“ตกลงเธอจะเอายังไงกันแน่หืม… นู้นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่ได้…”
“ไม่เอายังไงทั้งนั้นค่ะ แล้วก็ไม่ต้องโทรหรือทำอะไรด้วย เล็กไม่ได้โกรธเรื่องนั้นจริงๆ นะคะ เล็กก็แค่…คิดถึงคุณแม่ขึ้นมาเฉยๆ” คนได้ยินเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งแต่ก็ยอมถอนหายใจยอมตามใจเธอทั้งๆ ที่ความจริงแล้วเขาไม่เชื่อคำโกหกเมื่อสักครู่ของเธอสักคำ
“คิดถึงก็โทรหาสิ!”
“เล็กว่าเล็กกลับไปหาท่านเลยดีกว่าค่ะที่นี่มีแต่คนใจร้าย!”
“ฉันร้ายกับเธอที่ไหน! แล้วใครให้กลับไม่ทราบ!! เลิกคิดไปได้เลยเรื่องที่จะกลับไปง่ายๆ เพราะว่าถ้าฉันไม่อนุญาตเธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!” เขาอุตส่าห์พาตัวเองหนีเธอมาไกลถึงที่นี่ แล้วแต่วันหนึ่งแม่เขากลับส่งเธอเข้ามาในชีวิตของเขาอีกครั้ง อย่าหวังไปเลยว่าเขาจะปล่อยเธอไปอีกเป็นครั้งที่สอง เพราะว่ามันไม่มีวันนั้นแน่นอน ต่อให้จะเป็นแม่ของเขาเองก็ไม่มีสิทธิ์มาแย่งเธอไปจากเขา
“ลุกขึ้นสิ…”
รังสิมันต์เอ่ยสั่งหลังจากปล่อยให้ค
