“เอ็งมันดื้อรั้นเหลือเกิน... ”
นางชบารู้สึกอ่อนใจที่จะรบเร้าลูกสาวหัวดื้อคนนี้ สุดท้ายก็จำต้องปล่อยให้ลั่นทมอาศัยอยู่ในบ้านหลังเก่าเพียงลำพังตามที่หญิงสาวต้องการ
เสร็จจากอาบน้ำในคลอง ลั่นทมกระโจมอกขึ้นมาจากตลิ่ง หยิบผ้าขนหนูขึ้นมาคลี่คลุมลาดไหล่สล้าง คว้าตะเกียงลานที่วางเอาไว้ริมตลิ่งขึ้นมาหิ้ว มืออีกข้างถือขันใส่สบู่และยาสระผม ก้าวเนิบช้าพร้อมกับฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีขณะกำลังเดินขึ้นมาจากบันไดท่าน้ำเพื่อที่จะกลับเข้าบ้าน
ตอนที่ร่างรัดรึงภายใต้ผ้านุ่งชื้นน้ำเดินผ่านดงกล้วยน้ำว้า อีกอึดใจเดียวเท่านั้นก็จวนจะถึงบ้านอยู่แล้วเชียว จู่ๆ แสงเรืองๆ ของตะเกียงลานที่หิ้วอยู่ในมือก็สาดไปกระทบร่างสูงทะมึนของใครบางคนที่ปรากฏกายขึ้นขวางทางกะทันหัน
“ลั่นทม... ”
ร่างสูงใหญ่เรียกชื่อของหญิงสาว
“ว้าย! ผะ... ผี”
ลั่นทมแทบช็อค มือข้างหนึ่ง
