ห่วงรักผูกใจ(รวงข้าว&ดีเดย์)

ไม่เคยขอเป็นแฟน

รวงข้าว....

หลังกลับมาจากห้างฉันก็ให้เด็กๆไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะนี่จะ6โมงเย็นแล้วค่ะ เดี๋ยวจะได้เวลาอาหารเย็นแล้ว ฉันก็เข้าครัวมาทำของโปรดของเด็กๆนั่นก็คือ ข้าวผัดไข่ใส่แครอท ซึ่งมันก็เป็นเมนูที่พ่อของเด็กทั้งสองชอบให้ฉันทำให้ทานอยู่เป็นประจำ และในช่วงที่แพ้ท้องหนักๆฉันก็ทานอะไรไม่ค่อยจะได้ นอกจากเมนูนี้ เท่านั้น

ทำไปน้ำตาก็ไหลออกมาเองโดยไม่รู้ตัวเลยค่ะ

"แม่ขาาแม่ร้องไห้ทำไม" น้องเดลี่เดินเข้ามาในครัว และเห็นตอนที่ฉันกำลังเช็ดน้ำตาอยู่พอดีค่ะ

"ใครทำแม่ข้าวร้องไห้เหรอคะ" น้องเดมี่อุ้มตุ๊กตากระต่ายน้อยของเธอออกมาจากห้องนอนด้วย เธอกอดมันเอาไว้และเงยหน้ามองมาที่ฉัน

"พริกไทยปลิวเข้าตาแม่ค่ะ น้ำตาแม่เลยไหล แม่ไม่ได้ร้องไห้นะคะ" ฉันต้องโกหกลูกออกไปแบบนั้นค่ะ เพราะไม่รู้จะพูดจะบอกยังไงว่าคิดถึงพ่อของพวกแก

"ทานข้าวกันได้แล้วค่ะเด็กๆ และวันนี้งดดูการ์ตูนนะคะ เพราะพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนะคะ" เด็กทั้งสองจะรู้หน้าที่ตัวเองค่ะ ถึงเวลาจะนั่งรอที่โต๊ะอาหาร

"ค่าาาาาาาา/ค่าาาาาาาา" เด็กๆรับคำก่อนจะลงมือทานข้าวผัดไข่ใส่แครอทของโปรด

ฉันปล่อยให้เด็กๆทานข้าวส่วนตัวเองก็มาทำงานที่ทำค้างไว้ต่อค่ะ นั่นก็คือตัดชุดที่ลูกค้าสั่งเอาไว้

มันคืออาชีพทีใช้เลี้ยงเรา3คนแม่ลูกมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา

ฉันทำชุดเด็กขายค่ะ จะขายแต่ในไอจีนะคะ จะส่งให้ลูกค้าทางไปรษณีย์ ไม่ก็มารับเองถ้าลูกค้าอยู่ไม่ไกล ส่วนนางแบบก็คือเด็กน้อยทั้ง2คนนั่นแล่ะค่ะ ฉันเริ่มทำเสื้อผ้าเด็กที่ตัดเย็บเองตั้งแต่รู้ตัวว่าท้องแฝดค่ะ ฉันจึงไปเรียน เพราะคิดว่าถ้าลูกคลอดออกมาจะให้ออกไปทำงานบริษัทก็คงไม่ได้เพราะคงไม่มีใครดูแลเด็กๆได้ จะจ้างพี่เลี้ยงก็คงไม่ไหวค่ะเด็ก ตั้ง2คน >< ฉันเลยคิดว่าการที่เราสามารถทำงานที่บ้านได้และดูแลลูกไปด้วยได้มันคงจะดี ฉันคิดอยู่นานว่าจะทำอะไรดี และตัดสินใจที่จะไปเรียนตัดเย็บเสื้อผ้าที่โรงเรียนสอนตัดผ้า ซึ่งก็ใช้เวลาอยู่หลายเดือนกว่าจะเรียนจบหลักสูตร เสื้อผ้าที่เด็กๆใส่ฉันก็ตัดเองเย็บเองทุกตัว ตั้งแต่ผ้าอ้อม ถุงมือถุงเท้า หมวก ผ้ากันเปื้อน แต่มันก็คุ้มนะคะ เพราะทุกวันนี้ทีมีกินมีใช้ก็เพราะการตัดเสื้อผ้าเด็กขายนี่แล่ะค่ะ

และลูกค้าส่วนมากก็เป็นfcของ2แฝดค่ะ พอเห็น2แฝดใส่ชุดน่ารักๆที่ฉันตัดให้ใส่ก็ต่างพากันมาสั่ง ออเดอร์มีเข้ามาเรื่อยๆ แต่ฉันก็ได้แจ้งไว้ตลอดว่าต้องรอตามคิวเพราะฉันทำเองคนเดียวไม่มีผู้ช่วย ไหนจะเลี้ยงลูกแฝดอีกซึ่งลูกค้าทุกคนเข้าใจดีค่ะ ซึ่งนับว่าโชคดีมากๆเลยค่ะ

"แม่ขาาาา น้องกับพี่มี่ล้างจานเสร็จแล้ว น้องไปนอนก่อนนะคะ"

"จ้าลูก พรุ่งนี้แม่จะไปปลุกนะคะ"

"ค่าาาาา/ค่าาาาาา สองสาวพร้อมใจกันตอบก่อนจะพากันวิ่งไปที่ห้องนอนทันที

ดีเดย์....

"เดย์จะให้จัสพักที่บ้านเดย์ใช่มั้ยคะ"

"คงไม่สะดวกเท่าไหร่นะจัสแม่ของผมท่านอยู่ที่บ้าน ท่านไม่ชอบใครคนอื่นเข้าไปวุ่นวายในบ้าน"

"แต่จัสไม่ใช่คนอื่นนี่คะ จัสเป็นแฟนเดย์"

"เท่าที่จำได้ผมไม่เคยขอจัสเแป็นแฟนนะ"

"ถึงไม่ขอ ใครๆก็รู้ว่าเราคบกัน"

"ใครๆนี่หมายถึงใครเหรอ"

"เอ่อออ...ก็เพื่อนๆนางแบบไงคะ เค้าเห็นจัสไปไหนมาไหนกับเดย์เค้าก็คิดว่าเราเป็นแฟนกัน"

"แล้วทำไมไม่บอกพวกเพื่อนของคุณไปล่ะจัสว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันไม่ได้เป็นแฟน"

"จัสก็คิดว่าเราเป็นแฟนกันจริงๆนี่คะ"

"ผมเคยบอกว่าไง จำไม่ได้????"

"จัสจำได้ค่ะว่าเดย์ไม่ชอบผูกมัด ไม่ชอบการมีสถานะ"

"ก็จำได้นี่ แล้วทำไมถึงยังมาพูดว่าเราเป็นแฟนกัน"

"จัสขอโทษ จัสแค่อยากให้เดย์เห็นความสำคัญของจัสบ้าง ไม่ใช่ให้จัสวิ่งตามเดย์ตลอดเวลา"

"ถ้าไม่อยากตามก็เลิกตามสิ ผมไม่ได้ว่าอะไรนะเพราะระหว่างเรามันเป็นยังไงคุณย่อมรู้ดี ถ้าใครคนนึงไม่พอใจเรื่องระหว่างเราก็คือ จ บ"

"จัสอุส่าห์ตามเดย์มาที่ไทยเพราะจัสคิดถึงเดย์นะคะ แล้วเดย์จะให้จัสไปพักที่ไหนล่ะคะ"

"เดี๋ยวจะหาที่พักให้ระหว่างที่อยู่ที่นี่ละกัน แต่ไม่ใช่ที่บ้านผม เข้าใจนะจัส"