13
“เธอเป็นยายแม่มดดีๆ นี่เองว่าว” ทั้งที่เขาเพิ่งได้แตะต้องและเกือบจะลิ้มลองเมื่อครู่นี้เอง แต่ทำไมเวลาถึงได้ยาวนานเสียเหลือเกิน จนเขาคิดไม่ออก เวลาที่สองก้อนเนื้อนุ่มนิ่มอยู่ภายใต้การครอบครองของปากหนาและลิ้นสากร้อน แล้วจะหวานล้ำสักเพียงใด
“คุณ...” กันติชาพูดไม่ออก สัมผัสบางเบาเหมือนขนนกโบยบิน สร้างความวาบหวามสยิวซ่านตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ลำตัวบอบบางแอ่นน้อยๆ ให้ได้แนบชิดกับมือใหญ่ พร้อมลากมือเล็กไล้ไปตามกล้ามเนื้อแข็งแกร่งและทรงพลัง ที่กำลังเคลื่อนไหวราวกับถูกกระตุ้นให้ตื่นจากการนิทราอันแสนสุข ปลายนิ้วสอดแทรกเข้าไปในเส้นผมหนานุ่มจิกทึ้งเบาๆ
“เรียนฉันว่าใหญ่” ชายหนุ่มบอกเสียงอู้อี้แนบชิดบัวตูมสล้าง ริมฝีปากหนาอ้างับปลายยอดทรวงสีชมพูเข้มเบาๆ กดคลึงฟอนเฟ้นด้วยปากและลิ้นอย่างใจปรารถนา
“คุณใหญ่” ร่างน้อยถึงกับผวาด้วยความเจ็บปวดนิดๆ จากใบหน้าคมคร้ามซึ่งมีไรหนวดไรเคราแข็งๆ เสียดสีกับผิว
