“กลับได้รึยัง” คนตัวเล็กพยักหน้าแล้วเดินตามร่างสูงไปที่รถ ไม่มีการสนทนากันหลังจากนั้น บรรยากาศระหว่างทั้งคู่ไม่ถึงขั้นกับสร้างความอึดอัด แต่หญิงสาวก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับเขา
กระทั่งรถจอดติดไฟแดงมนต์มีนาจึงทำลายความเงียบลง แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอควรจะชวนเขาคุยกันด้วยเรื่องอะไร จึงถามออกไปอย่างนั้นเอง
“เรากำลังจะกลับบ้านใช่ไหมคะ?”
“เปล่า”
“แล้วเราจะไปไหนกันเหรอคะ?” เธอหันไปมองชายหนุ่มในทันที เย็นป่านนี้ถ้าไม่กลับบ้าน แล้วพิชยะจะพาเธอไปที่ไหน?
“เพื่อนจะซื้อคอนโดต่อจากคนรู้จัก แต่ตอนนี้ตัวคนยังอยู่อเมริกาเลยต้องไปดูห้องให้มัน เสร็จแล้วเดี๋ยวพากลับ” เธอเพียงยิ้มรับ ธุระของพิชยะคงใช้เวลาไม่นานมาก มันคงไม่ดีหากเธอจะปฏิเสธเพียงแค่เขาอยากหาคนไปเป็นเพื่อน
ความเงียบเข้าปกคลุมในรถอีกครั้ง ต่างฝ่ายต่างจมจ่อมอยู่กับตัวเอง แต่เนื่องจากเป็นช่วงจราจรติดขัด กว่าที่พิชยะจะขับรถมาถึงจุดหมายฟ้า
