นางร้าย (ซี-ยาหยี)

ทวงสิทธิ์

หลังจากที่ยาหยีมาถึงโรงพยาบาล เธอก็พร่ำคำที่อยู่ในใจออกมาเสียมากมาย เธอร้องถาม ว่าผู้หญิงคนนั้นต้องการให้เธอทำแบบไหน หล่อนถึงจะยอมอภัยให้พี่ชายของเธอ แค่เห็นหน้าของเพียงฝัน และเห็นเพื่อนสนิทของพี่ชายอยู่โรงพยาบาลด้วยเช่นกัน นั่นก็ทำให้เธอแทบไม่ต้องคาดเดา ว่าระหว่างที่พี่ชายของเธอออกตามหาคนรัก ผู้หญิงคนนั้นอาจจะอยู่กับใคร

"เขาออกจากห้องฉุกเฉินเมื่อไหร่ ฉันจะคุยกับเขาเอง"

ทันทีที่เพียงฝันหลุดคำนั้น เธอเองก็เลือกที่จะเงียบปากไปเช่นกัน ในเมื่อทุกสิ่งที่พี่ชายของเธอแสดงออก มันเป็นคำตอบว่าเขารักผู้หญิงคนนี้มาก เธอก็ไม่อยากร้องขัด แม้จะมองเห็นอุปสรรคอย่างนั้นก็ตาม

ดวงตาคมตวัดมองผู้ชายอีกคนที่ยืนพิงผนังอยู่ไม่ไกล ชั่ววินาทีเท่านั้น ที่ดวงตาคู่นั้นเหลือบมองมาที่เธออีกครั้ง พอเห็นแบบนั้น เธอก็เลือกที่จะเอ่ยปากบอกไป พร้อมกับหยัดกายลุกจากที่นั่ง

"ออกไปคุยกันสักหน่อยได้ไหมคะ"

เธอเห็นกับตา ว่าเขาเหลือบสายตาไปมองคนที่นั่งถัดจากเธออีกครั้ง เหมือนกังวลมาก ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเข้าใจผิด ที่เธอขอคุยกับเขาเหมือนสนิท

เธอไม่คิดที่จะรอคำตอบว่าเขาจะออกมาคุยกับเธอหรือไม่ เธอขยับกายเดินผ่านหน้าเขาโดยไว ก่อนจะมาหยุดยืนที่มุมหนึ่งของโรงพยาบาล ซึ่งปราศจากคนเดินผ่าน แล้วจากนั้นไม่นาน ร่างสูงของเพื่อนพี่ชาย ก็เดินตามเธอออกมา

"ไม่สงสารเพื่อนหน่อยเหรอคะ"

เขาหรี่ตามองมา พลางชักสีหน้า ทำท่าไม่พอใจในสิ่งที่เธอถามออกมา

"เลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นซะ.. ถือว่าหยีขอร้อง"

ดวงตาของผู้ฟังเพียงแต่มองเหมือนรำคาญ เขาเบือนหน้าหลบไปอีกทาง และมันยิ่งเป็นการทำให้อีกคนใจหาย

"กล่าวหาว่าหยีเป็นนางมารร้าย ทำลายความรู้สึกของผู้หญิงด้วยกัน แล้วสิ่งที่พี่ซีทำ มันดีกว่ากันตรงไหน"

"อย่าพูดมั่วได้ไหม ถ้าไม่รู้อะไรเลย"

"ไม่รู้อะไรเลย? หมายถึงไม่รู้เรื่องอะไรหรอคะ หรือจะเถียง ว่าพี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับผู้หญิงคนนั้น.. ผู้หญิงที่เป็นเมียของเพื่อน"

"เลิกพูด!"

เขาหันมาตะคอกเสียงต่ำ พลางบดกรามเข้าหากัน แต่ถึงอย่างนั้น ท่าทางของเขา ก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกกลัวแต่อย่างใด

"ทำไมต้องเลิกพูดด้วยคะ ในเมื่อสิ่งที่หยีพูดออกมา มันคือเรื่องจริง.."

"...เป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปี ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยคะ ผู้หญิงคนอื่นไม่มีแล้วรึไง พยายามจะแย่งเมียเพื่อนทำไม"

"บอกให้เลิกพูด!"

เธอเผลอสะดุ้งเพราะน้ำเสียงที่เขาใช้ แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ขยับยิ้มเพื่อให้เขารู้ ว่าเธอไม่ได้กลัวแต่อย่างใด

"ไม่ต้องมาตะคอกใส่หยีหรอกค่ะ ความจริงพี่ไม่ควรมาทำหน้าไม่พอใจใส่หยีด้วยซ้ำ แล้วหยีก็มีสิทธิ์ที่จะห้าม ไม่ให้พี่ไปยุ่งกับเมียใครทั้งนั้น"

เธอตะคอกกลับ ในขณะที่เขาแค่นยิ้มเพื่อเป็นการตอบรับ ก่อนจะขยับใบหน้าเข้ามาใกล้เธอ

"มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน"

สายตาของเขาทำให้เธอตัวสั่น มือบางกำเข้าหากัน แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็เชิดหน้ากลับ และตอบเขากลับไป

"ต้องให้ย้ำไหมคะ ว่าเราเป็นอะไรกัน"

เขาหลุดรอยยิ้ม เมื่อได้ยินเธอพูดอย่างนั้น สายตาของเขาลอบมองดวงหน้าของเธอเหมือนพิจารณา ตั้งแต่สบตา ต่ำลงมาหาจมูก เรียวปาก จากนั้นเขาก็วกขึ้นมาสบตาอีกครั้ง

"เด็กน้อย ทำแค่นั้น.. จะมาอ้างสิทธิ์ว่าเป็นอะไรกันมันไม่ได้"

คำพูดของเขาทำให้หัวใจดวงน้อยสั่นไหว ปากอิ่มเม้มเข้าหากัน แล้วรู้สึกเหมือนน้ำตาทำท่าจะร่วงไหลลงมา วันนั้นเขาลากเธอให้ออกจากคลับด้วยกัน จากนั้นเขาก็พาเธอไปที่คอนโดของเขา แล้วทันทีที่เราอยู่ด้วยกันตามลำพัง เขาก็ปลดชุดของเธอออกจากร่าง จนไม่เหลืออะไรสักอย่าง วันนั้นเธอไม่ได้เมา เธอจำได้ ว่าเขาใช้ปาก จูบที่ปากเธอ มือทั้งสองข้าง บีบครั้นไปทั่วทุกส่วนบนเรือนร่างของเธอ เขาทำกับเธอโดยที่เธอไม่เคยยอมมันกับใคร เธอได้ยินเสียงที่เขาคำรามครางอย่างพอใจ แต่ด้วยความที่เขาไม่ยอมเปิดไฟ ทำให้เธอไม่มั่นใจว่าคืนนั้น เขาแสดงสีหน้าแบบไหน พึ่งจะมาเข้าใจในตอนนี้ ว่าสิ่งที่เธอสูญเสีย มันไม่มีค่าใดๆ เพราะแม้แต่เธอยินยอมชดใช้ให้เขาง่ายๆ เขาก็ยังไม่ยอมหยุดวุ่นวายกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ดี

"พูดเหมือนเก่ง พูดเหมือนชำนาญ พูดเหมือนเคยพาผู้หญิงไปห้องเชือดห้องนั้นซ้ำๆ จนชินกับการรับมือ"

"ห้องเชือด?"

เขานิ่วหน้า หรี่ตามองเธอด้วยความไม่เข้าใจ และเป็นเวลาเดียวกับที่น้ำตาของเธอไหล ซึ่งแน่นอนว่า เธอปาดมันออกไปทันทีเช่นเดียวกัน

"หลอกฟันผู้หญิงไปวันๆ คิดว่าเท่ห์มากรึไง"

เขาเบิกตาด้วยความตกใจ และส่งเสียงปฏิเสธในทันที

"ไม่ได้ฟัน.. แล้วฉันก็ไม่ได้บ้าแบบนั้นกับเด็กอย่างเธอ"

"ไม่ทำก็เกือบทำไหม ยกเว้นแค่เรื่องนั้น แล้วพี่จะปฏิเสธว่าเมามาก จนจำไม่ได้ว่าทำอะไรบ้างหรือไง.. ต้องให้แก้ผ้าเหมือนวันนั้นใช่ไหม พี่ถึงจะพบหลักฐาน ที่พี่ทำมันทิ้งไว้"

เธอจ้องตาเขาอย่างท้าทาย โดยที่เขาไม่คิดจะพูดสิ่งใดสักคำ เธอยกมือปาดน้ำตาออกจากใบหน้าอีกครั้ง จากนั้นก็ขยับกายถอยห่างออกมาทันที

เธอผิดเองที่โง่คิดว่า ถ้าชดใช้ในรูปแบบที่เขาต้องการ ทัศนคติที่เขาเคยมีต่อเธอมันจะเปลี่ยนไป แม้กระทั่งคิดไปว่า เขาจะถอดใจจากเมียของเพื่อนง่ายๆ แต่ทุกอย่างมันกลับไม่ได้เป็นแบบที่เธอคิดไว้ เธอโง่เองที่ไปทวงสิทธิ์ให้อับอาย ทั้งๆที่เขามองว่าการกระทำเพียงแค่นั้น แม้ว่าหลักฐานที่เขาทำมันจะมีทั่วเรือนร่าง เขาก็ไม่ได้มองว่าเราเป็นอะไร หรือเกี่ยวข้องอะไรต่อกัน

++++++