“ยิ้มหน่อยสิว่ะ หน้าบูดแบบนี้ใครจะกล้าเข้ามาใกล้”
“แล้วทำไมมึงไม่มาทำเอง”
“ก็หัวหน้าหล่อสุดแล้วหนิครับ นั่นไงสาว ๆ มาอีกแล้ว ยิ้มครับยิ้ม” ขึงตาใส่ไอ้เนอย่างคาดโทษ ฝืนยิ้มแล้วอ้าแขนรอคนที่จะเข้ามาสวมกอดแลกกับเงินสิบบาทบ้างยี่สิบบาทบ้าง ซึ่งผมทำแบบนี้มาเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้ว ยืนจนน่องปูดแต่ก็ยังไม่ได้พัก
“เร่เข้ามาครับเร่เข้ามา ใครขาดความอบอุ่นเชิญทางนี้ได้เลยครับ วันนี้เรามีกอดอุ่น ๆ จากเจ้าชายวิศวะอย่างพี่ปั้นมาแจกครับ” พอไอ้เนผายมือมาทางผมเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นทันที ผมยิ้มแล้วค้อมหัวให้กับคนที่เข้ามายืนล้อม แม้ในใจตอนนี้อยากบีบคอคนพูดให้ขาดอากาศหายใจตาย
“เพียงแค่บริจาคตามกำลังศรัทธาลงในกล่องใบนี้ก็สามารถเดินเข้าไปลวนลาม เอ้ย! ไม่ใช่ ๆ” สาวน้อยสาวใหญ่ต่างหัวเราะให้กับมุกของไอ้เน “จะบอกว่าสามารถเข้าไปกอดหรือขอถ่ายรูปกับหนุ่มหล่อของเราได้เลยครับ เงินที่ได้รับบริจาคทุกบาททุกสตางค์ไม่หักค่าใช
