"อันดาแกกำลังมองหาใครอยู่หรือเปล่าหรือกำลังรอพี่ไนท์กี้อยู่ใช่ไหมล่ะ" เรียนเสร็จพวกฉันสามคนก็เดินมาลานกิจกรรมเพื่อรอรับน้องวันสุดท้าย ชีวิตของฉันก็จะได้เป็นอิสระ พวกเรานั่งรอที่โต๊ะเพื่อรอเวลา ฉันมองไปรอบๆทอดสายตามองไปเรื่อยๆไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษ จะเรียกว่าพักสายตาก็ได้แต่ไม่รู้ว่ายัยน้ำใสเข้าใจอะไรฉันผิดไปหรือเปล่า
"แกจะบ้าเหรอยัยน้ำใสฉันจะมองหาพี่เขาทำไมไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ด้วยซ้ำ ฉันไม่อยากให้พี่เขามาไม่อยากเจอคนที่คอยกวนใจ" ฉันรีบปฏิเสธน้ำใสทันทีไม่รู้ว่าฉันทำอะไรให้น้ำใสมันเข้าใจอย่างนั้น
"อ๋อ..ไม่ได้มองหาไม่ได้อยากเจอเลยว่างั้นแต่สายตาเอาแต่มองไปทางตึกวิศวะอย่างเดียว คงไม่ได้รออย่างที่แกว่าแหละ ฉันคงต้องหาผักบุ้งกินบำรุงสายตาที่มันฝ้าฟางที่เห็นแกมองไปทางตึกนั้น" ฉันรู้ว่าน้ำใสมันพูดประชดประชันฉันจึงเบนสายตามองไปทางอื่นเพราะน้ำใสเอาแต่ยิ้มล้อเลียนฉันอยู่ได้
"แกก็อีกคนเมษารอพี่ดีเ
