บทที่ 10 ความในใจ
1157 คำ
หลังจากวันหยุดหมดไปทั้งเธอและเขาก็กลับมาทำหน้าที่ของตนตามปกติ หญิงสาวมีงานใหม่เข้ามาจนเธอต้องเรียกลูกน้องในทีมมาประชุมอยู่บ่อยๆ วันนี้เธอทำงานเพลินจนไม่รู้เลยว่าข้างนอกท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว หลายวันที่ผ่านมาเธอพยายามหลบหน้าชายหนุ่มเพราะนึกถึงเวลาที่เขาบอกชอบเธอทุกที
“ยังไม่กลับอีกหรอครับผมไม่ได้มีโอทีให้นี่หน่า”
“มีอะไรหรือเปล่าคะ แล้วทำไมคุณยังไม่กลับละคะ”
“พี่บอกว่ายังไงครับเรียกแทนตัวเองว่าธิชาสิครับ”
“แต่นี่มันเวลางานค่ะ”
“เราอยู่กันแค่สองคนแรกได้ครับ”
“แล้วทำไมพี่ยังไม่กลับอีกละคะ” เธอยอมทำตามที่เขาต้องการและหวังว่าเขาจะยอมกลับบ้านไปแต่โดยดี
“พี่กลัวคนแถวนี้เหงาไงครับเลยอยู่เป็นเพื่อน แต่พี่ว่าตอนนี้เรากลับกันเถอะนะครับพี่ไม่อยากให้ธิชากลับบ้านดึก”
“กี่โมงแล้วคะ ตายจริงจะทุ่มนึงแล้วนี่หน่า”
“ใช่ครับ เราเดินลงไปพร้อมกันนะครับ”
“ก็ได้ค่ะ ธิชาขอเก็บของก่อน”
“พี่รอได้ครับเหมือนอย่างที่พี่รอธิชามาตลอด”
“เพ้อเจอ”
“ฮ่าๆ พี่พูดเรื่องจริงตั้งหาก”
“เรียบร้อยแล้วค่ะไปกันได้แล้ว”
“ประตูเปิดไม่ได้ค่ะ”
“อะไรนะครับ ไหนให้พี่ลองเปิดหน่อย”
“ได้ไหมคะ”
“ประตูล็อคจริงๆด้วยครับดูแล้วจะล็อคมาจากจากนอก”
“โทรหาใครมาช่วยเราดีกว่าค่ะ ตายจริงมือถือแบตหมด”
“ลองของพี่ก็ได้ครับ” เขาควานหาโทณศัพท์ในกางเกงขึ้นมา
“เป็นไงคะ” เธอถามเขาออกไปอย่างมีความหวัง
“แบตหมดเหมือนกันครับ สายชารจ์พี่ก็ไม่ได้เอามาด้วยสิ”
“ไม่นะคะ เราต้องติดอยู่ในนี้หรอคะ” หมดกันความหวังที่จะได้กลับบ้านของเธอ
“พี่ว่าคงจะเป็นอย่างนั้นครับ ไปที่ห้องพี่เถอะครับสะดวกสบายกว่าโต๊ะของธิชาแน่นอน”
“มะ ไม่ค่ะ” เธอปฏิเสธแทบจะทันที
“พี่ไม่ทำอะไรธิชาหรอกครับ ให้สัญญาด้วยเกียรติของลูกเสือเลย”
“ธิชาเชื่อพี่ได้ใช่ไหมคะ”
“ใช่สิครับเชื่อได้แน่นอน” เขาพาเธอมาพักที่ห้องทำงานใหญ่ของตน ด้านในมีห้องนอนและห้องน้ำส่วนตัวซ่อนอยู่ เธอรู้สึกอึ้งๆเหมือนกันเพราะมันเหมือนห้องพักของโรงแรมมีสิ่งอำนวยความสะดวกไม่น้อยเลย
“พี่นอนที่ทำงานบ่อยหรอคะ”
“ก็ไม่บ่อยเท่าไรครับแต่ก็ทำห้องนี้เผื่อไว้ ธิชานอนในห้องนี้นะครับเดี๋ยวพี่จะไปนอนโซฟาด้านนอกเอา”
“พี่ตัวสูงขนาดนี้ไปนอนโซฟาไม่ลำบากแย่หรอคะ ธิชาไปนอนโซฟาเองดีกว่าค่ะ”
“ขอบคุณที่เป็นห่วงพี่นะครับแต่ว่าพี่เป็นห่วงธิชามากกว่าไปนอนบนเตียงดีที่สุดครับ”
“งั้นก็ตามใจนะคะถ้าลำบากจะมาขอเปลี่ยนที่นอนไม่ได้นะคะ”
“ไม่เปลี่ยนแน่นอนครับ พี่มีแปรงอันใหม่แล้วก็พวกของใช้อยู่ใต้ชั้นนะครับธิชาเข้าไปทำธุระส่วนตัวได้เลย”
“ขอบคุณค่ะ” หลังจากเธอทำธุระเสร็จเขาก็เขาไปอาบน้ำต่อ กลิ่นหอมอ่อนๆของครีมอาบน้ำทำให้เขาจินตนาการไปไกล ครีมที่เขาเคยใช้วันนี้กลิ่นมันหอมหวานกว่าที่เคยเป็นร้อยเป็นพันเท่าเพราะมันได้ไปอยู่บนตัวของหญิงสาวที่เขารัก ต้องบอกว่ารักได้เลยเพราะเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหน
“พี่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ”
“อะไรหรอคะเรื่องงานหรือเปล่า ถ้าจะมาตามงานกันจะไม่โหดร้ายไปหน่อยหรอคะ”
“ไม่ใช่เรื่องงานครับ พี่อยากจะถามว่าที่บ้านของธิชาสบายดีไหมครับ”
“จะถามหาพี่กิ่งก็บอกมาตรงๆเถอะค่ะ” หญิงสาวตอบกลับหน้างอเขาจับอารมณ์ความรู้สึกเธอได้ทันที
“คิดเองเออเอง”
“อะไรนะคะ”
“พี่บอกว่าธิชาน่ะคิดเองเออเองครับ พี่อยากจะรู้ว่าคุณพ่อธิชาสบายดีหรือเปล่า”
“คุณพ่อท่านสบายดีค่ะ นานๆทีธิชาจะกลับไปหาท่าน ส่วนพี่กิ่งธิชาไม่ได้ติดต่อกับเขาหลายปีแล้วค่ะ”
“...”
“พี่กิ่งไปอยู่เมืองนอกค่ะ ป่านนี้คงมีแฟนไปแล้วพี่หมดสิทธิ์แล้วค่ะ”
“ฮ่าๆ พี่ไม่ได้หวังสิทธิ์อะไรจากกิ่งสักหน่อยครับ”
“ไม่เชื่อหรอกค่ะ คนอะไรตามจีบอยู่ตั้งนานไปๆมาๆเลิกชอบซะงั้น” เธอตอบกลับน้ำเสียงสะบัด คนอะไรจะมารักๆเลิกๆได้ง่ายๆกันเล่า ดูอย่างเธอสิเรื่องราวของเขายังฝังอยู่ในหัวใจไม่มีวันเลือนหาย
“เพราะพี่ไม่เคยชอบกิ่งตั้งแต่ต้นไงครับ”
“แล้วพี่จะทำแบบนั้นไปทำไมละคะ” เธอถามกลับออกไปด้วยความไม่เข้าใจ
“เพราะพี่ไม่รู้ใจตัวเองและแค่อยากจะเอาชนะเพื่อนผู้ชายคนอื่นไงละครับ”
“…”
“พี่ค้นพบแล้วว่าพี่มีความสุขกับการได้พูดคุยกับเด็กสาวที่กล้าหาญคนหนึ่ง เขามาบอกรักพี่แต่พี่ดันโง่ปฏิเสธเขาไปทุกวันนี้เลยต้องมาทุ่มเทแรงกายแรงใจทั้งหมดให้เขาหันกลับมามองพี่อีกครั้ง” เขาตอบกลับน้ำเสียงจริงจังจนเธอไม่กล้าพูดอะไรต่อ
“…”
“รู้ไหมครับว่าก่อนพี่จะจบพี่ไม่เคยมีความสุขเลย มันเหมือนว่าอะไรบ้างอย่างมันขาดหายไปจากชีวิตของพี่ พี่ชอบเวลาได้พูดคุยกับธิชานะครับ พี่เพิ่งรู้ตัวว่าใช้ข้าวของพวกนั้นเป็นข้ออ้างที่จะได้เจอธิชา ได้พูดคุยกันสักหน่อยก็ยังดี พี่บอกความในใจของพี่ให้ธิชารู้แล้วพี่รู้สึกโล่งมากเลยครับ” เขาคิดอย่างไรก็บอกออกมาตรงๆ
“ธิชา”
“ถ้าธิชายังไม่มีใครช่วยเปิดโอกาสให้พี่อีกสักครั้งได้ไหมครับ”
“พี่จัดการสาวๆของพี่ก่อนดีกว่าค่ะ”
“ถ้าหมายถึงสายไหมหรือสาวๆนางแบบขอให้รู้เอาไว้เลยนะครับว่าสาวๆพวกนั้นไม่เคยอยู่ในสายตาของพี่เลย และอีกอย่างคนที่พี่รอก็มีแค่ธิชาคนเดียวเท่านั้น”
“ขอเวลาธิชาหน่อยนะคะ ธิชาไม่รู้ว่าจะเชื่อคำพูดของพี่ได้มากน้อยแค่ไหน”
“พี่รอธิชาได้เสมอครับเพราะพี่เฝ้ารอวันที่จะกลับมาเจอธิชาอีกครั้งพี่ยังรอได้เลย”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะที่ยังรอธิชา”
“ครับ พี่ยินดีรอจนกว่าวันที่ธิชาจะพร้อมเปิดใจให้กัน”
- ผู้เขียน
