ตอนที่ 14 เพื่อนครับ ฟังความในใจกันหน่อยได้เปล่า
Pause’ s Part
“หึงไม่ได้นะ เพื่อนกันเขาไม่หึงกันหรอก”
“นะ มึง...”
“ถ้าอยากหึงจะต้องเป็นอย่างอื่นนะ รู้รึเปล่า”
“รู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา” ผมพยายามสงบสติอารมณ์ของตนเอง ทำเป็นนิ่งทั้งที่ในใจกำลังเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาในตอนนี้ แต่ถึงแม้จะพยายามมีสติแค่ไหน แต่คำพูดชวนคิด กับน้ำเสียงอ่อยๆ ที่ฟังทีไรก็ใจอ่อนยวบนั่นมันทำให้ผมเหมือนจะสติหลุดตลอดเวลาให้ได้เลย
ไอ้ตัวเล็กของผมเล่นแรงเกินไปแล้วนะ
“ระ...รู้สิ ก็กำลังง้อไง” นะพูดพร้อมหลบตาผม ท่าทางเหมือนไม่แน่ใจของนะมันน่ารักมากๆ ไม่สิ นะมันน่ารักตลอดนั่นแหละ จะทำอะไรมันก็น่ารักที่สุดในสายตาผมอยู่แล้ว
“ใครเขาง้อกันแบบนี้” ผมแกล้งแซว
“อ้าว ก็สโนว์...อุ๊บ” นะยกมือขึ้นปิดปากเมื่อเผลอหลุดชื่อของสโนว์ออกมา ได้ยินแบบนั้นผมก็ขมวดคิ้วเป็นปม คนสมองไวอย่างผมประมวลผลทุกอย่างอย่างรวดเร็วแล้วถามออก
