อุรณายอมรับว่าดีใจที่พชรพลย้ายกลับมาอยู่บ้าน แม้จะแยกห้องกันนอน แต่เธอก็มีความสุขที่ได้ตื่นเช้ามาเจอหน้าของสามีแต่งของตัวเอง ได้เจอคนที่เฝ้ามองเฝ้ารักมาตลอด และรู้สึกอบอุ่นหัวใจแค่คิดว่าเขานอนอยู่ห้องข้างๆ ตัวเอง สำหรับอุรณาแล้วแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว แม้ว่าต้องการมากกว่านี้ แต่พชรพลก็ให้เธอได้เพียงเท่านี้
เช้าวันนี้พอรู้ว่าสามีไม่ได้ไปทำงานทั้งที่โรงพยาบาลและโรงงานทอผ้า คนที่มีเฝือกพยุงคอก็ตื่นแต่เช้ามาทำมื้อเช้าให้เขาทาน อยากให้พชรพลได้ทานฝีมือตัวเองสักครั้ง และวันนี้ก็เป็นโอกาสดีจึงพาร่างที่ไม่สมบูรณ์ของตัวเองเข้าครัว พอทำกับข้าวเช้าเสร็จก็ขึ้นห้องมาอาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วมาเคาะประตูห้องของสามีที่อยู่ติดห้องตัวเอง
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เธอยืนเคาะประตูอยู่หน้าห้องสามีอยู่ครู่หนึ่ง เจ้าของห้องก็เปิดประตูให้พร้อมกับถามเธอ
“คุณมีธุระอะไรกับผม คุณเนม” นายแพทย์หนุ่มที่เพิ่งตื่นนอนใส่เพียงแค่กางเกง
