บทที่28 คนหิวกับ(คนหิว)

1119 คำ

กลางดึกมนต์มีนารู้สึกกระหายน้ำจึงลงมาหยิบน้ำในครัว ทว่ากลิ่นหอมของขนมหวานที่ลอยออกมาจากกล่องสวยงามในตู้เย็น ชวนให้คนท้องว่างน้ำลายสอ เพราะยังไม่ได้ทานมื้อเย็น เมื่อเช้านี้พิชชาโทรสั่งขนมร้านโปรดเอาไว้ เธอจึงรู้ว่าใครเป็นเจ้าของ หลังจากที่แยกกับพิชชาแล้ว มนต์มีนาก็ออกไปรอรถประจำทางเพราะต้องการประหยัดค่าโดยสาร กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็เกือบจะเป็นเวลาห้าทุ่มไปแล้ว ตอนนี้บ้านหลังใหญ่จึงเปิดไฟไว้ไม่กี่ดวง หญิงสาวแง้มฝากล่องสีทองออกเล็กน้อยก้มมองมาการองรสวานิลลาข้างใน อดใจไม่ไหวจึงหยิบขนมชิ้นหนึ่งส่งเข้าปาก ร่างเล็กยืนกัดกินทีละคำ ดื่มด่ำกับรสชาติกรอบนอกนุ่มในความเข้มข้นกลมกล่อมของวานิลลาซ่านซึมเข้าไปในลิ้น “อื้มม” มนต์มีนาครางออกมาเบา ๆ ร่างกายที่ตึงเครียดจากการนั่งรถประจำทางกว่าหนึ่งชั่วโมงผ่อนคลายลงเล็กน้อย ขนมชิ้นเล็กช่วยบรรเทาความหิวไปได้หลายส่วน กำลังจะกัดกินมาการองอีกครึ่งชิ้นเข้าไป เธอก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม