EP : 1
1157 คำ
“เมื่อไหร่จะหยุดสักที”
“หยุด?”
“ค่ะ เมื่อไหร่จะหยุด”
“ทำไมเหรอ ทำไมต้องหยุด”
“...”
“ว่าไง พี่ถามว่าทำไมพี่ต้องหยุด”
“...” เขาเดินมาใกล้แล้วก็ถามด้วยคำถามเดิม ส่วนฉันก็ทำได้แค่เงียบ
“วันที่เข้ามาพี่ไม่ได้บอกเหรอว่าพี่เป็นยังไง” เขามาหยุดหน้าแล้วก็ถาม จ้องฉันเพื่อเอาคำตอบด้วยสายตาว่างเปล่า
“ว่าไง พี่ได้บอกไหมหรือว่าพี่หลอกแล้วเพิ่งออกลาย”
“...บอกค่ะ”
“แล้วใครที่บอกว่ารับได้”
“...”
“อย่าเงียบ ตอบพี่ ใครที่บอกว่ารับได้” คนตรงหน้ายิ้มแต่เป็นรอยยิ้มที่โคตรกดดันฉันเลย
“ฝันเอง”
“ครับ แล้วทำไมวันนี้ฝันลืมเรื่องที่เราสองคน คุยกันเข้าใจแล้ว”
“...”
“ตอบพี่ได้ไหม” เขายังยิ้ม ยิ้มเหมือนเดิม ยิ้มเพื่อต้อนให้ฉันจนมุม
“พี่มองว่าฝันเป็นผู้หญิงที่คุยกันรู้เรื่องไม่เหมือนคนอื่น มันอาจจะดูแย่แต่พี่ก็บอกฝันตั้งแต่แรกว่าเป็นยังไง จะรับได้ไหม ฝันบอกเองว่ารับได้ พี่ไม่เคยหลอกฝันใช่ไหม ถ้าพี่หลอกอาละวาดใส่พี่ได้เลย แล้วทำไมวันนี้ถึงไม่พอใจล่ะ”
“...ช่างมันเถอะค่ะ คิดซะว่าฝันไม่ได้พูดแล้วกัน เหมือนที่ฝันก็จะลืมไปว่าวันนี้พี่ไปไหนมา”
“ลืมทำไม พี่ไม่ได้ปิดบังทำไมต้องลืม” เขาเคยคิดถึงจิตใจฉันบ้างไหม เขาแค่คิดว่าการที่เขาไม่ปิดบังตัวตนของเขาแล้วฉันจะรับได้ทุกอย่างเลยรึไง
“แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ฝันอยากจำนะคะ”
“หลอกตัวเองเปล่า ๆ หลอกว่าลืม ต้องคอยบอกตัวเองว่าพี่ไม่ได้ไปกับใครทั้งที่รู้หมดนี่นะ”
“แล้วจะให้ทำยังไง มันเจ็บนะคะ โอเคฝันตกลงเองว่าฝันรับได้ฝันไม่ลืมหรอก ฝันไม่ได้ห้ามแต่ฝันแค่ไม่ขอรับรู้” ไม่อยากทะเลาะเลย แต่บางครั้งมันก็อึดอัด
“ฝัน...พี่ไม่ได้ไปกับคนใหม่ คนที่พี่ไปด้วยก็คือเพื่อนเก่า ๆ ของพี่ พี่คบกับฝันพี่ก็ไม่ได้ไปมีใครใหม่มาเพิ่ม หรือฝันจะให้พี่เลิกคบเพื่อนเก่าแล้วไปหาเพื่อนใหม่”
“ฝันก็บอกพี่แล้วไงว่าฝันจะลืม ฝันจะไม่รับรู้ แล้วพี่จะเอาอะไรอีก” ฉันเริ่มขึ้นเสียง จะเอาอะไรอีก ก็บอกว่าไม่รับรู้แล้วไง
“พี่ไม่อยากให้หลอกตัวเองไง พยายามหลอกตัวเองว่าพี่ไม่ได้ไปกับใครเพื่ออะไรในเมื่อรู้เต็มอกว่าพี่ไป ฝันตกลงกับพี่เองว่าฝันรับได้ตั้งแต่วันแรก แล้ววันนี้จะหลอกตัวเองทำไมล่ะว่าพี่ไม่ได้มีเพื่อนผู้หญิง บอกว่ายอมรับนิสัยพี่ได้ก็ต้องอยู่กับมัน ไม่ใช่หลอกตัวเองเหมือนตอนนี้ บอกพี่ว่าจะไม่รับรู้เดี๋ยวมันก็วนลูปเดิมอีกคือถามพี่เรื่องนี้อีกครั้ง”
“...แคร์กันบ้างไหมถามจริง” ในที่สุดน้ำตาก็ไหลออกมาจนได้ แต่ฉันไม่ได้ร้องไห้สะอึกสะอื้นหรอก ก็แค่น้ำตาของความอัดอั้นเท่านั้นที่มันไหลออกมา
“เราคุยกันรู้เรื่องแล้ว”
“ค่ะ เราคุยกันรู้เรื่องแล้ว แต่พอเอาเข้าจริง ๆ ฝันก็ทนไม่ได้”
“พี่รู้ ไม่มีใครทนได้หรอก พี่รู้ว่าสักวันก็ต้องเป็นแบบนี้”
“...ค่ะ”
“เราแยกกันก่อนดีกว่าไหม หามุมเงียบ ๆ ต่างฝ่ายต่างอยู่ก่อนจะได้สงบสติอารมณ์ พี่ไม่อยากทะเลาะ”
“ที่จริง...ก็รู้ว่าต้องจบยังไง คุยกันตอนนี้เลยก็ได้ค่ะพี่เครย์” ฉัน...สู้ไม่ไหวแล้ว ไม่อยากอยู่แบบนี้แล้วสงสารตัวเอง ดูเป็นผู้หญิงที่โคตรโง่เลยที่ยอมทน เป็นคนที่เขาเรียกว่าแฟน แล้วก็เป็นแฟนที่ต้องรับรู้ว่าแฟนตัวเองไปสนุกกับผู้หญิงอีกเยอะแยะมากมาย แต่ละคนมาก่อนฉันทั้งนั้น ไม่ไหวค่ะ ฉันว่าฉันใช้ชีวิตพลาดมากเกินไปแล้ว
ที่จริงมันไม่ใช่แค่สงสารหรอก มันไม่ควรใช้คำนี้เพราะมันเกินคำว่าสงสารมานานแล้วควรสมเพชตัวเองเลยต่างหาก
เธอมันเป็นผู้หญิงที่โคตรน่าสมเพชเลยฝันหวาน
“จะคุยเลย?”
“ค่ะ”
“ไม่อยากรอให้ใจเย็นกว่านี้เหรอ”
“ถึงไม่ใช่วันนี้สักวันก็ต้องจบแบบนี้ ฝันก็รู้ พี่เครย์ก็รู้”
“อ่าส์! โอเค คุยก็คุย”
“...” เขาพ่นลมหายใจออกมาทางปากแล้วก็พูดในขณะที่ฉันเงียบ มองตรงไปข้างหน้าที่มีเขายืนอยู่แต่ไม่ได้มองหน้าเขา
“พี่รักเรานะ แต่พี่เป็นของพี่แบบนี้ พี่บอกตามตรงแล้วว่าพี่เปลี่ยนตัวเองไม่ได้ พี่มีเพื่อนผู้หญิงที่คบก่อนที่เราจะรู้จักกัน พี่คบมานานแล้วพี่ก็ไม่คิดจะเลิกคบเพื่อนของพี่ แต่ถ้าฝนรับได้พี่จะไม่หาใหม่ เราตกลงกันตั้งแต่แรกแล้ว เราบอกเองว่าเรารับได้ ถึงเวลาจะมาโวยวายทำไม...จริงไหมคะ”
“...ค่ะ” กว่าฉันจะตอบออกมาได้ต้องใช้ความพยายามในการกลั้นน้ำตาเอาไว้มากมาย แต่คนตรงหน้าไม่สนหรอก เขาแคร์แค่คำเดียว...คำว่าเราตกลงกันตั้งแต่แรก คำนี้คำเดียวเท่านั้น
“ความจริงพี่อยากให้เราอยู่ด้วยกันให้นานที่สุด แต่ถ้าฝันไม่ไหวพี่ก็ไม่บังคับ”
“...ค่ะ”
“มีปัญหาฝันยังมีพี่ ฝันรู้ใช่ไหม” เขากุมมือไว้แล้วก็ส่งยิ้มมาให้
“ค่ะ” ฉันมองแค่แป๊บเดียวแค่นั้นแหละ ไม่อยากมองนานเพราะกลัวตัวเองไม่เข้มแข็ง
“แล้วจะยังไงต่อดี”
“เดี๋ยวเก็บของไปวันนี้เลยค่ะ ขอบคุณนะคะพี่เครย์สำหรับทุก ๆ อย่าง”
“จะไปวันนี้เลย?”
“ค่ะ วันนี้แหละ ยิ่งเร็วยิ่งดี”
“...โอเค มันเป็นสิทธิ์ของเราที่จะตัดสินใจ ขอบคุณเราเหมือนกัน”
“ค่ะ” ฉันเอ่ยออกไปพร้อมกับดึงมือที่เขากุมไว้ออก
พอแล้ว เหนื่อยมามากพอแล้ว พยายามสุดความสามารถจนมองไม่เห็นทางที่ไปต่อแล้วเจอความสุขก็ต้องถอยออกมา
ถอยออกมาเป็นฉันคนเดิมที่เคยมีความสุขมากกว่านี้ ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดูไร้ค่าอย่างที่เป็นอยู่
...ฉันพยายามทุกอย่างเพื่อเป็นคนรักที่ดี หวังว่าสักวันเขาจะหยุด แต่เปล่าเลย เขาไม่เคยหยุด ความรักครั้งนี้ให้แต่ความเจ็บปวด กับความจัดเจนที่บอกฉันว่า...ความดีของผู้หญิงเปลี่ยนปีศาจไม่ได้ นอกซะจากปีศาจจะรักผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ
- ผู้เขียน
