“เธอบอกว่ามันเป็นสิ่งเลวร้ายอย่างนั้นเหรอ? แต่เสียงครางที่ฉันได้ยินเมื่อคืน!! มันขัดกับคำพูดของเธอนะจ้ะมณีริน...ดูเธอมีความสุขร่วมกันกับฉันดีนี่... อย่าพยายามปฏิเสธเลยน่า...ไม่ต้องอายที่ต้องยอมรับความจริงหรอก ชอบก็บอกว่าชอบ ดูอย่างฉันสิ!! ฉันชอบที่จะอยู่ในร่างกายเธอ ดื่มด่ำกับความหอมหวานของผิวกายเธอ ฉันก็บอกออกมาตรงๆ ปฏิเสธไปก็เท่านั้น เมื่อเสียงครางของเธอยืนยันให้ฉันรู้ อย่ามาทำเป็นตบตาฉันด้วยคำพูดเสียดสี ฉันเชื่อไม่ลง!!”
แค้นจนแทบกระอักเป็นเช่นนี้เอง เธอไม่สามารถคัดง้างคำพูดของเขาได้สักอย่าง ลืมไปได้อย่างไรว่าแองเจลโร่ไม่ใช่สุภาพบุรุษ เขาเป็นตัวร้าย เป็นมาเฟียจอมวางมาด เป็นมหาอำนาจที่มีแต่คนเกรงขาม เธอเป็นแค่ผู้หญิงพลัดถิ่น เป็นแมลงตัวเล็กๆ ที่หลงเข้าไปในวังวนของเขา และมันคงเป็นการยากที่จะหลีกหนี ยิ่งปะทะก็รังแต่จะเจ็บตัวเพิ่มขึ้น...
แต่ก่อนที่เหตุการณ์จะไปกันใหญ่ คนขัดตาทัพก็แทรกเข้าม
