EP.7 ตื้อเก่ง
เช้าวันต่อมา
หลังจากเหตุการณ์เมื่อคืนฉันก็เพลียหลับไป ตื่นมาตอนเช้าพี่โฟล์คก็ยังนอนอยู่ข้างๆฉัน แถมยังกอดฉันไว้แน่นด้วย เริ่มตั้งสติได้ฉันก็ยกแขนของเขาออกจากตัวก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง ตอนนี้ใส่แค่ชุดชั้นในเท่านั้นฉันก็ลุกออกไปหยิบชุดนักศึกษามาใส่ พยายามย่องเบาๆเพื่อที่จะหนีออกไปจากห้อง ไอ้คนที่นอนหลับอยู่จะได้ไม่ตื่น
"มายอาย! จะไปไหน" ทำไมมันยากเย็นขนาดนี้นะกับพี่โฟล์คฉันไม่เคยหนีเขาได้เลยจริงๆใช่มั้ย
"กลับห้อง"
"มานั่งคุยกันก่อนดิ" พี่โฟล์คกวักมือเรียกฉัน หน้าตางัวเงีย หัวยุ่งๆแต่หล่อไปอีกแบบ ก็เลยยอมไปนั่งแต่โดยดี มีอะไรต้องคุยอีกหรือไงนะ
"คุยอะไร" ฉันหันไปถามเสียงเรียบ
"เรื่องเมื่อคืน จะเอายังไง!"
เห้ย! พี่โฟล์ค นายควรขอโทษฉันแล้วทำหน้ารู้สึกผิดไม่ใช่หรือไง มาขู่แบบนี้ทำเหมือนกับว่าฉันไปพรากความบริสุจน์จากเขาอย่างนั้นแหละ
"เอาไงล่ะ ลืมๆไปเถอะ คิดว่ามันไม่เกิดขึ้น
