ตอนที่ 2/2 อร่อยจนต้องกลับไปซ้ำ
1109 คำ
“ไปที่ระเบียงกันครับ”
“ไม่พักหน่อยเหรอคะ” นางแบบสาวใจจะขาด บอกแล้วว่าแค่คิดถึงชื่อเขาเธอก็ขาสั่นแล้ว สุดท้ายเธอก็ไม่ได้พักเขากินเธอจนหนำใจจริงๆ
ดาวิสาพาร่างอันชอกช้ำจากรสเซ็กส์แบบถึงพริกถึงขิงมาถึงคอนโดในเวลาเกือบตีหนึ่ง ขาเธอยังสั่นพรั่บๆไม่หาย เหนื่อยจนต้องลากสังขารไปหาตู้เย็นเพื่อหาน้ำดับความกระหาย
ตึ้ง! เสียงแจ้งเตือนพร้อมกับหน้าจอที่มันสว่างขึ้นเรียกสายตาเฉี่ยวคมให้หันไปมอง
Mike: เลิกงานหรือยังครับคนดี อย่าลืมทานข้าวด้วยนะ ผมเป็นห่วง
เห็นข้อความแล้วเธอก็อยากแค่นหัวเราะออกมานัก ต้องหาอะไรทานแล้วสิแถมยังแซ่บจนขาสั่นแทบเดินไม่ไหว ดาวิสาหยิบโทรศัพท์มากดส่งข้อความกลับเหมือนเช่นทุกครั้ง
Dammy: กินแล้วค่ะอร่อยจนต้องกลับไปซ้ำหลายรอบเลย พี่ไมค์อย่ามัวแต่ทำงานจนลืมทานข้าวนะคะ
Mike: อร่อยขนาดนั้นเชียว ทีหลังพาพี่ไปกินด้วยสิอย่าอุบไว้คนเดียว พี่ประชุมข้ามประเทศก่อนนะครับ ฝันดีนะทูนหัว
คลืด...คลืด...
“ฮัลโหลค่ะ”
“ผมส่งรูปไปให้แล้วนะครับ คุณลองดูว่าพอได้หรือเปล่า”
“ค่ะ ส่วนเงินกำลังจะโอนตามไปนะคะ”
สายตัดไปแล้วตอนนี้สิ่งที่โชว์หลาอยู่บนหน้าจอสี่เหลี่ยมของเธอคือวีดีโอคมชัดแบบจัดเต็มแนบด้วยรูปอีกเป็นร้อย แค่นี้มันยังน้อยไปคนอย่างดาวิสาไม่เคยแส่เรื่องใครก่อนแต่อย่ามาทำเธอเจ็บเชียว เพราะเธอจำฝังใจ!
แต่มันยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก รอทุกอย่างมันสุกงอมก่อนเธอจะจัดให้ยิ่งใหญ่สมใจเลยคอยดู
แอด....
เสียงเปิดประตูเข้ามาทำเอาคนที่กำลังคิดอะไรอยู่สนุกๆถึงกับหันหาที่ป้องกันภัย เดี๋ยวนี้ข่าวชอบมีแต่แนวย่องข่มขืนแฮ็กรหัสห้องดาราบวกกับเธอยังไม่ได้เปิดไฟในห้อง มือกำสากไว้แน่นก่อนจะย่องเบาออกจากห้องครัว
พรึ่บ!
มือเล็กเตรียมง้างสากขึ้นเหนือหัวแต่ทุกอย่างกับสว่างพรึ่บทั่วห้อง ดาวิสากระพริบตาปริบๆมองบุคคลมาใหม่ก่อนที่จะทิ้งสากในมือลงพื้นทันที
“ทำอะไรของแก” อันนา ถามเพื่อนพร้อมกับขมวดคิ้วมุ่น ดาวิสาเกาท้ายทอยลืมไปได้ยังไงว่าห้องชุดนี้เธอไม่ได้อยู่คนเดียว
“พี่เดมคิดว่าโจรใช่ไหมคะ” มีน คือผู้ช่วยของยัยอัน โผล่ตามมาทีหลังถามขึ้นเธอจึงพยักหน้าตอบ
จะกลับมาก็ไม่บอกกันสักคำ
“ฉันลืมบอกแกว่าจะกลับมาสินะ” ใช่ไงยังมีหน้ามาถามว่าเธอทำอะไร ดาวิสาเดินไปสวมกอดเพื่อนรักด้วยความคิดถึงอย่างสุดซึ้งที่พึ่งคนเดียวเธอกลับมาแล้ว จากนี้ไปเธอก็จะมีแบล็กหลังที่แข็งแกร่งก็คือยัยอันนา
“คืนนี้ฉันไม่นอนแกต้องเล่าทุกอย่างให้ฉันฟัง” หน้าตาจริงจังของเพื่อนทำเอานางแบบสาวร้อนๆหนาวๆแปลกๆ นางไม่ได้รู้แค่เรื่องพี่ไมค์แต่รู้เรื่องฉันกับคุณโปรดด้วย “เสบียงพร้อม”
เตรียมตัวมาดีจริงๆ
“ไม่นอนไม่ได้ค่ะ พี่สองคนขายหน้าตานะคะนอนดึกหน้าบวมแน่ มินกลับก่อนนะคะเจอกันที่งานเลี้ยงพรุ่งนี้” หลังจากผู้ช่วยกลับไปแล้วอันนาเดินไปคล้องแขนเพื่อนมานั่งจับเข่าคุยกันแบบจริงจังทันที
“แกกับอีตาคุณโปรดคืออะไร”
“แกผิดประเด็นไปมาก แกต้องถามเรื่องสองคนนั่นสิ”
“ไม่ๆ ตอบมาค่ะ” อันนาส่ายหน้าเรื่องนั้นคิดจนสมองจะฉีกแล้วบทสรุปคือพวกมันเลวระยำมาก
ดาวิสาถอนหายใจก่อนจะเริ่มเล่าตั้งแต่แรกให้เพื่อนฟัง
เขา...คือ คุณโปรด ผู้ชายที่เธอไปเผลอวันไนท์แสตนด้วยในคืนที่เมามายและกำลังสับสนกับชีวิตจนเราสองคนได้ตกลงสถานะกันคือ ‘เพื่อนนอน’ ฉันยอมรับว่าถูกใจเซ็กส์ของเขาจนไม่อาจปฏิเสธได้ส่วนเขาก็บอกว่าถูกใจฉันเหมือนกัน หลังจากตื่นมาในเที่ยงของวันใหม่เขายังคงรอฉันเพื่อคุยเรื่องราวที่เกิดขึ้น พร้อมกับบอกว่าโอเคไหมถ้าเราแค่วันไนท์แสตนกันซึ่งฉันก็บอกไปว่าโอเค ตอนนั้นเราแยกย้ายกันไปแต่ใครจะคิดว่าอีกสามวันเราจะมาเจอกันอีก
ในตอนนั้นฉันจึงได้รู้ว่าเขาเป็นนักธุรกิจแต่ไม่รู้หรอกว่าทำอะไรที่ไหนอย่างไรและไม่อยากสนใจเขาให้เลขามาเชิญฉันไปคุยกันเป็นการส่วนตัว เขารู้ว่าฉันกำลังจะแต่งงานเลยสงสัยว่าคืนนั้นฉันพลาดหรือเปล่าและเขาจะรู้สึกกังวลมากถ้าทำให้คู่ฉันไม่สบายใจ ในตอนนั้นเองที่ฉันถามเขาไปว่าต้องการเพื่อนนอนไหม แบบแค่เพื่อนนอนเท่านั้น
ในตอนนั้นไม่สนด้วยซ้ำว่าเขาจะมองฉันเป็นผู้หญิงยังไง แต่ฉันได้พูดไปแล้วและก็ไม่คิดว่าสิ่งที่พูดไปนั้นร้ายแรงอะไรเป็นผู้หญิงก็มีความต้องการเหมือนกันฉันไม่อายที่เป็นคนออกปากก่อน
ใครจะคิดว่าเขาตกลงเป็นเพื่อนนอนของฉันนับแต่นั้นมาเขาไม่เคยถามเรื่องผู้ชายคนนั้นอีก ถ้าให้มองในมุมนักธุรกิจแบบเขาเขาคงฉลาดพอที่จะรู้ว่าความสัมพันธ์ของฉันกับแฟนกำลังสั่นคลอนแบบรุนแรง แต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงตกลงอาจจะติดใจฉันก็ได้มั้ง
ความสวยฉันน่ะมีมากล้น แถมยังเป็นน้ำที่ไม่เต็มแก้วพร้อมรับคำสอนจากเขาในเรื่องบนเตียงเต็มที่ เรียกว่าเรารู้จักกันดีแค่เรื่องบนเตียงส่วนเรื่องส่วนตัวฉันไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเขา รู้แค่ที่เขาบอกก็คือ เขาชื่อ โปรด หรือให้ฉันเรียกว่า คุณโปรด
เราอยู่ในความสัมพันธ์นี้มาเข้าเดือนที่สามแล้ว ทั้งที่ตกลงกันว่าเบื่อกันวันไหนหรือไม่ต้องการความสัมพันธ์นี้แล้วให้เอ่ยปากพูดได้เลยไม่ต้องเกรงใจ แต่ความสัมพันธ์นี้กลับมาได้ยาวกว่าที่เธอคิดไว้เสียอีก
- ผู้เขียน
