ตอนที่ 17
แต่พอโทร.ลูกสาวปิดเครื่องจึงทำให้นายอัศวงค์ก่อนหน้านี้หนักใจคิดไปต่างๆนาๆอย่างคนวิตกพอเห็นลูกสาวก้าวลิ่วผ่านพื้นหินอ่อนที่ตกแต่งสวยหรูของคฤหาสน์ที่ทาสีครีมเด่นชัดบวกกับไฟในบ้านที่พรายพราวจับกลุ่มเงาเนื่องจากแสงสว่างจากดวงโคมพอเห็นเท่านั้นล่ะ นายอัศวงค์ถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก
แต่ก็พาตัวเองถึงกับเร่งกรากเข้าไปหาทันทีถอนหายใจก่อนแล้วจึงถามคำแรก
“ทำไม หนูต้องปิดมือถือด้วยล่ะ พ่อโทร.ไปตะกี้นี้ ไม่รับสายเลย เป็นห่วงมากเลย” เมี่ยงเมรัยทราบแล้วร่างระหงที่งามกลมกลึงราวกับตุ๊กตาญี่ปุ่น และเมี่ยงเมรัยสูงมาก เลยเอ่ยบอกกับบิดาขอโทษท่าน
“หรือค่ะคุณพ่อ เมี่ยงขอโทษ เมี่ยงคงลืมไป เพราะอยากอยู่คนเดียว อยากคิดอะไรเงียบ”
“แล้วหนูไปไหนมา “
“ หนูไปที่โรงเรียนเก่าแถวสุขุมวิทค่ะ ขับรถ เพลิน ไม่อยากเข้าบ้านเร็วนัก พอดี ขับเลยเตลิดไปทางโรงเรียนเก่าสมัยหนูยังเป็นเด็ก คิดถึงเรื่องในอดีตค่ะ”
พู
