EP : 6
876 คำ
“ออกไปค่ะพี่เครย์ ฝันขอร้อง ออกไปเถอะอย่ามาข้องเกี่ยวกันอีกเลย ฝัยกับพี่เครย์เราไม่สมควรรู้จักกันตั้งแต่แรกจริง ๆ นะ”
“เรา...กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม”
“...”
“ได้ไหมคะ”
“...ฝันเอาเวลากลับไปหาพี่เครย์ ไปหาผู้ชายคนใหม่ยังมีประโยชน์กว่าอีกค่ะ”
“ฝัน” จากเสียงอ้อนวอนแค่นิดหน่อยในตอนแรกเปลี่ยนเป็นดุจนสัมผัสได้ชัดเจน
“กลับไปค่ะ ฝันใช้ผู้ชายร่วมกับผู้หญิงอีกหลายคนไม่ลง”
“พี่จะเลิกคบกับทุกคนให้”
“ไม่ค่ะ พี่ทำไม่ได้ ไปเถอะค่ะ”
“รู้ได้ไงว่าทำไม่ได้ ฝันให้โอกาสพี่รึยัง”
“พี่เครย์ทำแบบนี้เพื่ออะไร?” ฉันจ้องเขา ยอมปิดประตูอีกครั้งเพราะรู้ว่าคุยไม่จบง่าย ๆ แน่ ไม่อยากให้เสียงมันดังออกไปให้อายคน
“พี่รักฝัน ฝันก็รู้”
“ก็เลยจะเลิกคบกับเพื่อน ๆ ของพี่เครย์เพื่อฝันงั้นเหรอคะ”
“...มันก็ต้องเป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ ถ้าพี่ไม่อยากเสียฝันไป”
“ตลกดีนะคะ เคยขอไม่เห็นจะทำให้เลย หรือว่าตอนนั้นที่ฝันขอพี่เครย์ไม่ได้รักฝันพี่เครย์เลยไม่เคยจะเลิกคบกับเพื่อน ๆ ของพี่เพื่อเซฟความรู้สึกฝัน”
“...อ่าส์!” เหอะ! ยอมใจผู้ชายคนนี้จริง ๆ เถียงสิหรือเถียงไม่ออก จะแค่พ่นลมหายใจทำไม
“ไงคะ ไม่ตอบคำถามฝันหน่อยเหรอ”
“รัก แต่ตอนนั้นคิดว่าฝันรับได้”
“กำลังฝันอยู่เหรอคะพี่เครย์ ไม่มีใครรับได้หรอกค่ะ คิดว่าสักวันจะหยุดแต่กลับไม่หยุด แล้วใครจะโง่ไปต่อคะ”
“ตอนนี้พี่จะหยุดแล้วไง”
“แต่ฝันไม่เอาพี่แล้วค่ะ ไม่ต้องมาเปลี่ยนแปลงตัวเองในวันที่ความรู้สึกฝันไม่เหมือนเดิม มันไม่มีประโยชน์”
“อาทิตย์เดียวมันไม่เปลี่ยนไปง่ายขนาดนั้นหรอกฝัน”
“มันไม่ใช่แค่อาทิตย์เดียวค่ะพี่เครย์ มันสะสมมาเรื่อย ๆ เติมมาจนล้มแก้วแล้วไม่รู้เหรอ”
“...พี่ขอโอกาสได้ไหมคะ”
“ไม่มีให้ค่ะพี่เครย์ แต่ถ้าเลิกได้ก็เลิกเถอะนิสัยคบเพื่อนนอนของพี่เครย์น่ะ สงสารแฟนในอนาคตพี่”
“...”
“กลับไปได้แล้วฝันขอร้อง”
“ไม่กลับ จะอยู่ห้องเมีย มีปัญหาอะไรไหม”
“...”
“ไงคะ ฝันมีปัญหาอะไรไหมคะถ้าผัวจะอยู่ด้วย”
“...ไอ้เลว” ฉันจ้องเขาแล้วก็พูดได้แค่นี้ พูดออกไปเบา ๆ เพราะกำลังจะคุมอารมณ์ไม่อยู่ ใจฉันมันโกรธมากแค่พูดเบา ๆ ปากยังสั่นเลย
“หึ ๆๆ รู้ว่าเลว เลวมากด้วยแต่พี่จะปรับรุงตัว ดีกันได้ไหม พี่ขอโทษ ดีกันนะคะ” เขาเดินยิ้มมาหา มาหยุดตรงหน้าฉัน
“...” ทำได้ยังไง ทำแบบนี้ได้ยังไง เอาสมองเอาใจที่ไหนคิด
“พี่ขอโทษ พี่รู้แล้วว่าพี่รัก...”
เพี้ยะ!
“ไปตายซะพี่เครย์ ผู้ชายอย่างพี่มันโคตรเห็นแก่ตัวเลย...หน้าตัวเมีย” ฉันพูดช้า ๆ ชัด ๆ ในขณะที่เขาค่อย ๆ หันหน้ากลับมาหลังจากโดนฉันตบจนหน้าหัน
เจ็บไหมไม่รู้หรอกเพราะหน้าเขามันด้านเกินทน ฉันรู้แค่ว่าฉันตบจนมือชา
รู้นะคะว่าคำสุดท้ายฉันด่าแรงเกินไป คำว่าห้าตัวเมียไม่มีใครรับได้หรอก
แต่แล้วไงคะ? แล้วที่ฉันโดนเขาทำร้ายแบบเชือดนิ่ม ๆ มาตั้งนานล่ะ ใครรับผิดชอบ? แค่คำนี้มันยังน้อยไปสำหรับผู้ชายอย่างเขา
“...”
“จะไปได้รึยัง ขาดกันไปเลยได้ไหมจะเอาอะไรอีก”
“...พี่ไม่เคยอยากเลิกกับฝัน”
“แต่พี่เครย์ไม่เคยคิดถึงใจฝันเลยค่ะ ฝันคบกับพี่เครย์ฝันก็ไม่เคยอยากเลิก ทุกคนคบใครรักใครเขาก็อยากรักอยากอยู่ด้วยไปนาน ๆ ทั้งนั้นแหละไม่มีใครอยากรัก ๆ เลิก ๆ หรอก แต่การกระทำของพี่มันบีบให้ฝันอยากเลิก แล้วก็ต้องเลิกให้ได้”
“...”
“ให้กราบก็ได้นะให้ทำอะไรก็ได้ขอแค่ให้ฝัน...ไม่มีพี่เครย์อยู่ในชีวิตอีก” ฉันจ้องเขม็ง ถ้าคิดว่าฉันพูดแรงเพราะอารมณ์ตัดไปได้เลย โมโหก็จริงแต่ฉันคิดก่อนพูดเสมอ ยิ่งเรื่องแบบนี้ฉันไม่พูดเล่นอยู่แล้ว
“...”
“ยังไงคะ ให้กราบเลยไหม”
“ไม่ต้อง...ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ถ้าต้องการขนาดนั้นจะทำให้”
“ขอบคุณค่ะ นี่เป็นเรื่องที่ดีที่สุดที่ฝันได้จากพี่เครย์”
“...”
“จะออกไปได้รึยังคะ”
“...” เขาเงียบเหมือนเดิม เอาแต่จ้องหน้าฉันอยู่พักหนึ่งก่อนจะกระพริบตาถี่ ๆ แต่สุดท้ายก็ยอมเดินออกไป
กริ๊ก!
ฉันรีบล็อกประตูทันทีที่เขาเดินออกไป แล้วสิ่งที่ทำต่อจากนี้ไม่ใช่การร้งไห้ฟูมฟายเสียใจ ฉันแค่เดินไปห้องน้ำ ถอดเสื้อผ้าแล้วก็คว้าเกลือสปามาขัดผิว
...ขัดทุกสัมผัสของผู้ชายคนนั้นให้หลุดออกจากร่างกาย!
- ผู้เขียน
