Chapter 16 ไม่ปล่อยให้หลุดมือ

1277 คำ

“จะไปไหน” ถามคนที่อยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยว ลากสายตาสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า ถึงกับย่นคิ้วเมื่อเห็นว่าชายกระโปรงที่ทับทิมใส่เลยแก้มก้นลงมาแค่นิดเดียว “ไปเที่ยวกับเพื่อนค่ะ” “ใครอนุญาต?” “ทิมขอคุณพ่อแล้ว” “โกหก” ผมไม่เชื่อหรอกว่าลุงยศจะอนุญาตให้ลูกสาวออกไปเที่ยวกลางคืน แถมยังใส่ชุดอะไรก็ไม่รู้เว้าบนล่าง ก้มทีหัวนมจะโผล่แหล่ไม่โผล่แหล่ เนื้อผ้าแนบไปกับตัวจนไม่ต้องเสียเวลาจินตนาการว่ามีอะไรซ่อนอยู่ข้างใน “ถ้าพี่ปั้นไม่เชื่อก็ลองโทรถามคุณพ่อได้เลยค่ะ” ยัยลูกหมูหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา “แต่สี่ทุ่มแล้วไม่น่าจะรับสาย” “สมมุติว่าคุณลุงอนุญาต” ผมเดินเข้าไปใกล้ จากนั้นก็ใช้แขนยาว ๆ ของตัวเองดึงตัวทับทิมเข้ามากอดด้วยความเร็วไม่ปล่อยให้ทันได้ตั้งตัว “เธอก็เลยไม่คิดจะบอกฉันสักคำ?” “ทิมคิดว่าพี่ปั้นยังไม่กลับมานี่นา” “อย่ามาอ้าง” ถึงผมยังไม่กลับส่งข้อความบอกก็ได้ถ้าคนบริสุทธิ์ใจจริง ๆ แต่ที่ไม่ทำเพรา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม