เสร็จธุระจากทางบ้านแม่ของกันรีบเดินมาหาแม่อวนถึงบ้าน ซึ่งบ้านของทั้งสองครอบครัวห่างกันไม่ถึงห้าร้อยเมตร
“แม่มึงอยู่บ่อหล้า” (แม่มึงอยู่ไหมนังหนู) แม่ปุ่นเอ่ยถามเอมอรขณะที่เธอกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ
“อยู่ข้างบนค่ะ” เอมอรตอบและชี้มือขึ้นไปบนบ้าน แม่ปุ่นจึงเดินขึ้นบันไดไป
“เอ๋าเฒ่า มีหยังล่ะคือมาแต่เช้าแท้” (เอ๋าเฒ่า มีอะไรล่ะทำไมมาแต่เช้าจัง) แม่อวนรู้สึกประหลาดใจที่แม่ปุ่นมาหาแต่เช้าตรู่ขนาดนี้
“มีเรื่องสิเว้านำ ว่าสิให้หยับมื้อแต่งเข้ามาอีกได้บ่อ” (มีเรื่องจะคุยด้วย ว่าจะให้เลื่อนวันแต่งงานเข้ามาอีกได้ไหม) แม่ปุ่นทำเสียงกระซิบกระซาบเพราะกลัวเอมอรจะได้ยิน
“คือว่าจั่งซั่นล่ะ ข่อยได้มื้อนำพ่อใหญ่จ้ำมาแล้วแหมเฒ่าปุ่น” (ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ ฉันได้วันจากพ่อใหญ่จ้ำมาแล้วน่ะสิยายปุ่น) พ่อใหญ่จ้ำเป็นทั้งหมอดู คนหาฤกษ์หายามต่าง ๆ และรดน้ำมนต์เป่าหัวให้กับเด็กเล็กที่เป็นไข้หรืออาการไม่สบายอย่างอ
