บทที่ 3
464 คำ
"หรือว่าที่น้องผู้หญิงผมสีทองพูดจะเป็นเรื่องจริง" เด็กเสิร์ฟคนที่ได้ยินตอนที่เพื่อนเอาชื่อสงกรานต์มาแอบอ้าง..กำลังคุยกับเพื่อนๆ ที่ทำงานด้วยกัน
"มึงฟังผิดหรือเปล่าวะ สงกรานต์เนี่ยนะ จะเอาผู้หญิงใจแตกแบบนี้มาทำเมีย"
"อะไรก็เป็นไปได้นะเว้ย แต่น้องก็น่ารักดีนะ"
"กูเห็นมาเที่ยวได้ทุกคืน นั่งโต๊ะนั้นประจำด้วย"
"สงสัยพ่อแม่มีเงินให้ผลาญ" พอเริ่มได้เม้าท์คนอื่นก็เม้าท์ไม่หยุด..นี่แหละที่เรียกว่าเม้าท์กระจาย
"พูดอะไรกัน" จนมาถึงหูของแนน
"ก็น้องผู้หญิงที่มีเรื่องกับกลุ่มวัยรุ่นนั่นไงพี่แนน ฉันได้ยินเต็มสองหูเลยนะ ว่าน้องคนนั้นบอกกับผู้ชายพวกนั้นว่าเป็นเมียของพี่สงกรานต์"
"เมียเมอที่ไหน!" แนนพูดออกไปแบบไม่พอใจ
เด็กเสิร์ฟรีบหุบปากทันที เพราะลืมไปเลยว่า แนนก็ได้ตีตราจองสงกรานต์ไว้เหมือนกัน แถมออกนอกหน้ากว่าคนอื่นสะด้วย
ตอนนี้สงกรานต์ร้องเพลงอยู่บนเวที ส่วนแนนผลัดเปลี่ยนกันเพื่อจะลงมาพัก พอดีได้ยินเด็กเสิร์ฟกำลังคุยกัน
ส่วนเพื่อนน่ะเหรอ ก็ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะเดิม ถึงแม้ว่าสงกรานต์จะพูดไม่ดีตะคอก แต่เพื่อนก็แอบดีใจที่สงกรานต์ยังพูดกับเธอบ้าง
ไนท์และสงกรานต์ต่างก็ผลัดเปลี่ยนกันร้องเพลง มีแอบหยอดเล่นมุกกันบ้างเพื่อให้คนฟังสนุกสนานไปด้วย
สำหรับทิปส่วนมาก ก็มีแต่แบงค์ห้าร้อยและแบงค์พันที่ยื่นมาให้กับสงกรานต์ พร้อมแก้วเหล้า
#จนถึงเวลาปิดร้าน..
พอสงกรานต์ออกมาที่ลานจอดรถ ก็ไม่เจอมอเตอร์ไซค์ของจันทร์จ้าจอดอยู่ที่เดิมแล้ว
ชายหนุ่มรีบเดินไปที่มอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของตัวเอง เพื่อที่จะตามไปดูว่าพวกเธอปลอดภัยไหม
เขาขับรถออกไปทันทีจนลืมไปว่า.. "สงกรานต์รอแนนด้วย!!.." ตอนขามาแนนนั่งรถมากับเขา แถมรถของแนนก็อยู่บ้านของเขาด้วย
ขับรถเพียงไม่นานสงกรานต์ก็มาถึงหมู่บ้าน
ชายหนุ่มยังไม่ตรงกลับบ้านของตัวเองหรอก เขาขับรถผ่านซอยบ้านของจันทร์จ้าก่อน เพื่อจะดูว่ามอเตอร์ไซค์ของจันทร์จ้าอยู่ที่บ้านไหม
เพราะถ้ามอเตอร์ไซค์อยู่ที่บ้าน นั่นแสดงว่าทั้งสองกลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว
พอเห็นว่ามอเตอร์ไซค์จอดอยู่หน้าบ้าน สงกรานต์ก็สบายใจหน่อย..เขาก็เลยขับรถกลับไปที่บ้านของตัวเอง
"เอ้าา..ตายห่าแล้ว" พอมาถึงบ้านก็เห็นมอเตอร์ไซค์ของแนนจอดอยู่ ลืมไปเลย..ลืมเอาเจ้าของมอเตอร์ไซค์คันนี้กลับมาด้วย
- ผู้เขียน
