เมื่อเห็นอัคนีขับรถตามมา ธีราดาก็ไม่อยากเห็นหน้าอีกฝ่าย ไม่อยากเห็นหน้าคนที่ทำให้เธอชอกช้ำหัวใจ จึงก้าวลงจากรถรับจ้างแล้วเดินหนี โดยไม่สนใจเสียงตะโกนเรียกตามหลัง
ทางด้านของอัคนี เมื่อเห็นธีราดาเดินหนีก็รีบก้าวตามพร้อมกับตะโกนเรียกแกมออกคำสั่งด้วย
“หมามุ่ย! จะหนีพี่ไปไหน กลับมานี่!!!”
“ไปไหนก็ได้ที่ไม่ต้องเห็นหน้าพี่เพลิง!”
ธีราดาตะโกนตอบโดยไม่หันมามองหน้า พอได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้ ก็รีบโกยฝีเท้าวิ่งหนีสุดชีวิต แต่คนตัวเล็ก ขาสั้นมีหรือที่จะหนีอัคนีได้พ้น ไม่กี่นาทีต่อมาก็ถูกมือใหญ่คว้าตัวไว้ได้
“คิดว่าจะหนีพี่พ้นหรือ หมามุ่ย”
พอคว้าตัวได้ อัคนีก็กอดรัดไว้แน่นดั่งงูเหลือมกอดรัดเหยื่อก็ไม่ปาน โดยไม่สน
ใจอาการดิ้นรนให้เป็นอิสระของคนในอ้อมแขน
“มากอดเค้าทำไม ไปกอดลูกเมียตัวเองไป๊”
ธีราดาต่อว่าเสียงสั่นเครือ นึกถึงผู้หญิงคนนั้นคราใด หัวใจดวงน้อยก็เจ็บจี๊ดขึ้นมาในทันที
“หมามุ
