บทที่ 22 ต้อนรับเสมอ

1004 คำ

ต้นน้ำขับรถมาหาธาริกาที่คอนโดเพราะทนความคิดถึงไม่ไหว เขาไม่รู้ว่าพี่ชายตัวแสบของแฟนสาวยอมลงให้เขาบ้างหรือยังแต่เขาก็จะขอเดินหน้าเพื่อให้ชีวิตคู่ของเขาไปต่อได้ วันหยุดแบบนี้คนเป็นแม่ก็ลบเล้าให้เขาพาว่าที่ลูกสะใภ้ไปทานข้าวที่บ้านให้ได้ "ทำไมมาแต่เช้าเลยละคะ ปกติตื่นแต่เช้าแบบนี้เลยหรอคะ" เธอเปิดประตูให้ชายหนุ่มเข้ามาด้านในห้อง เขาให้เวลาพักใหญ่กว่าจะเดินทางมาถึงคอนโดของเธอ "อยากทานข้าวเช้าพร้อมกับธิชาไงครับ" เขาตอบกลับยิ้มๆแค่ได้มาเห็นหน้าก็ดีใจแล้ว ความตั้งใจของเขาวันนี้คือเขาจะพาแฟนสาวไปทานข้าวกับครอบครัว คุณแม่บ่นเขาเรื่อยว่าเมื่อไรจะพาธาริกามาหาสักที "แต่พี่ต้องลำบากตื่นแต่เช้ามืดเพื่อฝ่ารถติดมาหาธิชาเลยนะคะ ธิชาว่าทานมื้ออื่นๆก็ได้นี่คะไม่เห็นต้องลำบากขนาดนี้" "พี่ไม่ได้ลำบากเลยนะครับเพราะพี่ทำด้วยใจล้วนๆ ก็คนมันคิดถึงนี่หน่า" "ปากหวานชอบหว่านเสน่ห์อย่างนี้ธิชาคิดถูกไหมนะที่ตัดสินใ

อ่านด้วยแอป

ดาวโหลดโดยการสแกนรหัส QR เพื่ออ่านเรื่องราวมากมายฟรี และหนังสือที่ได้รับการอัปเดตทุกวัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม