หลังความหวานแสนเย้ายวนดำเนินจนร่างกายทั้งคู่ส่งไอร้อน และความหวานล้ำเลิศรสถึงกัน ก็มีเสียงเอะอะดังขึ้น มันดังไม่ห่างจากห้องครัวเรือนหลิวลู่ลม
จ้านซานป๋อวางร่างของหลี่หวางชิงลงแผ่วเบา แล้วบังนางไว้ด้านหลัง ประตูด้านหน้าถูกงับเอาไว้ เมื่อเขายืนนิ่งเช่นนี้ ใครก็คงไม่อาจบุกเข้ามาถึงตัวนาง
เสียงแหลมๆ ของสตรีนางหนึ่งดังน่ารำคาญหู และดูเหมือนว่านางจงใจมาหาเรื่อง แต่คนตัวโตมิได้ใส่ใจ เขาเอ่ยเสียงทุ้มๆ เจือแววยั่วล้อกับหลี่หวางชิง
“อย่าลืมว่า ข้าต้องการเต้าหู้ของเจ้าทุกวัน รวมถึง...เอ่อเต้าหู้ที่มีลมหายใจอุ่นๆ นั้นด้วย ข้าต้องได้เชยชมด้วยสองมือ และริมฝีปากนี้”
หลี่หวางชิงหรือจะกล้าตอแยเขาอีก นางก้มหน้าต่ำ กระทั่งด้านนอกมีเสียงโอว่เซียงดังขึ้น
“คุณหนูเจ้าคะ ฮูหยินสามมีธุระอยากพบคุณหนูเจ้าค่ะ”
เสียงของแม่นมฉุดให้หลี่หวางชิงละทิ้งความขัดเขินทั้งหมดลง ตอนนี้นางรู้แล้วว่า เรื่องราวศึกในสกุลหล
