"มึงนี่ตายยากจริงๆไอ้ดีเดย์กูพูดถึงก็เดินเข้ามาเลย ถ้ามึงยังมาช้ากว่านี้อีกห้านาทีกูว่าจะจุดธูปอัญเชิญมึงเข้าคณะ ทุกวันนี้กูนึกว่ามึงย้ายไปเรียนบัญชี" ไอ้ธีร์ธามหน้ามันดูเป็นหนุ่มนิสัยคูลๆน่าค้นหา ดูอบอุ่นถ้ามองจากมุมมองของคนภายนอกที่มองเข้ามา แต่มันก็เหี้ยปากมันสูสีกับพิตบูล ผมแทบสะอึกแทนได้ดีเดย์ แต่ผมประเมินจากหน้าไอ้ดีเดย์แล้วมันคงไม่รู้สึกอะไร มันยังทำหน้านิ่งเดินจับมือเมษาเข้ามานั่งที่โซฟาฝั่งตรงข้ามผม ดูเหมือนน้องเขาจะขัดขืนไม่อยากตามมันมาแต่สู้แรงควายอย่างมันไม่ได้ ที่สำคัญมันไม่ยอมปล่อยมือน้องเขาด้วย อันดากับเมษาเหมือนจะตกใจไม่คิดว่าจะเจอกันที่นี่ ต่างคนต่างทำหน้าสงสัย พอไอ้ดีเดย์มันลากเมษามานั่งลงข้างมันได้มันก็เริ่มอ้าปากด่าไอ้ธีร์ธามทันที
"เสือกเรื่องของกูเอาตัวเองให้รอดก่อน ไปขลุกที่คณะนิเทศน้องเขาไล่แล้วไล่อีกยังเสือกหน้าด้านตื้อน้องเขาอยู่ได้ มึงนี่น่ารำคาญเหมือนแมลงวัน" นั
