“สวัสดีค่ะคุณเครย์”
“...ครับ” ผมยิ้มให้จิตแพทย์ตรงหน้า หน้าตารุ่นราวคราวเดียวกับผมแถมยังสวยมากซะด้วย แต่ผมชมเฉย ๆ ไม่ได้คิดอะไร เห็นคนสวยก็ชม
“เดินทางเป็นยังไงบ้างคะ วันนี้รถติดรึเปล่าหมออยู่คลีนิคทั้งวันไม่รู้เลยว่าข้างนอกเป็นยังไงบ้าง”
“ก็ดีครับ ติดดี”
“ฮ่า ๆๆ ค่ะ หมอก็คิดว่าต้องเป็นแบบนั้น”
“ครับ”
“คุณเครย์ดูดีมากเลยนะ ไม่คิดว่าคนไข้หมอจะหล่อขนาดนี้”
“หึ ๆๆ ครับ ผมว่าผมสนิทกับหมอแล้วล่ะ รักษาผมเลยก็ได้” ผมรู้ว่าหมอตรงหน้าเธอกำลังชวนคุยเพื่อให้ผมผ่อนคลาย แต่ผมไม่ได้เครียดหรอกเลยบอกเธอตรง ๆ พร้อมกับยิ้มขำ
“ฮ่า ๆๆ เพิ่งเคยเจอคนไข้แบบคุณเครย์นะคะ ถ้างั้นก็โอเคค่ะ เรามาคุยกันดีกว่า” เธอยิ้มแล้วเดินนำผมไปที่โซฟาอีกด้านไม่ใช่ที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่
“เอาล่ะค่ะ หมอว่าหมอคงไม่ต้องพูดอะไรจูงใจคุณเครย์แล้ว เชิญคุณเครย์เล่าปัญหาของคุณเครย์มาได้เลย” เธอยิ้ม จ้องผมด้วยรอยยิ้มจริงใจผมที่มองหน้าเธอ
