มุจลินทร์เสียงแหบแห้งและมิอาจห้ามน้ำตาให้ที่ออกมาได้ ทว่าอนาคินกลับไม่ใส่ใจ เขารู้สึกถึงความร้อนในกายที่จู่ ๆ พุ่งขึ้นสูงเมื่อได้ยินเสียงทัดทานที่ทำให้ชายหนุ่มเลือดขึ้นหน้า นาทีที่หญิงสาวอ้าปากลิ้นของเขาก็ฉกเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว การล่วงล้ำนั้นรุนแรงเฉกเดียวกับการรุกรานอย่างไร้ปราณี หรือนี่อาจเป็นสิ่งที่เขาโหยหามานานนับปี หากแต่แรงผลักดันในการกระทำเกิดจากสิ่งที่เขาเก็บกลั้นมันเอาไว้นั่นคือ การเอาคืน
“พูดอีกสิว่าเธอเกลียดฉัน!......เธอเกลียดฉันพันหนฉันก็จะทำให้เธอเจ็บอีกพันหน มันสมน้ำสมเนื้อกันดีแล้ว ยิ่งเธอเกลียดฉันฉันก็จะยิ่งทำให้เธอเจ็บเท่า ๆ กับความเกลียดของเธอ....เธอไม่ได้มีค่าอะไร....ความรักของผู้หญิงหลอกลวงมันเป็นของไร้ค่า....มุจลินทร์!”
หญิงสาวจำต้องทนรับแรงกระแทกจากริมฝีปากหนาได้รูปนั้นอีกครั้ง เขาไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูดในสิ่งที่หัวใจร่ำร้องอยากจ
