“ฉันถามก็ตอบสิ” ผมเอาคำพูดเธอมาย้อนบ้าง นี่ถ้าเมื่อกี้ผมมาไม่ทันมือที่ง้างขึ้นเมื่อกี้คงฟาดใส่หน้ายัยลูกหมู คิดแล้วก็โมโห มีสิทธิ์อะไรมาทำร้ายคนในปกครองผม
“พี่ปั้นพอเถอะค่ะ พี่เขาดูกลัวมากเลยนะ” ทับทิมกระตุกชายเสื้อแล้วยืดตัวกระซิบข้างใบหูทำให้ผมได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ออกมาจากตัวเธอ ไม่รู้ว่าเป็นกลิ่นน้ำหอมหรือกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่ม แต่ผมจำได้แม่นว่าเป็นกลิ่นเดียวกับที่ผมสูดดมจนชื่นปอดในคืนนั้น
แต่ว่าช่างเรื่องนั้นก่อนไว้ผมค่อยจัดการ ตอนนี้ผมต้องจัดการยัยกุ๊กกิ๊กที่บังอาจมาล้ำเส้น
“อย่าใจดีไม่เข้าเรื่องได้ไหม ปล่อย” ผมใช้สายตามองไปยังชายเสื้อที่ถูกจับ ยัยลูกหมูยู่หน้าใส่ก่อนจะยอมเดินถอยไปด้านหลัง
“ปั้น... เราแค่พาน้องมาคุยเล่นกันเฉย ๆ เราไม่ได้ทำอะไรน้องเลยนะ”
“แล้วเมื่อกี้ยกมือขึ้นทำไม คงไม่ได้จะบอกว่ายกขึ้นสางผมตัวเองนะ” เห็นผมเป็นเด็กน้อยอมมือรึไงถึงคิดว่าพูดอะไรผมก็คงเชื่อ ผมมีตานะคร
