นั่นทำให้เป็นการเปิดโอกาสให้องค์ชายจิ้งฝูกับองค์หญิงซูเม่ยได้อยู่กันสองต่อสอง และทันทีที่คล้อยหลังนางกำนัลจะด้วยฤทธิ์สุราหรือความงามของเหรินซูเม่ยเกินต้านทาน องค์ชายจิ้งฝูก็ขยับเข้ารวบกอดนางจากทางด้านหลังแล้วสูดดมความหอมที่เรือนผม
“ ภาพวาดว่าสวยแล้ว คนวาดงดงามยิ่งกว่า ผมคนวาดก็หอมเหลือเกิน ” การกระทำเช่นนั้นทำให้นางตกใจเป็นอย่างยิ่ง รีบดิ้นรนออกจากพันธนาการแล้วลุกขึ้นยืน หันหน้ามาประจันกับเขาแล้วตวาดเสียงดังทันที
“ นี่ท่านทำอะไร ! ” เขายังคงยิ้มกริ่มอย่างสบายใจราวกับมันเป็นเรื่องปกติธรรมดาที่ล่วงเกินสตรีในคราวแรกพบเช่นนี้
“ พี่ก็แค่ทักทายน้องหญิงเท่านั้น ”
“ การเข้ามาสวมกอดและดมดอมหญิงในคราแรกที่พบนี่มันมากเกินไปแล้ว ท่านเป็นถึงองค์ชายแห่งเมืองใหญ่แต่หาได้มีความเป็นสุภาพบุรุษไม่ เหตุใดจึงล่วงเกินข้าเช่นนี้ ! ”
“ น้องหญิงก็พูดเกินไป ใช่ว่
