หลายวันต่อมา
ช่วงเวลาหลายวันที่ผ่านมาชีวิตของฉันยังคงดำเนินไปตามปกติ เหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่วันก็จะมีการสอบไฟนอลแล้ว ทั้งฉันและพี่คิวจึงแยกย้ายกันอ่านหนังสือกับเพื่อน ก็ยังมีบางวันที่เรามาอ่านด้วยกันที่ห้อง
แต่ไม่ว่าจะเลิกดึกแค่ไหนเขาก็จะมารับไปนอนด้วยกันที่ห้องเขาทุกวัน รู้ตัวอีกทีเราก็มีกันอยู่ในชีวิตประจำวันไปแล้ว
ส่วนยัยคะนิ้งก็ยังเจอกันเกือบทุกวันแต่ไม่ได้มีเรื่องอะไรอีกหลังจากวันนั้น ก็คงจะคิดได้บ้างหรือปล่อยวางจากเรื่องพี่คิวแล้วล่ะมั้ง
"พี่คิวจะมารับใช่มั้ย" เค้กที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋าเอ่ยถามขึ้น ตอนนี้เวลาห้าทุ่มกว่าแล้วเราเพิ่งจะเลิกอ่านหนังสือเพราะพรุ่งนี้เราคุยกันจะพักเรื่องอ่านหนังสือทำตัวสบายๆก่อนวันสอบหนึ่งวัน
"อื้ม กำลังจะมา" ฉันตอบแล้วหยิบกระเป๋าขึ้นสะพายไหล่ "แกไปส่งต้องตาใช่มั้ย"
"ใช่ เดี๋ยวรอพี่คิวมารับแกก่อนค่อยไป"
เราพยักหน้าให้กันก่อนจะเดินลัดเลาะออกมาหน้าตึ
