กีฬาสี 2/2
1278 คำ
ภาค...
" เฮ้ยระวัง! / ไอ้ภาคระวัง! / ไอ้ไวน์ระวัง! "
ปึก
ผลั่ก
ปี๊ดดดด!!!!!!
เสียงเพื่อนๆทั้งสองทีมรวมทั้งเสียงกรีดร้องข้างสนามดังขึ้นพร้อมๆกันกับเสียงนกหวีด ไม่นานร่างของผมที่ปะทะกับร่างของใครสักคนก็กลิ้งลงไปกองที่พื้นพร้อมกัน ความรู้สึกชาวาบและเย็นๆที่หัวทำให้ผมที่นอนกองกับพื้นอยู่ต้องเอามือกุมหัวตัวเองเอาไว้ ของเหลวสีแดงเหนียวๆกลิ่นคาวคลุ้งไหลลงอาบหน้าของผม พอหันไปมองคนที่นอนกองอยู่ข้างๆก็สภาพไม่ได้ต่างจากผมนัก
" อย่ามุงครับ!! อย่ามุง!! "
เสียงเพื่อนในสนามตะโกนขึ้น
" มึงเป็นไงบ้างวะ ไหวมั้ย "
เพื่อนในทีมคนนึงถามผมพลางหาผ้ามาประคบให้
" ไวน์ ไวน์!! "
เสียงคุ้นหูดังอยู่ข้างผม ผมมองร่างบางๆค่อยๆนั่งลงข้างๆผู้ชายที่ชนกับผม เธอมีอาการตกใจและตัวสั่นเล็กน้อย ก็แหงล่ะคนที่เรารักเลือดอาบขนาดนั้นไม่ตกใจได้ไง
.
.
.
ไม่นานเพื่อนในทีมก็พาผมมาถึงห้องพยาบาลของทางมหาลัย นักศึกษาพยาบาลและนักศึกษาแพทย์ที่ทำหน้าที่เข้าเวรตอนนี้พากันเข้ามาช่วยทำความสะอาดแผลและทำแผลให้ผม ส่วนเพื่อนในทีมที่พาผมมาก็กลับเข้าสนามเพื่อแข่งต่อ
วันนี้เป็นวันอะไรของผมกันนะเจ็บใจแล้วยังมาเจ็บตัวอีก ว่าแต่ตอนนี้แฟนของเดือนหนาวจะเป็นยังไงบ้างนะแต่คงไม่แย่เหมือนผมหรอกมั้ง รายนั้นคงมีคนคอยดูแลต่างกับผมที่ไม่มีใคร เฮ้อ...
" เอ่อ ขอโทษนะคะพอจะมีใครว่างมั้ยพอดีห้องข้างๆมีคนเจ็บอีกหนึ่งคนค่ะ "
เสียงใสๆของคนมาใหม่เอ่ยขึ้น เมื่อผมหันไปมองก็เห็นผู้หญิง...เชี้ยสเปค!! ผมแอบชอบเดือนหนาวอยู่ตั้งนานแล้วผู้หญิงคนนี้ไปแอบอยู่ที่ไหนวะทำไมผมถึงไม่เจอ
" พี่ภาคงั้นผมกับน้องขอไปดูคนเจ็บห้องข้างๆก่อนนะพี่ ของพี่เหลือแค่พันผ้าอะพันเองได้ใช่มั้ย "
รุ่นน้องที่เรียนคณะเดียวกันกับผมถามขึ้น เออไอ้ห่าทิ้งพี่เลยนะมึง
" เออๆทำเองก็ได้วะ ขอบใจนะทั้งสองคนเลย "
ผมบอกก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบม้วนผ้าสีขาวที่วางอยู่หัวเตียงมา พันเองก็ได้วะเป็นหมอประสาอะไรทิ้งคนไข้อย่างผมไว้ทั้งๆที่ยังรักษาไม่เสร็จ
" จะไม่ช่วยกันหน่อยหรอครับ ใจร้ายจัง "
ผมพูดขึ้นพลางมองหน้าคนที่ยืนเกาะขอบประตูนิ่งๆ
" แค่มาตามคนไปทำแผลให้เพื่อนค่ะ ไม่ได้จะมาทำแผลให้ใคร "
อ้าวเวรกรรม
" ใจร้ายจริงๆ "
ผมพูดให้คนที่กำลังเดินกลับไปได้ยิน
" คนต่อไปมึงก็อย่าช้าล่ะ ชอบก็จีบ รักก็รุก จะได้ไม่เป็นแบบนี้ "
พลันคำพูดของเพื่อนผมก็ดังขึ้นในหัวผมอีกครั้ง
" ส่งผ้ามาสิคะ แค่พันรอบๆหัวก็พอใช่มั้ย "
คนหน้ามุ้ยเดินเข้ามาใกล้พลางแย่งผ้าสีขาวผืนยาวไปจากผม อยู่ใกล้ๆทำไมตัวห๊อมหอม ถ้ามีโอกาสสักครั้งจะหอมให้แก้มยุบเลยคอยดู
" ผมชื่อภาคนะเรียนแพทย์ปีหก "
ผมบอกคนที่กำลังพันผ้ารอบๆหัวผมอยู่
" รู้แล้วค่ะ "
เฮ้ยเธอรู้จักผมด้วยอะ เธอต้องเป็น FC ผมแน่ๆเลย มีหวังๆ
" วันนี้เพื่อนฉันเพิ่งจะปฎิเสธคุณไปทำไมฉันจะจำไม่ได้ "
เดี๋ยวนะ...
" เพื่อน? "
ผมทำหน้างง
" ชื่อก้อยค่ะ เรียนบริหารปีสี่เป็นเพื่อนสนิทเดือนหนาวผู้หญิงที่ปฎิเสธคุณไปวันนี้ ชัดนะคะ "
คนตรงหน้ากอดอกพลางพูดกับผมด้วยสีหน้านิ่งๆ ชัดสิชัดมากเลย โลกแมร่งกลมชิบ...
" เสร็จแล้วงั้นฉันขอตัวนะคะ "
คนตรงหน้าพูดต่อก่อนจะเดินออกไป
" แก่กว่าตั้งสองปีไม่เรียกพี่หน่อยหรอ "
ผมตะโกนตามหลังเธอ
" เรียนหมอเขาไม่สอนหรือไงว่าลูกคนแรกลูกคนเดียวเขาไม่มีพี่ไม่มีน้อง "
หืม?
" ไม่มีพี่ไม่น้อง งั้นถ้าพี่เป็นแฟนน้องอะได้มั้ย "
ผมกระโดดลงจากเตียงแล้ววิ่งตะโกนตามหลังเธอไปพลางยกยิ้มอยู่คนเดียว คนนี้แหละรู้ว่ารักก็ต้องรีบรุก...
.
.
.
ไม่นานวันที่นักศึกษาทุกคนรอคอยก็มาถึง ผมเรียนจบแพทย์ตามที่ฝันเอาไว้และด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งทำให้ผมถูกทาบทามให้เข้าทำงานกับโรงพยาบาลของทางมหาลัยเพื่อจะได้ดูแลน้องๆที่จะมาฝึกงานในนี้ด้วย ซึ่งผมก็รู้สึกดีใจและเต็มใจมากๆเพราะจะได้ร่วมงานกับอาจารย์หมอที่ผมเคารพนั่นเอง
" สวัสดีครับอาจารย์ "
ผมยกมือทำความเคารพอาจารย์หมอเมื่อเข้ามาในห้องทำงานของท่าน
" ยังเรียกอาจารย์อยู่อีกหรอตอนนี้คุณไม่ใช่นักศึกษาอีกต่อไปแล้วนะหมอภาค "
อาจารย์หมอพูดยิ้มๆ
" ผมเรียกแบบนี้ก็ดีแล้วครับ จะได้ไม่เกร็งด้วย "
" เอาล่ะ งั้นเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ "
อาจารย์หมอพูดต่อ
" ที่ผมเรียกคุณมาวันนี้ก็เพราะว่ามีเรื่องอยากจะให้คุณช่วยน่ะ เกี่ยวกับผู้ป่วยในโรงพยาบาลเรานี่แหละ "
" อาจารย์หมอจะให้ผมช่วยอะไรหรอครับ "
ผมถาม แล้วมันมีเรื่องอะไรที่หมอจบใหม่อย่างผมจะช่วยเหลืออาจารย์หมอผู้มากประสบการณ์ได้ล่ะ
" ผมมีคนไข้รายนึง เป็นผู้ป่วยติดเตียงแล้วก็นอนป่วยที่นี่มาหลายเดือนแล้ว "
" ครับ "
" ผมอยากจะขอส่งเคสคนไข้รายนี้ให้คุณช่วยดูแลต่อ แล้วอยากให้คุณรับคนไข้รายนี้ไว้เป็นเคสศึกษาให้กับนักศึกษาแพทย์ด้วย จะได้แบ่งเบาค่าใช้จ่ายของคนไข้ไปในตัว "
อาจารย์หมออธิบาย
" ผมยินดีครับ แต่ว่าอาจารย์หมอจะแน่ใจได้ยังไงครับว่าผมจะดูแลคนไข้รายนี้ได้ "
" ก็คุณเป็นหมอคุณก็ต้องดูแลคนไข้ได้อยู่แล้ว อีกอย่างผมก็เชื่อใจและไว้ใจคุณมากด้วย คนไข้รายนี้น่ะเป็นคนรู้จักผมเองผมไม่อยากให้หมอคนอื่นดูแล "
" ถ้าอาจารย์หมอมั่นใจแล้วก็เชื่อใจผมขนาดนี้แล้ว ผมเองก็คงไม่ปฎิเสธครับ "
" นี่เป็น chart ของคนไข้แล้วก็นี่เป็นข้อมูลการติดต่อญาติคนไข้ ถ้ามีอะไรสงสัยคุณปรึกษาผมได้ตลอดเลยนะ "
อาจารย์หมอยื่นแฟ้มประวัติคนไข้พร้อมกับข้อมูลการติดต่อญาติคนไข้ให้ผม ตื่นเต้นดีนะนี่เป็นครั้งเลยนะที่ผมจะมีคนใข้เคสส่วนตัว
" ขอบคุณมากครับอาจารย์หมอ "
ผมยกมือไหว้อาจารย์หมออีกครั้งก่อนจะเดินเปิดแฟ้มประวัติของคนไข้ดูไปด้วย
.
.
.
" หืม เหมือนกันจังเลยวะ "
ผมกดบันทึกเบอร์ญาติคนไข้ลงไปแล้วไลน์ของญาติคนไข้ก็เด้งขึ้น รูปโปรไฟล์เป็นผู้หญิงสวมชุดสูทสีดำและห้อยบัตรพนักงานซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเป็นบริษัทอะไรเพราะตัวหนังสือในป้ายนั้นเล็กมาก แต่คนในรูปนี่สิน่าสนใจ
" เดี๋ยวพรุ่งนี้ลองไปส่องดีกว่าว่าใช่มั้ย ถ้าใช่คราวนี้จะไม่ปล่อยไปเหมือนวันนั้นแน่ "
- ผู้เขียน
