EP. 20
ฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของวันใหม่ในอ้อมแขนของใครบางคน จริงๆแล้วฉันรู้ตัวว่ากำลังถูกพี่โฟล์คหันมากอดกันตั้งแต่เมื่อคืน แต่ไม่รู้เพราะอะไรฉันถึงไม่อยากโวยวาย คงเพราะรู้สึกผิดกับเรื่องที่ทำกับเขา
ถึงจะเจออะไรแบบนั้นแต่เขาก็ยังกอดฉันไว้แน่นเหมือนไม่คิดอะไรเลย
ฉันจับแขนของเขาออกจากลำตัวเบาๆแต่นั่นทำให้คนที่หลับตาพริ้มตื่นขึ้นมาทันทีเหมือนตอนเราดึงเชือกเปิดม่านให้สว่างวาบ เขาหรี่ตามองฉันนิ่งๆแล้วไม่พูดอะไรออกมา
"พี่โฟล์ค" ฉันก้มหน้าแล้วเรียกชื่อเขาเบาๆ
"..."
"มายขอโทษเรื่องเมื่อคืน" เสียงฉันแผ่วลงเพราะรู้สึกผิดจริงๆ
"..."
"มายขอโทษที่ทำเพื่อพี่ไม่ได้" อยู่ๆน้ำตาของฉันมันก็ปริ่มขึ้นมา เสียงฉันสั่นอย่างเห็นได้ชัด แต่พี่โฟล์คกลับเงียบจนฉันกลัว
"พอเถอะ เลิกพูดเถอะ" คำพูดของเขาทำให้ฉันรู้สึกใจหวิวๆ
ถ้าถามว่าตอนนี้ฉันรู้สึกยังไงกับเขา ฉันตอบได้เลยว่ามันรู้สึกดี แต่มันยังไม่ใช่ความรักห
