมารับช่วงต่อในอีกไม่นาน งานนี้ถูกจัดขึ้นเป็นประจำทุกปีเพราะภรรยาสุดที่รักของเขานั้นทั้งรักและหลงใหลดอกไม้เป็นอย่างมากอย่างมาดามเอเธน่า ธีเซียโน่
บรรดาผู้เข้าแข่งขันที่ได้รับคัดเลือกจากการแข่งขันในครั้งก่อนรวม 10 กลุ่ม ต่างอยู่ประจำโซนของตัวเอง เงินรางวัล 20,000 ยูโร สำหรับอันดับหนึ่ง 10,000 ยูโร และ 5,000 ยูโร สำหรับอันดับสองและสามตามลำดับ รวมไปถึงรางวัลชมเชยต่างๆ เรียกได้ว่ากลุ่มที่ได้เข้าแข่งขันในรอบสุดท้ายนี้ได้รับรางวัลทุกกลุ่มแต่จะมากน้อยนั้นก็ขึ้นอยู่กับอันดับที่ได้หลังจากจบการแข่งขัน
นีโอร่า กรีเซีย สาวน้อยใบหน้าสวยหวานเต็มไปด้วยความสดใสร่าเริง เธอไม่เคยเครียดกับการแข่งขันครั้งไหนๆ เลยและครั้งนี้ก็ด้วยเช่นกัน
แต่จะว่างั้นก็ได้เพราะเธอซ่อนความรู้สึกพวกนั้นไว้ภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มนั่นยังไงล่ะ ผิดกับเพื่อนร่วมทีมอีกสองคนที่มีสีหน้าไม่สู้ดีนักเมื่อเจอคู่ต่อสู้ที่ค่อนข้างสูสีกันก็คืออันดับสองของปีที่แล้ว
"เธอไม่เครียดบ้างหรอนีน" อันนา หนึ่งในนั้นเอ่ยถามเพื่อนสาวที่ยังคงจัดอุปกรณ์ให้เข้าที่เข้าทางเพื่อให้หยิบจับอะไรได้ง่ายขึ้น ส่วนเธอนั้นยืนนิ่งอยู่กับที่เหงื่อแตกพลั่กอยู่พักใหญ่
"อันนาอย่ากดดันตัวเองมากไปเลย แค่เราทำให้ดีที่สุดก็พอเนอะ" ร่างอรชรหันกลับมาส่งยิ้มกว้างให้เพื่อน มือเล็กบอบบางของเธอจับที่ไหล่ของอันนาเบาๆ เพื่อให้กำลังใจกัน
"ถูกของนีน เรามาตั้งใจทำให้ดีที่สุดกันเถอะ" กวิน หนุ่มคนเดียวในกลุ่มเอ่ยขึ้นบ้างพร้อมกับตบไหล่อันนาเช่นกัน
อีกไม่กี่นาทีก่อนเริ่มการแข่งขัน พิธีกรและกรรมการตัดสินเริ่มเดินเข้ามานั่งประจำที่ ก่อนที่พิธีกรจะประกาศหัวข้อการจัดดอกไม้ให้ผู้เข้าร่วมการแข่งขันรวมถึงทุกคนอยู่ในพื้นที่นั้นได้ทราบพร้อมกัน
นีโอร่ายืนสูดหายใจเข้าแล้วพ่นลมหายใจออกยาวๆ เพื่อรวบรวมสติพยายามทำตัวเองไม่ให้ประหม่า
"และธีมการจัดและตกแต่งดอกไม้ในครั้งนี้ก็คือ งานแต่งงาน..." สิ้นเสียงของพิธีกรสาว หญิงสาวก็ลืมตาขึ้น
งานแต่งงาน...ถึงจะเป็นธีมที่ชอบนำมาเป็นหัวข้อร่วมแข่งขัน แต่เธอก็คิดไม่ถึงว่างานในวันนี้จะเอาหัวข้อนั้นมาเช่นกันเพราะจากปีที่ผ่านๆ มาช่างแตกต่างไปคนละสไตล์กับธีมของปีนี้ลิบลับ
ไม่เป็นไรนะนีน เธอทำได้แน่ๆ หญิงสาวบอกตัวเองในใจแล้วหันไปรวมพลังกับเพื่อนอีกสองคน เป็นเวลาเดียวกับที่การแข่งขันอันดุเดือดและยาวนาน 5 ชั่วโมงเริ่มต้นขึ้น ทั้งสามคนช่วยกันออกแบบงานในโปรแกรมคอมพิวเตอร์ จากนั้นจึงแบ่งหน้าที่ให้กันและกัน
เวลาผ่านไป 3 ชั่วโมงอย่างรวดเร็วในความรู้สึกของผู้แข่งขัน ในขณะที่นีโอร่ากำลังรับดอกไม้มาเสียบตกแต่งกับแจกันทรงกลมอยู่นั้นก็มีเสียงกรี๊ดกร๊าดของผู้เข้าชมรวมทั้งผู้ร่วมแข่งขันก่อนจะเงียบลง
ดวงตากลมโตนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มหันมองตามทุกคนไป เธอก็เบิกตากว้างเมื่อเห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ 1 ในหนุ่มหล่อฉายาเทพบุตรแห่งยุโรปเดินนำหน้าลูกน้องอีกสามคนเข้ามาในงาน ใบหน้าหล่อเหลาปรากฏรอยยิ้มสุภาพ สายตาแหลมคมดุดันแต่ฉายแววใจดีสมกับภาพลักษณ์ของลูกชายเจ้าของมหาวิทยาลัยผู้มีจิตใจอ่อนโยน
เดกซ์เตอร์ เทรย์ ธีเซียโน่ หนุ่มหล่อและรวยมาก การศึกษาดีมาก ครอบครัวเพอร์เฟคไปทุกกระเบียดนิ้ว เพราะเหตุผลพวกนี้ทำให้เขาและเพื่อนๆ อีก 4 คนได้รับฉายาเทพบุตร
แต่มันเป็นแค่ด้านเดียวของเขาที่คนอื่นเห็นกันเท่านั้น….
สายตาคมกวาดมองคนทั่วทั้งงานจนมาหยุดที่ร่างอรชรคุ้นเคยที่เขาห่างหายจากเธอไปเกือบสามเดือนเห็นจะได้ แค่นึกถึงกลิ่นหอมประจำตัวของเธอก็ทำให้เขาแทบคลั่ง
หญิงสาวยืนนิ่งราวกับถูกต้องมนต์ไว้เมื่อโดนสายตาคู่นั้นมองมาอย่าฝไม่วางตา จนเขาเดินผ่านเธอไปเธอจึงดึงสติตัวเองกลับมาโฟกัสงานตรงหน้าเหมือนเดิม
แต่ถึงอย่างนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มควบคุมความรู้สึกกระวนกระวายในใจไม่อยู่ เอาแต่เงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ระหว่างกรรมการทั้ง 6 คนเป็นระยะ ทุกครั้งที่เธอมองขึ้นไปก็พบนัยน์ตาสีเขียวอมฟ้านั้นมองมาอยู่ก่อนแล้ว นั่นยิ่งทำให้เธอสูญเสียสมาธิมากกว่าเดิม
เพราะเขาหายไปนานกว่าทุกครั้งทำให้เธอคิดไปว่าเขาเลิกสนใจเลิกวุ่นวายกับเธอแล้ว แต่เพราะสายตาจากเมื่อครู่ทำให้เธอต้องคิดใหม่ว่าเรื่องของเธอและเขานั้นยังไม่จบดี
จนเวลาผ่านไป นีโอร่าเงยหน้ามองชายหนุ่มอีกครั้งทำให้เธอถอนหายใจแรงราวกับโล่งใจเมื่อไม่เจอเขาอยู่ตรงนั้นแล้ว
"คิดถึงฉันมากหรือไงถึงมองตามขนาดนั้น"
เสียงทุ้มต่ำอันแสนคุ้นเคยเอ่ยขึ้นทางด้านหลังของหญิงสาว ถึงเสียงจะเบาราวกับกระซิบแต่เธอได้ยินชัดเจน คนตัวเล็กรีบหันมาตามเสียงโดยไม่ระวัง มือบางปัดแจกันดอกไม้ร่วงลงพื้นจนแตกกระจายเต็มพื้น
เคร้ง!....
สิ่งที่ทำให้ตกใจมากไปกว่านั้นคือแขนกำยำสองข้างของชายหนุ่มจับเธออุ้มขึ้นนั่งบนโต๊ะจัดดอกไม้ เพราะหากเธอขยับแม้แต่ก้าวเดียวก็คงถูกเศษกระเบื้องบาดเป็นแน่
"..ค..คุณเดกซ์ เอ่อ..ขอบคุณค่ะ..." เสียงเล็กเอ่ยติดๆ ขัดๆ หัวใจเต้นแรงมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า
ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะปรายตามองที่ข้อเท้าเล็กครู่หนึ่งแล้วเดินออกไปดูการจัดดอกไม้ของกลุ่มอื่นบ้างๆ
ความจริงงานวันนี้แม่เขาต้องมามอบรางวัลให้ทุกปี แต่ปีนี้ท่านไปพักผ่อนที่สวิตเซอร์แลนด์เขาจึงต้องมาทำตรงนี้แทน ถึงจะน่าเบื่อแต่ก็ยังดีที่มียัยเด็กใจแตกอยู่ที่นี่ด้วย
นิยายชุด Divinity love series ❤️?
ร้ายรัก | Violent love
ร้อนรัก | Passionate love
เค้นรัก | Infatuation love
กรงรัก | Imprison love
พ่ายรัก | Defeat love
ฝากหนุ่มๆ กลุ่มนี้ด้วยนะคะ❤️?
//คอมเม้นต์ให้กำลังใจกันหน่อยน๊าา??
- ผู้เขียน
