เมื่อพราวพิลาศสะบัดหน้าเดินฝ่าสายตาอยากรู้อยากเห็นนับสิบคู่ออกไปมุจลินทร์จึงทรุดตัวลงนั่งอย่างอ่อนล้า
“ลิน....บอกหนูนาหน่อยสิ....ว่ามันเป็นเรื่องจริง”
สาวร่างอวบถามเพื่อรักเสียงอ่อนและรับรู้เพียงความเงียบงันด้วยคำตอบนั้นฉายอยู่ในแววตาทั้งคู่ของมุจลินทร์ชัดเจนแล้ว หนูนาลอบถอนใจเบา ๆ ทั้งก็รู้สึกใจหายต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอก็แค่แก้ต่างส่ง ๆ เพื่อให้พายุหมุนที่หล่นตูมลงมาเมื่อครู่พ้นตัวไปทั้งที่ก็รู้อยู่แก่ใจว่ารูปที่เห็นไม่ใช่การตัดต่อแต่อย่างใด เพื่อนของเอก็เป็นแค่หญิงสาวช่างฝันที่ไม่เคยมีผู้ชายคนใดมีโอกาสได้ใกล้ชิดถ้าไม่นับเพชรภูมิซึ่งก็เป็นแค่คนที่มุจลินทร์ขีดเส้นไม่ให้ล่วงล้ำเข้ามาเกินกว่าคำว่ามิตรไมตรี หากแต่ตัวแปรสำคัญคือผู้ชายคนนั้น....อนาคิน.......บุรุษที่มีใบหน้าคมคายและแรงดึงดูดมหาศาลที่อาจมีพลังมากพอจะฉุดรั้งหัวใจของผุ้หญิงที่ไม่ประสาตกลงสู่ใจ
