“ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ”
เสียงทุ้มดังไล่หลังทำให้เท้าทั้งสองข้างของเธอหยุดโดยอัตโนมัติ มนต์มีนาค่อย ๆ หันกลับไปมองชายหนุ่ม
“มีอะไรเหรอคะ” เธอยิ้มน้อย ๆ ภายใต้แสงไฟสลัวราง ศัลยแพทย์หนุ่มยกยิ้มที่มุมปากแล้วก้าวเข้าไปหาร่างเล็ก หยุดยืนอยู่เบื้องหน้าของหญิงสาวเหมือนกับที่เขาเพิ่งจะถูกเธอกระทำ
“เปล่า แค่จะบอกว่า…” มือเล็กกอบกำเข้าหากันเมื่อชายหนุ่มโน้มตัวลงไปใกล้ น้ำเสียงพร่าแหบผสมกลิ่นเหล้าร้อนแรงดังชิดริมหู ใบหน้าสวยหวานผ่าวร้อนขึ้นมาทันทีที่พิชยะพูดประโยคนี้
“จูบเมื่อกี้โคตรไม่ได้เรื่องเลย” การถูกคนที่แอบชอบพูดเรื่องแบบนี้ออกมาตรง ๆ ย่อมเป็นเรื่องน่าอับอายสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง แต่เธอก็ยอมรับความจริง
ตั้งใจจะเรียนหนังสือให้จบก่อนค่อยคิดเรื่องแฟน มนต์มีนาจึงไม่เคยเปิดโอกาสให้ใครมาก่อน
กระทั่งปีสุดท้ายในรั้วมหาฯลัยมาถึงมนต์มีนาจึงเริ่มคิดเรื่องความรัก อยากมีใครสักคนดูแลออกไปดูหนังทานข้าว ร่
