พ่อคุณขนุนหนัง

6 ปล่อยนะไอ้บ้า

เขาพูดพร้อมกับผละมือจากหว่างขาเล็กอุ่นร้อนมาดึงถอดชุดที่อีกนิดเดียวก็จะหลุดจากร่างของสาวเจ้าออก เขาใช้ความชำนาญถลกดึงรั้งชุดที่รูดซิปค้างไว้ของเธอออกจากไหล่แล้วดึงรั้งออกทางเท้าเธอทันทีเพียงแค่เขาขยับตัวนิดเดียวทุกอย่างก็เป็นไปตามที่ต้องการ จะเหลือแต่ยกทรงสีชมพูหวานที่ยังคงปิดบังสองเต้าคุณภาพของต้องใจไว้ เขาเคลื่อนตัวมาแทรกกลางหว่างขาเล็กพร้อมกับมือใหญ่ที่ถอดชุดก่อนหน้านี้โอบกอดร่างเล็กที่นอนกับโต๊ะทานข้าวขึ้นเล็กน้อยแล้วปลดตะขอยกทรงจากด้านหลังของเธอ ทันทีที่ถอดเสร็จสองเต้าก็แอ่นเด้งออกมาอวดโฉมทันทีเมื่อยกทรงที่ปิดเต้าร่วงหลุดไป

“ให้ตายสิ คุณมันร้ายมาก คุณมันเลว แม่ฉันไว้ใจคุณให้มาอยู่กับฉันได้ยังไง”

เพียงเวลาแค่อึดใจเดียว คนตัวโตก็จับเธอแก้ผ้านอนกับโต๊ะทานข้าวแล้ว ตอนนี้เธออ่อนแรงไม่มีแรงจะต่อต้านหรือดิ้นหนีจากใต้ร่างใหญ่ที่โน้มตัวมาคร่อมทับเธอ มือใหญ่ของเขากำลังกอบกุมบีบเคล้นคลึงหน้าอก เธอทำได้แค่ปัดป้องไม่ให้เขาใช้มือจับหน้าอกตน แต่ยิ่งเหมือนพยายามไปก็เสียเปล่า

“อ่า...ยะ...หยุดนะคนเลว! หยุดทำแบบนี้กับฉันได้แล้ว อย่ามาทำแบบนี้กับฉันนะ ฉันไม่ใช่ของเล่นนะ ที่จะมาทำแบบนี้กับฉัน”

เธอยังคงพูดและพยายามดิ้นหนี แต่เหมือนว่าคำพูดของต้องใจจะเป็นเพียงแค่อากาศธาตุเท่านั้น เมื่อเขาไม่สนใจ แถมยังโน้มหน้าลงมาหาหน้าอกของเธอพร้อมกับตวัดเรียวลิ้นลากถูไถไปตามร่องอกพร้อมกับดุนดันยอดอกสีชมพูระเรื่อของหล่อนเข้าไปในปากของเขา

“อ่ะ...เจ็บ! ยะ...อย่าทำแบบนี้นะไอ้เชฟหื่น อ่า...” ความไม่เคยทำให้เธอเจ็บยอดอกยามเขากัดเม้ม

“อือ...ก็มันน่ากัดนี่ สีชมพูน่ารักมาก ขอนะ” ถามไปงั้น เพราะคำตอบเขามีให้ตัวเองแล้ว มือใหญ่ทั้งสองข้างกอบกุมเต้าของน้องน้อยที่นอนบิดเร่าดิ้นหนีบนโต๊ะพร้อมกับหน้าขาของเขากดเรียวขาเล็กไว้ไม่ให้ซุกซนยกถีบตัวเอง

“ขอร้องล่ะ อย่าทำแบบนี้เลยนะ เรามาคุยกันดีๆ ก็ได้ ฉันไปทำอะไรให้คุณคุณถึงทำแบบนี้กับฉัน อ่ะ...อื้อ” สองมือเล็กอ่อนแรงได้แต่ดันหัวไหล่หนาคนที่คร่อมทับเหนือร่างตัวเองออกห่าง แต่เขาก็ตัวใหญ่เหลือเกิน แรงเธอที่เคยมีมันกลับหดหายไปหมด มันระทวยและร้อนหวามในช่องท้องเหลือเกินตอนนี้

นาทีนี้อธิคุณไม่สนใจเสียงร้องคัดค้านต่อต้านและร่างน้อยที่ดิ้นขัดขืน เพราะเขาสนใจแค่ความอวบอูมของสองเต้าที่กำลังละเลียปลายลิ้นดูดเร่ายอดอกของเธอในตอนนี้ มือใหญ่ของเชฟหนุ่มกอบกุมเคล้นคลึงขยำหนักหน่วงเป็นจังหวะ พร้อมกับเรียวลิ้นตวัดละเลียยอดอกทั้งสองข้างสลับไปมา ตอนนี้เขารู้ดีว่าต้องใจกำลังปรารถนาลิ้นร้อนของเขาแค่ไหน เมื่อละเลียยอดอกจนพอใจก็กัดงับดึงรั้งหยอกเย้าความสวยงามของเธอ กดแทรกหน้าไปกับหว่างอกและขูดไถคางสากมายังหน้าท้องแบนราบของสาวอวบ

“อ่ะ...หอมเหลือเกิน ขนาดยังไม่อาบน้ำ อืม...” เขาลากลิ้นผ่านร่องหน้าท้องมายังใต้สะดือสวย พร้อมมือใหญ่ยังคงวนเวียนขยำเต้าอวบอูมล้นมือ มันใหญ่คุณภาพเหลือเกิน และที่สำคัญมันของแท้ไม่ได้ผ่านมีดหมอมาด้วย เขาชอบความนุ่มนิ่มอวบใหญ่ที่กำลังบดบี้ขยำในตอนนี้

“อ่า...คุณพอได้แล้ว อ่า...ฉันร้อน...นายทำอะไรกับฉันไอ้เชฟหื่น อ่ะ...อื้อ”

เอวเล็กคอดของสาวอวบแอ่นเด้งไหวสะท้านไปกับเรียวลิ้นสากของเชฟหนุ่มที่กำลังสาละวนกับความเป็นสาวของตัวเอง ใบหน้าสาวเจ้าอาบชื้นไปด้วยเหงื่อที่ผุดขึ้นตามความร้อนรุ่มของทรวงในกลางหว่างขา เรียวขาเล็กอยากขยับถีบร่างใหญ่หนี แต่ก็ขยับเขยื้อนไม่ได้เมื่อท่อนขาใหญ่ของเขากดทาบทับไว้

“อ่า...หอมเหลือเกิน กลิ่นเหงื่อและกลิ่นน้ำหวานกลางหว่างขาของน้องต้องมันผสมผสานกันได้ลงตัวมากทูนหัว อ่า...อืม”

เขาลากไล้ปลายลิ้นสากไปตามซอกกลีบกุหลาบงามอวบอูม ไม่อยากเชื่อว่าต้องใจจะมีสิ่งสวยงามซุกซ่อนไว้แบบนี้ เรียวลิ้นใหญ่สอดแทรกปลายลิ้นดุนดันไปกับเม็ดเกสรกลางหว่างขาของหล่อน สองมือใหญ่เคลื่อนมาจับเอวเล็กคอดที่แอ่นบิดเร่าเสียวระทวยไปมาบนโต๊ะ เขาอยากถอดกางเกงออกกดแนบกายแข็งร้อนไปกับความร้อนฉ่ำแฉะเหลือเกิน และแน่นอนว่าเขาไม่รอแล้ว มือใหญ่ของอธิคุณดึงรั้งกางเกงของตัวเองออกไปกองไว้ที่ข้อเท้าใหญ่แล้วยกเท้าทั้งสองขึ้นถอดกางเกงพร้อมเตะทิ้งออกไปให้พ้นทางตัวเอง เขาใส่กางเกงขาสามส่วนสำหรับอยู่บ้านวันนี้ แต่งตัวสบายๆ และเสื้อยืดเข้ารูปก็ถูกดึงรั้งออกโดยมือข้างเดิม ส่วนมืออีกข้างกดหน้าท้องแบนราบของสาวอวบไว้ไม่ให้ขยับหนีตัวเองไป

ดวงตาสดใสเบิกกว้างอีกครั้ง ภาพจำในวันแรกที่เจอกันกับเขายังคงติดตาจนวันนี้ และครั้งนี้มันไม่มีผ้ากันเปื้อน มันมีเพียงกายเปลือยเปล่า กล้ามหน้าท้องแข็งแรงเป็นลอนๆ และตามด้วยกล้ามแขนที่ใหญ่โต ไม่อยากเชื่อว่าเขาคือเชฟ มองเผินๆ นึกว่านายแบบก็มิปานในตอนนี้ และใบหน้าที่หล่อเหลาอีก กระตุกใจของครูสาวเจ้าระเบียบให้เต้นสั่นผิดจังหวะ มือเล็กพยายามดันโต๊ะที่นอนเพื่อดันตัวเองให้หนีจากใต้ร่างใหญ่ แต่เหมือนว่าจะไม่ได้ผลเมื่อมือใหญ่จับเอวเล็กของเธอไว้แน่น

“อือ...ปะ...ปล่อยฉันไปเถอะนะ ปล่อยฉันไปเถอะ อย่าทำแบบนี้เลย คุณเป็นลูกชายของเพื่อนแม่ และฉันก็ลูกสาวเพื่อนแม่คุณนะ”

เธอบอกเขาแม้ว่าตอนนี้จะไร้ความหวังที่จะรอด เรี่ยวแรงที่เคยแสนภูมิใจก็ไม่รู้ไปไหนหมด มันอ่อนระทวยอ่อนแรง แม้แต่แรงจะดิ้นหนีก็ไม่มี ที่สำคัญเธอร้อนเหลือเกินตอนนี้ ร้อนอย่างบอกไม่ถูกว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง ทั้งๆ ที่ในห้องเครื่องปรับอากาศทำงานไม่ได้หยุด