เสียสาว NC
2055 คำ
ตอนที่ 3
อินทุอรณ์มีเงินเหลืออีกไม่มากนักจากที่คุณครูสาลิกาได้ให้เธอไว้ เย็นวันศุกร์นี้เธอก็ไปทำงานที่บ้านครูสาเช่นเคย วันนี้คุณครูขอลาครึ่งวัน อินทุอรณ์ไม่รู้ว่าคุณครูจะอยู่บ้านหรือเปล่า เพราะตอนนี้บ้านเงียบสนิท จึงเคาะประตูเรียก แต่ไม่มีเสียงตอบรับประตูไม่ได้ล็อกเธอจึงถือวิสาสะเข้ามาข้างใน อินทุอรณ์จึงตรงไปยังห้องครัว เพื่อจะล้างจานก่อนเป็นอันดับแรก เธอจึงรีบเปิดน้ำเพื่อที่จะล้างจาน แต่ว่าระหว่างที่เธอเอาเศษอาหารออกจากจานอยู่นั้น หญิงสาวใจลอยทำให้เศษอาหารเลอะไปที่กระโปรง จึงรีบไปล้างที่ห้องน้ำ ตอนนี้ทั้งเสื้อนักเรียนและกระโปรงเธอเลอะไปด้วยคราบน้ำมันจากเศษอาหาร จึงจำเป็นต้องถอดซัก ใกล้ ๆ กันมีผ้าเช็ดตัวอยู่ใกล้ๆ เธอจึงรีบเอาพันกายเอาไว้ก่อน เธอเอาชุดที่ซักเสร็จแล้วปั่นแห้งทันที แต่ว่ามันก็ยังไม่สามารถจะสวมใส่ได้ จึงต้องรอให้ชุดแห้งก่อน ช่วงระหว่างนี้เธอก็ทำงานบ้านอย่างอื่น ๆ
หลังจากที่ทำงานบ้านเสร็จอินทุอรณ์ก็นั่งพักและนอนเล่นอยู่บริเวณห้องรับแขก ด้วยอากาศที่ร้อนมาเธอจึงเดินไปอาบน้ำ เพราะตอนนี้ยังไม่มีใครกลับมาที่บ้านสักคน เพราะเธอก็อยากจะลองใช้อ่างอาบน้ำสักครั้งหนึ่งในชีวิต จากนั้นด้วยความเพลียจากการทำงานเธอจึงเผลอหลับไป ไม่นานนักก็มีเสียงเคาะเรียกจากคนที่อยู่ข้างนอก
“คุณรามกลับมาแล้วเหรอคะ?”
“ใช่จ้ะ แล้วอรเข้าไปทำอะไร”
“พอดีอรทำเศษอาหารเลอะโดนชุดก็เลยมาอาบน้ำค่ะ”
“อ่าวเหรอ!!.. แล้วอรมีชุดเปลี่ยนหรือเปล่า?”
“ไม่มีค่ะ อรซักไว้แล้วแต่ยังไม่แห้ง”
“เอางี้ เธอไปเอาชุดครูสา มาใส่ก่อนก็ได้”
“ค่ะ”
จากนั้นรามก็พาอินทุอรณ์ไปที่ห้องนอนของเขาที่อยู่ร่วมกับสาลิกา
“แล้วครูสายังไม่กลับเหรอคะคุณราม?”
“สาน่าจะติดธุระที่โรงเรียนหรือเปล่า อรไม่เจอคุณครูเหรอ?”
“ครูสาลาครึ่งวันค่ะ อรก็คิดว่าคงอยู่บ้านแต่เปิดเข้ามาไม่เจอใคร ประตูก็ไม่ได้ล็อก อรขอโทษนะคะที่เข้ามาก่อนโดยไม่ได้รับอนุญาต
“ไม่เป็นไรหรอก”
อินทุอรณ์รู้สึกว่าเธอกำลังโดนทาบทับร่างจากใครสักคนเธอพยายามพลิกกายหนี แต่เธอไม่มีแรงมากพอ เธอทำท่าจะกรีดร้อง แต่มือหนาตะปบปิดปากเธอเอาไว้ หญิงสาวตาโต กลิ่นกายของเพศชายทำให้เธอตัวสั่น แล้วรอบกายก็ดูมืดสลัวไร้แสงสว่าง ร่างน้อยพยายามดิ้นรนเพื่อหาทางเอาตัวรอด แต่ดูเหมือนเขาจะยิ่งกดทับและเสื้อผ้าของเธอหายไปไหนหมดนะ ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมาจากริมฝีปากของบุรุษนิรนาม มีเพียงสัมผัสที่เต็มไปด้วยความกระหายและดุดันเท่านั้น
“อื้อ...” หญิงสาวร้องครางอื้ออึงเมื่อริมฝีปากร้อนบดจูบลงมาอย่างไร้ความปรานี เธอถูกรวบแขนเอาไว้เหนือศีรษะทำให้ไม่สามารถผลักไสเขาได้ แล้วมือหนาอีกข้างก็นวดเฟ้นทรวงอกของเธอหนักๆ ไม่มีความทะนุถนอมอย่างที่ควรจะเป็น
“คุณรามปล่อยอรนะ!” ถึงแม้จะมีแสงสว่างไม่มาก แต่อินทุอรณ์ก็พอจะมองโครงหน้าของชายคนนั้นออก เมื่อเขาปล่อยริมฝีปากเธอให้เป็นอิสระ เธอก็รีบบอกเขาเสียงสั่นเครือด้วยความกลัว
“อรจะฟ้องคุณสานะคะ” เธอคงจะไม่พลาดท่าเสียทีใครก็ไม่รู้ในสถานการณ์ แบบนี้ใช่ไหม อินทุอรณ์ดิ้นรน แต่เธอก็สู้แรงเขาไม่ไหว ใบหน้าของเขาที่ก้มลงมาทำให้ดูไม่ชัด และไม่ได้ยินเสียงของเขาเลย ‘หรือจะไม่ใช่คุณราม’
“ฉันขอโทษ ฉันเห็นเธอนอนอยู่มันอดใจไม่ไหวจริง ๆ”
หญิงสาวนึกในใจ เธอไม่เคยยั่วยวนเขาเลยแม้แต่น้อย
“แล้วทำไมอยู่ ๆ หนูถึงมานอนกับคุณรามบนเตียงได้คะ”
“นึกดู ดี ๆ สิอร” เธอจำได้ว่าเธอล็อคห้องน้ำแล้วก็เปลี่ยนชุดแต่ก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย จนมารู้สึกตัวอีกทีก็อยู่บนเตียงกับคุณรามเสียแล้ว
“เธอดื่มน้ำไปจากนั้นเธอก็หลับ”
“นี่คุณรามวางยาอรหรือค่ะ”
“ก็ใช่น่ะสิ”
“คุณรามผสมน้ำอะไรให้อรกิน”
“ยานอนหลับ แต่ไม่มากหรอกเธอถึงตื่นมาได้นี่ไง”
“แสดงว่าอรหลับเหรอคะ?”
“ก็หลับ ๆ ตื่น ๆ ฉันผสมยานอนหลับไปด้วยเล็กน้อยจากนั้นฉันก็อุ้มเธอมานอนบนเตียงไง ที่เหลือจะให้เล่าอีกมั้ย?”
“ทำไมคุณรามทำกับอรแบบนี้ละคะ?”
“เป็นเพราะเธอเคยแอบดูฉันกับเมียไง!!”
“สาไม่เคยนะคะ”
“อย่าเลยฉันรู้ว่าเธอแอบดู จริงมั้ย?”
“ถ้าเป็นเรื่องเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว อรไม่ได้ตั้งใจค่ะ” หล่อนนึกขึ้นได้ว่าวันนั้นเธอกำลังจะกลับ เลยจะเปิดประตูเข้าไปบอก แต่บังเอิญว่าเห็นรามและครูสากำลังร่วมรักกันอยู่ในห้อง
“จะตั้งใจหรือไม่เธอก็เห็นแล้ว เพราะฉะนั้นเธอต้องรับผิดชอบ”
นี่เธอเสียตัวให้คุณรามไปแล้วจริง ๆ หรือ เธอจะกล้าไปมองครูผู้ที่มีพระคุณกับเธอได้ยังไง ยังไม่ทันที่จะคิดอะไรไปมากกว่านั้น เธอยังไม่ทันรู้สึกอะไรเลยนี่น่าหรือว่าคุณรามจะยังไม่ได้ทำอะไร
รามก้มลงมาอีกจนลมหายใจร้อนแรงเป่ารดอยู่ตรงซอกคอแล้วเขาก็บดจูบ มือหนาเลื่อนลงไปสัมผัสซอกขาด้านในจนทำให้ อินทุอรณ์สะดุ้งสุด เพราะหลังจากตาชิตแล้วเธอก็ไม่เคยต้องมือชายใดอีกเลย อุ้งมือใหญ่ช้อนสะโพกกลมกลึงยกขึ้นมาแล้วแทรกลิ้นร้อนลงไป
“ขอฉันอีกรอบนะ เมื่อกี้เธอหลับไปฉันไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่” รามแค่สำรวจร่างกายของอินทุอรณ์เท่านั้น เพราะเขาไม่คิดว่าเธอจะตื่นเร็วขนาดนี้ ผ่านไปแค่ชั่วโมงกว่า ๆ เธอก็ตื่นเสียแล้ว ตื่นมาตอนที่เขากำลังจะเริ่มซะด้วยสิ
“พอเถอะค่ะ อรขอร้อง”
“เธอเคยทำแบบนี้กับใครหรือเปล่าอร?” เธอตกใจกับคำถามนี้ ในตอนที่เธอหลับเขาสำรวจร่างกายเธอไปถึงไหนกันแน่
“ไม่เคยค่ะ” อินทุอรณ์ไม่กล้าบอกเขาว่าผู้เป็นตาเคยล่วงเกินเธอมาก่อน เพียงแต่ยังไม่ถึงขั้นสอดใส่ก็เท่านั้น
ลิ้นของรามทำให้อินทุอรณ์ดิ้นส่ายไปมา เธอยอมให้เขาใช้ลิ้นตรงนั้นเนิ่นนาน ซึ่งรสรักของรามช่างต่างจากผู้เป็นตายิ่งนัก ความเสียวซ่านทำให้หญิงสาวเคลิบเคลิ้ม
ก่อนที่รามจะแทรกกายเข้าไปตรงหว่างขาของเธอ หญิงสาวสะดุ้งและพยายามผลักเขาออก เบิกตากว้างเมื่อเห็นบางสิ่งบางอย่างที่แข็งแกร่งมันมีขนาดความใหญ่ใกล้เคียงกับของตาชิตแต่ความยาวคงจะมากกว่าเป็นแน่
มันเริ่มมาเสียดสีอยู่ตรงเนินสาว เธอต่อสู้และร้องสุดเสียง รามไม่ปล่อยและพยายามจะเอาสิ่งนั้นเข้ามา เธอกลัวมาก
“คุณรามค่ะ อย่าเอาเข้าไปเลย”
“ทำไมละ ไม่ต้องกลัวนะ”
“อรจะหนีบขาให้นะคะ คุณรามถูข้างนอกได้มั้ยคะ?” เธอจะพยายามช่วยรามเหมือนกับที่ช่วยตาชิตแต่ว่าเขาไม่ยอม
“นี่เธอไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ”
คำข้อร้องของเธอไม่เป็นผล รามไม่เหมือนกับตาชิตที่จะยอมทำตามคำขอร้องของเธอ
เมื่อสิ่งนั้นคืบคลานเข้ามาในช่องทางรักของเธอ มันทั้งแข็งและใหญ่โตจนเธอกระเถิบสะโพกหนีเธอพยายามขอร้อง เขาเอามือล็อกสะโพกเธอไว้แล้วฝากฝังลงมาอย่างไม่ปรานี เธอกรีดร้องสุดเสียง
“โอ๊ย!!!!...อี้ยย!!!..คุณรามพอเถอะคะ มันเข้าไปไม่ได้หรอก”
อินทุอรณ์เริ่มจุก ตัวแข็งค้างเด้งกายขึ้นด้วยความเจ็บปวด เธอร้องไห้เบาๆ
“คุณรามค่ะ..อรเจ็บ...ฮื้อๆๆๆ ” เสียงครางร้องให้และน้ำตาที่ไหลออกมาดูจะไม่ช่วยอะไรเลย
“อดทนอีกนิดนะ เดี๋ยวต่อไปเธอจะมีความสุขกับมัน”
เขาเริ่มขยับอีกครั้ง และคลายมือที่กดมือเธอเอาไว้ ก่อนจะเลื่อนไปกอบ กุมสะโพกกลมกลึงอีกครั้งดึงขึ้นมาให้กระแทกจากเขา ริมฝีปากนั้นดูดดึงยอดอกอย่างหิวกระหายจน อินทุอรณ์นอนร้องไห้ เมื่อถูกเขากระแทกหนักและหนักขึ้นเรื่อย ๆ
“โอ๊ยย!!..ปล่อยอร”
“ทนอีกนิดฉันใกล้เสร็จละ!..ซีดส์!. มันแน่นมากเลยอร”
“โอ๊ยย!!..อรไม่ไหวแล้วค่ะ”
รามไม่คิดจะออมแรง เธอตัวสั่น อินทุอรณ์คร่ำครวญ ร้องขอความเมตตา อยากให้ทุกสิ่งทุกอย่างจบลงให้เร็วที่สุด เสียงครางหนักๆ ของคนบนร่าง และแล้วบางสิ่งบางอย่างที่อุ่นร้อนก็ถูกปลดปล่อยเข้ามาในร่างกายของเธอจนหมดสิ้น
เธอรีบลุกหนีและเปิดไฟที่ห้องทันที เลือดเธอไหลซึมออกมาที่ซอกขา คนตรงหน้าก็ยังไม่รู้จักสลดกับสิ่งที่ตัวเองทำ น้ำขาวขุ่นค่อยๆ ไหลออกมาปนกับคราบเลือด
“ทำไมคุณรามทำกับอรแบบนี้ละคะ?”
“ถ้าเธอคิดมากฉันยินดีชดใช้ในสิ่งที่ฉันทำ”
“คุณรามจะชดใช้อรยังไงคะ”
รามปลดสร้อยคอทองคำ มายื่นให้เธอ เธอพยายามที่จะให้เธอรับมัน เขารีบเอายัดใส่มือเธอ เพราะตอนนี้รามเริ่มกลัวความผิดขึ้นมาบ้างแล้ว
“รับไว้เถอะอร ฉันขอโทษนะ ฉันแอบหลงรักเธอ เลยทำให้ฉันอดใจไม่ไหว” รามพยายามพูดให้อินทุอรณ์นั้นคล้อยตาม เขาเข้ามากอดเธอ
“คุณรามพูดมาได้ แล้วเอาคุณสาไปไว้ที่ไหนละคะ?”
“สาเขาไม่ได้สนใจอะไรผมแล้ว ตอนนี้เราเลิกกันแล้ว”
“อรไม่เห็นครูสาบอกอะไรเลย”
“เขาไม่จำเป็นต้องบอกอรนี่น่า ไม่ใช่ก็ลองดูสิอีกหน่อยเขาก็มีคนใหม่”
“ต่อไปนี้เธอมาทำงานที่บ้านฉันได้เหมือนเดิมนะ”
“อรยังไม่รับปากนะคะ”
“ถ้าวันหนึ่งคุณตาเธอไม่อยู่แล้ว เธอจะมาอยู่กับฉันก็ได้นะอร” รามเชื้อเชิญอินทุอรณ์
“หนูต้องรอถามครูสาก่อนนะคะ ยังไงเขาก็เป็นผู้มีพระคุณ”
“เขาไม่มาที่นี่แล้วล่ะอร สากับผมเลิกกันแล้ว”
“อรต้องเจอครูสาก่อนนะคะ อรถึงจะเชื่อ”
“ถ้าอรยอมมาอยู่กับฉัน ฉันจะให้ทุกอย่างกับอร”
“ถ้าคุณรามพูดจริง อรต้องขอพิสูจน์ก่อนค่ะ”
“คืนนี้เธออยู่กับฉันได้ไหม?”
“ไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวคุณสากลับมาเห็นเข้าจะโกรธอรได้”
“เขาไม่กลับมาหรอก เธอเชื่อฉันสิ! เขาไปนอนบ้านแฟนใหม่เขาแล้ว เธอคงไม่รู้อะไรสินะ”
“ยังไงเหรอคะ?”
จากนั้นรามก็เล่าเรื่องของสาลิกาให้อรฟัง เธอไม่ค่อยรู้เรื่องส่วนตัวของสาลิกามากเท่าไหร่ มาที่นี่ก็ทำแต่งานบ้าน ลองมาคิดทบทวนดูแล้วก็อาจเป็นไปได้ เพราะพักหลัง ๆ เธอไม่เจอสาลิกากลับมาที่บ้านนี้อีกเลย ตอนแรกคิดว่าเป็นเพราะครูสามัวแต่อยู่ในห้องกับสามี เลยไม่ค่อยกล้ายุ่งหรือถาม อินทุอรณ์จะทำอย่างไรกับชีวิตต่อไป
- ผู้เขียน
