“ไปรอในห้องนะ” เธอมองตามเจ้าของแผ่นหลังกว้างที่เดินลิ่ว ๆ ไปไกลแล้ว ไม่กี่วันก่อนเขายังต่อว่าเรื่องที่เธอแอบเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัว วันนี้ทำไมถึงอนุญาตให้เธอเข้าไป
หรือว่า…
ไม่มั้ง…
พิชยะคงไม่มีความคิดจะเอาเปรียบอะไรเธอทั้งที่คิดว่าพิชชาก็อยู่ในบ้านด้วย
หญิงสาวรีบลงไปหยิบกระปุกยาลดไข้แล้วกลับขึ้นมา ร่างบางยืนผ่อนลมหายใจเข้าออกอยู่หน้าห้องของชายหนุ่ม ทำใจอยู่นานก่อนจะยกมือขึ้นเคาะประตูห้อง
เดินไม่กี่ก้าวเธอก็เห็นพิชยะนอนหลับตาเปลือยท่อนบนอยู่บนเตียง เขาสวมเพียงกางเกงสีเข้มทั้งที่ก่อนหน้านี้มีเสื้อผ้าครบทุกชิ้น
ปกติเธอไม่ได้ชอบมองของพวกนี้หรือมองดูผู้ชายแก้ผ้า แต่ตอนนี้เธอกลับห้ามสายตาตัวเองไม่ได้
แผงอกขาว ๆ และกล้ามท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแม้จะอยู่ในท่านอน มันทำให้ใจเธอสั่นไม่น้อยเลย
“มีนวางยาไว้ตรงนี้นะคะ” เธอวางกระปุกยาลงบนโต๊ะข้างเตียงนอนพร้อมกับแก้วน้ำ ไม่กล้ามองเรือนร่างกำยำ แล
