เรืออากาศโทเก่งกล้า เกริกไกร หรือเก่ง เพื่อนรักของภูผา ทั้งสองเรียนนายเรืออากาศมาด้วยกัน เก่งกล้าเป็นลูกชายโทนของกำนันแกร่ง แม่ชื่อพิมพร เป็นนางเอกลิเกเก่า มาจากสุพรรณบุรี พ่อของเขามีเรือกสวนไร่นามากมายเป็นพันไร่ แต่ผู้เป็นลูกชายกลับไม่ชอบในทางเกษตรกรรม อยากรับใช้ชาติ กำนันแกร่งไม่ขัด มิหนำซ้ำยังภูมิใจเป็นอย่างยิ่งที่ลูกชายของเขารักชาติรักแผ่นดิน เก่งกล้าตั้งใจเรียน มุมานะพยายามจนสอบเข้านายเรืออากาศได้ ชายหนุ่มสูงใหญ่ ล่ำสันเช่นเดียวกับภูผา แพ้ก็เพียงความสูง เขาสูงเมตรแปดสิบ ผิวคล้ำ หน้าคม คิ้วเข้มดกดำ ชอบร้องเพลงลูกทุ่ง อารมณ์ดี ทะเล้น กะล่อน จึงมีสาว ๆ เข้ามาเกี่ยวพันอยู่เสมอ
“ ผู้หมวดภูผาครับ คุณเกวลินมาขอพบ ตอนนี้อยู่ในห้องรับรองครับผม ”
ทุกคนเงยหน้าขึ้นจากการสนทนาทันที ที่ได้ยินว่าลูกสาวคนสวยของท่านนายพลมาขอพบภูผา
“ เอ่อ ขอบคุณครับจ่าเสก เดี๋ยวผมออกไปครับ ” ภูผาเอ่ยตอบ
“ อะไรมันจะเพอร์เฟคขนาดนี้ หน้าตาก็ดี งานก็ดี แถมยังมีแฟนโคตรสวยระดับลูกนายพลอีก ” แล้วเสียงโห่ฮาแซวก็ตามมา ภูผาทำได้เพียงยิ้มแล้วส่ายหน้า
เขาเดินออกมาพบเธอที่ห้องรับรองของกองทัพ ทันทีที่เขาปรากฏตัวขึ้นเธอก็รีบลุกขึ้นยืนพร้อมกับดอกไม้ช่อโตในมือ
“ พี่ภูขา ยินดีด้วยนะคะคนเก่งของเกว ” หญิงสาวใบหน้าสวยแต่งแต้มใบหน้าด้วยเฉดสีจัด ผิวขาวเนียน สวมเดรสสีขาวคล้องคอ ความยาวเลยเข่าขึ้นมา รัดรูปแน่นเปรี๊ยะ เผยให้เห็นสรีระอวบอัดเย้ายวนใจชายเสียเหลือเกิน เธอเข้าไปยื่นดอกไม้ให้เขาก่อนจะเบียดชิดเนินเนื้อตูมเต่งทั้งสองแนบกับแขนแกร่ง ก่อนจะจูบเข้าที่แก้มด้านซ้าย
“ เอ่อ น้องเกว ” ชายหนุ่มสะดุ้งแล้วรีบถอยออกทันทีที่เธอจูบ
“ ขอบคุณนะครับสำหรับดอกไม้ ” เธอยิ้มก่อนจะสาวเท้าตามเขาไป
“ จะหนีไปไหนคะ รังเกียจเกวเหรอ ”
“ เปล่าครับ แต่ว่าทำแบบนี้มันไม่เหมาะ ที่นี่ที่สาธารณะ อีกอย่างน้องเกวก็เป็นผู้หญิง มีแต่จะเสียหาย ”
“ โอ๊ย พี่ภู นี่มัน พ.ศ. ไหนกันแล้ว พี่ภูอย่ามัวแต่หัวโบราณอยู่เลยค่ะ ถ้าพี่ภูกลัวคนเห็น ถ้างั้นเราไปที่ลับตาคนดีไหมคะ ” เธอเอ่ยพร้อมส่งสายตาวิบวับมาให้ ภูผากลืนน้ำลายลงคอ
“ ไม่ได้หรอกครับ ตอนบ่ายทางกองทัพมีประชุม นี่ก็เที่ยงกว่าแล้ว เดี๋ยวพี่ต้องรีบไปทานข้าวก่อน ”
“ แบบนี้อีกแล้ว เกวอุตส่าห์มาหา ได้เจอแป๊บเดียวเอง ”
“ พี่ต้องทำงานนะครับ น้องเกวเข้าใจพี่นะ ”
“ ก็ได้ค่ะ งั้นตอนเย็นไปทานข้าวบ้านเกวนะคะ เดี๋ยวเกวจะบอกคุณพ่อ ”
“ เอ่อ อย่าพึ่งเลยครับ เพราะยังไม่ทราบว่าหัวข้อประชุมมีอะไรเร่งด่วนบ้าง ”
เธอทำปากยื่นอย่างขัดใจ
“ งั้นเดี๋ยวเกวโทรหาทีหลังก็ได้ค่ะ ”
“ ครับผม พี่ไปนะ ” เขาส่งยิ้มมาให้ก่อนจะเดินหันหลังจากไป เกวลินมองตามตาละห้อย
“ ทำไมกินยากกินเย็นจัง ผู้ชายอะไรเนี่ย แต่แบบนี้ก็ดีเร้าใจดี โอ๊ย แค่เห็นข้างหลังก็ละลายแล้ว พี่ภูของเกว ”
*************************************************
“ สายของเรารายงานมาว่า พวกจอมโจรเล่าตงมันหนักข้อขึ้นทุกวัน ตอนนี้มีนายทุนสนับสนุนทั้งอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ทันสมัย แถมยังให้เงินลงทุนจำนวนมาก ตอนนี้มันถึงกับสร้างโรงงานสองที่บนภูเขาสูง ที่หนึ่งผลิตยาเสพติด อีกที่หนึ่งเป็นคลังเก็บอาวุธ การโจมตีภาคพื้นดินทำได้ค่อนข้างยากเพราะพวกมันทำค่ายกลสลับซับซ้อนและรู้พื้นที่ดีกว่าพวกเรา เราสูญเสียกำลังพลไปบ้างในการณ์นี้ ตอนนี้จึงต้องการกำลังพลสนับสนุนทางอากาศเพื่อไปสำรองกำลังรอที่ฐานทัพชายแดนเชียงราย เพราะเราไม่รู้สถานการณ์เลยว่า พวกมันจะเอายังไงเมื่อไหร่ ถ้าเกิดฉุกเฉินจะได้พร้อมทันท่วงที ”
ผู้บังคับบัญชาเอ่ยถึงปัญหาที่เกิดขึ้นปัจจุบันทันด่วนในการประชุมกองทัพอากาศ
“ ดังนั้น ทางกองทัพอากาศของเราจึงต้องส่งกำลังพลเสืออากาศไปประจำการเพิ่มเติม หน่วยจู่โจมทางอากาศสิบนาย กำลังพลร่มสามสิบนาย ประสานกำลังกับทางกองทัพบก รายชื่อกำลังพลทั้งหมดที่ต้องไปปฏิบัติหน้าที่อยู่ในนี้ ” ท่านแจกจ่ายเอกสารให้กับทุกคนที่อยู่ในที่ประชุม
“ เราได้แต่งตั้งผู้ที่มีวุฒิภาวะเหมาะสม มีความเก่งกาจเป็นเลิศ ทั้งทางทฤษฎีและปฏิบัติ เป็นผู้นำของเหล่าเสืออากาศในภารกิจครั้งนี้ที่มีชื่อว่า ภารกิจเสือสยบมาร ผู้นำคือ เรืออากาศโทภูผา ดำรงค์ธรรม และ เรืออากาศโทเก่งกล้า เกริกไกร สองเสืออากาศที่พึ่งได้รับแต่งตั้งให้เป็นหนึ่งในฝูงบินจู่โจม F16 ล่าสุด ”
ภูผาและเก่งกล้าลุกขึ้นยืนตรง
“ ครับผม ผมจะปฏิบัติหน้าที่ให้สุดกำลังและความสามารถ จะเสียสละชีพเพื่อปกป้องประเทศชาติ ครับผม ”
“ ดีมาก นั่งลงได้ พวกคุณมีเวลาอีกสี่วันในการเตรียมตัวให้พร้อม แล้วพวกเราเสืออากาศจะขึ้นไปสยบมารให้สิ้นรากสิ้นโคนกัน เลิกประชุม ”
************************************************************************
“ หมวดภูครับ คุณเกวลินมาขอพบครับ" จ่าเสกเดินเข้ามาแจ้งเขา ภูผาหน้านิ่วคิ้วขมวด เก่งกล้าเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนแล้วยิ้ม
“ มึงเป็นไรภู ทำหน้าเหมือนขี้ไม่ออก ”
“ กูไม่อยากไปเจอเธอ ”
“ อ้าว ทำไมวะ ใคร ๆ ก็อิจฉามึงทั้งนั้นน่ะ มีลูกสาวนายพลขาว ๆ อวบ ๆ เซ็กซี่ ๆ มาเทียวไล้เทียวขื่อ ” พูดพลางทำหน้าเพ้อไปพลาง ภูผานึกอะไรได้
“ มึงออกไปบอกว่ากูไม่อยู่ได้ไหมเก่ง ” เก่งกล้าจ้องเพื่อน
“ จะดีเหรอวะ ”
“ เออดี นะ มึงไปรับหน้าให้กูหน่อย กูต้องเขียนแผนกำลังพล เรามีเวลาอีกแค่สองวันก็ต้องขึ้นเชียงรายแล้วนะ ”
“ เออ ก็ได้ เดี๋ยวกูจัดการให้ ”
“ ขอบใจ ” ภูผาเอ่ยแล้วก้มหน้าก้มหน้ากับเอกสารเบื้องหน้าต่อ
เก่งกล้าเดินมาที่ห้องรับรอง เมื่อเห็นร่างขาวอวบแต่งตัวด้วยชุดรัดรูปแสนเซ็กซี่เขาก็อดครางขึ้นมาตามประสาชายฉกรรจ์จอมกะล่อนไม่ได้