“แต่...”
“ครูไม่สงสารเค้าเหรอ? เค้าเป็นเด็กขาดแม่ เค้าต้องการความอบอุ่นนะ”
“วิน!! ครูเข้าใจ แต่ครูเป็นแค่คนนอก ขอครูดูแลวินอยู่ในที่ของครูได้ไหมล่ะ?”
“ฮั่นแน่!! แด๊ดทำอะไรให้ครูกลัวล่ะสิ...เค้ารู้นะ” วินเซ้นต์ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาพอจะเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น
“ปะ...เปล่า” มณีรินปฏิเสธเสียงตะกุกตะกัก
“ครูมานอนที่ห้องเค้าก็ได้... ปลอดภัยหายห่วง แบบนี้ดีกว่าไหมคร๊าฟ?...ครูได้สตางค์ด้วย ปลอดภัยด้วย” เด็กชายชักจูง เขาชอบมณีรินและอยากได้เธอมาเป็นมารดาด้วยซ้ำ ไม่เคยมีใครใส่ใจตัวเอง เมื่ออยู่ใกล้ๆ คุณครูคนสวย เขารู้สึกถึงความรักและความอบอุ่น
แต่คนที่ยืนแอบฟังอยู่ด้านนอกนึกฉุน ไอ้เรื่องความฉลาดเฉลียวนี่วินเซ้นต์ได้เขามาเต็มๆ เด็กชายแสนเอาแต่ใจและเจ้าเล่ห์ เป็นตัวป่วนเมื่อก่อนหน้า ตอนนี้รู้สึกว่าเขาจะโตขึ้นและเลือกเอาความเฉลียวฉลาดมาใช้ถูกวิธี หากหล่อนตัวติดกับบุตรชาย เขาจะหาทางไหนพิชิตหล่อนได้ล่ะ
