วันต่อมา หลี่หวางชิงออกจากจวนราชครู นางมีบางสิ่งซึ่งอยากรู้จากปากเจ้าบ้านถังน้อย
“คุณหนูสี่ให้เกียรติข้าอีกแล้ว”
“หากท่านยังมัวแต่เยินยอข้าเช่นนี้ เมื่อไหร่จะทราบความคืบหน้าเรื่องร้านเล็กๆ ในเมืองเยี่ยนกวาน”
“ข้าให้คนไปซื้อไว้แล้ว กำลังทำการตบแต่งสถานที่ มันอยู่ใกล้คลองเส้นหลักของเมือง ผู้คนผ่านไปมาสะดวกยิ่งนัก แต่ข้าไม่เข้าใจ คุณหนูอยากค้าขายสิ่งใดกัน เมืองเยี่ยนกวานห่างจากที่นี่ และยังมีชาวต่างชาติ กับพวกต่างถิ่น แถบนั้นเก็บภาษียากสักหน่อย ทั้งเจ้าเมืองยังเป็นคนหนุ่มหัวแข็ง”
ได้ฟังเช่นนั้นจากปากถังมู่เหรินก็คิดว่าเป็นสิ่งดี สถานที่ไกลหูไกลตา และยังมีคนหลากหลายเชื้อชาติ สิ่งที่นางจะทำการค้าย่อมต้องมีคนบอกต่อกันไปไม่ขาดสาย
“สิ่งที่ตั้งใจคือ ค้าขายความสนุกและต้องอิ่มท้องด้วย ที่สำคัญลูกค้าเหล่านั้นจะจงรักภักดี พร้อมนำเงินมากองให้ข้าถึงมือ”
“มีสิ่งใดจะทำให้คุณหนูสี่ ค้าขายได้กำไร
