ไฟพิศวาสลุกโพลง ถูกสุมด้วยอารมณ์ปรารถนา เชื้อเพลิงคือร่างกายขาวผ่องนวลเนียน ไฟพิศวาสจึงลุกกระพือยากที่จะดับ แองเจลโร่พามณีรินท่องดินแดนสุขาวดี ชมทุ่งเสน่หาที่มีแต่ความหฤหรรษ์ พาแหวกว่ายในกระแสธาราพิศวาส ดำดิ่งในห้วงเหวของกามารมณ์ สนุกสุขสันต์ลืมวันลืมเวลา เสียงครางอ้อนวอนให้หยุดพักดังเป็นระยะ ตามด้วยเสียงกรีดร้องยามกระโจนถึงฝั่งฝัน เสียงกู่ก้องเมื่อได้ลิ้มรสชัยชนะ...เสียงดังยาวเหยียด!! เกือบค่อนคืน...
มณีรินสลบคาอกกว้าง หญิงสาวถูกชายหนุ่มสูบพลังงานในร่างกายจนเหือดแห้ง เธอหมดแรงล้มพับ หลับคาอ้อมแขนแข็งแรง นอนตัวอ่อนระทวยให้แองเจลโร่กกกอดได้อย่างสบายอารมณ์...
เช้าวันใหม่...
“ครู ครูคร๊าฟ...ทำไมเค้าไปนอนห้องโน้นล่ะ!!” เสียงวินเซ้นต์โวยวายอยู่หน้าห้อง มณีรินปรือเปลือกตาขึ้นมอง เธอขยับตัวลุกขึ้นนั่งช้าๆ
“อูย!!” ร่างกายเหมือนจะแยกเป็นชิ้นๆ กระดูกในกายเคลื่อนที่จนเมื่อขยับตัวแรงๆ มันจึงร้าวไป
