ถึงจะมั่นใจว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้แต่เรื่องนี้ก็ทำเอาเขาตกใจอยู่ดี
"ใบหม่อนบอกกับลูกน้องกูว่าเด็กคนนั้นเป็น เป็นลูกมึง ฮ่าๆ ไอ้สัส มึงรู้ไหมว่าดูโคตรดีใจ กูต้องขอบคุณมึงนะที่หม่อนท้องกับมึง ไม่อย่างนั้นนะมึง กูหัวหลุด ชาติตระกูลผู้ดีเก่าของกูได้ล่มจมแน่ๆ" เวย์หาลุกขึ้นตบไหล่เพื่อนทำหน้าดีใจอย่างที่สุดแต่ไม่ดูหน้าเพื่อนเลยว่าอยู่ในระดับไหน หน้าเหมือนกำลังจะตาย ไม่ตายตอนนี้จะไปตายตอนไหน
หยางซีนั่งตัวตรงแข็งค้างใจหายวาบลงนรกไม่ได้ผุดได้เกิด มีคำหยาบมากมายหลั่งไหลเข้ามาในหัว แต่มันก็ไม่มีอะไรน่ากลัวเท่าหน้าเมีย ไอ้เหี้ยยยย แล้วเขาต้องทำยังไง เขาต้องบอกเมียว่ายังไง ยิ่งกว่านรกมันมีอะไรที่แย่กว่านี้ไหมวะ เลวร้ายกว่าการตายก็เวลานี้เนี่ยแหละ ทำไมหม่อนถึงบอกแบบนั้น
"ฮ่าๆ ดีใจด้วยนะเพื่อน แต่หม่อนบอกกับลูกน้องกูว่าไม่ต้องการความรับผิดชอบ เธออยากอยู่แบบเดิมมึงไม่ต้องห่วงนะ กูแค่อยากเล่าให้มึงฟังกู
