#15
1475 คำ
หมับ!!! น้ำใสเข้ากอดร่างกำยำไว้ทันทีดูเหมือนเขาจะเกร็งและกระตุก “เอ็ดเวิร์ดที่รัก...”
“สวัสดีน้ำใสที่รักของฉัน” คำพูดเขาช่างแตกต่างเหลือเกิน สิ่งที่เขาพูดมันคือออกมาจากปากเขาจริงๆ เขาที่เป็นตัวจริง แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกเพียง
ว่ามันเป็นการโปรแกรมให้พูดแบบนี้นะ “เอ็ดเวิร์ดที่รัก”
“สวัสดีน้ำใสที่รักของฉัน” หมับ!!! น้ำใสผละออกจากเขาทันที สองมือของเธอยกขึ้นมาปิดริมฝีปากของตัวเองไว้เพื่อกลบเสียงกรีดร้อง โอ้วววว!!! เขาถูกล้างสมองหรือยังไง สมองเขา...พวกมันทำกับเขาแบบนี้ทำไมกัน...คำถามมากมายเกิดขึ้นภายในใจแต่เธอก็ต้องแค่เก็บมันเอาไว้
อื้ม!!!…ควับ!!! เอ็ดเวิร์ดเข่าทรุดลงกับพื้นทันที สองมือของเขากุมที่หน้าท้องไว้ พรึ่บ!!! และจู่ๆเขาก็ล้มลงนอนคุดคู้ต่อหน้าต่อตาเธอ เขาไม่ได้ร้องออกมาแต่จากภาพที่เธอเห็นตอนนี้คือเขาทรมานไม่น้อย
ควับ!!! “เอ็ดเวิร์ด...คุณเป็นอะไรไป”
“ผมต้องการยา...” น้ำใสเบิกตากว้าง เธอรู้สาเหตุที่ข้อพับตรงแขนเขาแล้ว พวกมันฉีดยาให้กับเขานั่นเอง
“ไอ้พวกบ้า!!!...ฮืออออ...” เป็นครั้งแรกที่จู่ๆน้ำใสก็เหมือนคนสติหลุด เธอตะโกนออกมาจนสุดเสียง สองแขนกอดร่างกำยำไว้แน่น ฮืออออ “เอ็ดเวิร์ด อดทนไว้ฉันรู้ว่าคุณต้องผ่านมันไปได้ ไม่มีอะไรจะทำร้ายคุณได้...ฮือออออ...ชู่ววววว” น้ำใสกอดเขาไว้แน่นพร้อมปลอบโยนเขาด้วยความอ่อนโยนอยู่นานกว่าเอ็ดเวิร์ดจะสงบลง แม้ร่างกายเขาจะสั่นเทาแต่เขาก็เหมือนจะหลับไปแล้ว
น้ำใสโอบกอดเอ็ดเวิร์ดไว้อย่างหวงแหน ตอนนี้เธอไม่รู้สึกว่าดีใจที่เขาตามเธอมาจริงๆ คนพวกนี้ร้ายกาจกว่าแต่ก่อนมาก เมื่อก่อนองค์กรนี้แม้จะไร้จริยธรรมในการสั่งสมสมาชิกแต่ก็ไม่น่าจะถึงขั้นทำร้ายผู้บริสุทธิ์ได้ พวกมันต้องการอะไรกันแน่ที่ล่อเธอมา แล้วเรื่องหลานสาวของเธอนั้นมันคือเรื่องจริงเหรอไม่ แม้จะไม่มั่นใจแต่เธอก็ไม่อยากถอดใจ เอาเป็นว่าตอนนี้เธอจะออกจากห้องนี้ไปได้อย่างไร นอกจากประตูที่ถูกสั่งการจากด้านนอกเท่านั้น มันมีไว้ขังคนจริงๆ
“น้ำใส...”
“เป็นไงบ้าง”
“ไม่ดีเลย...” เอ็ดเวิร์ดร้องบอกความรู้สึกที่เกิดขึ้นจริง เขารู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว สามวันที่ผ่านมาเขาต้องเจอกับสถานการณ์ความเจ็บปวดร่างกาย พวกมันทำอะไรบางอย่างกับสมองเขา ในบางเวลาทำให้เขารู้สึกว่าไม่เป็นตัวของตัวเอง แต่ตอนนี้เขารู้สึกดีมากที่ฝันถึงน้ำใสได้พูดคุยกับเธอ อยู่ในอ้อมกอดเธอจนเขาไม่อยากตื่นจากฝันเลย “น้ำใสช่วยผมด้วย” เสียงอ่อนที่บางเบาสะท้อนเข้าสู่ผู้ที่ถูกกล่าวถึง
น้ำใสมุ่นคิ้วจดจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีเทา มันช่างแตกต่าง เหมือนเขากับเธออยู่ห่างไกลกันเหลือเกินในวินาทีนี้ อื้ม!!! เสียงร้องที่ดังออกมาของน้ำใสไม่ได้ลดทอนแรงที่เกิดขึ้นของเอ็ดเวิร์ด
“เอ็ดเวิร์ด!!!” ความไม่เข้าใจเกิดขึ้นในดวงตาคมโต เกิดอะไรขึ้นกับเขากันละ ควับ!!! น้ำใสกลับนอนหงายโดยถูกร่างกำยำคร่อมทับไว้ เธอพยายามเรียกเขาแล้วแต่เหมือนเขาไม่ได้ยินเธอเลย โอ้วววว!!! เธอเคยได้ยินมาก่อนว่าองค์กรกำลังคิดค้นการล้างสมองที่ทำให้คนผู้นั้นแยกไม่ออกระหว่างเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงที่เป็นอยู่กับสิ่งที่เขาเห็นและอยู่ในหัวตอนนี้...พวกมันทำสำเร็จแล้วอย่างงั้นเหรอ
หมับ!!! ข้อมือเล็กถูกคว้าไว้ก่อนที่มันจะไปปะทะบนแก้มสากสัญชาติญาณการป้องกันตัวของเขายังคงอยู่ “ไม่นะ! เอ็ดเวิร์ดมีสติหน่อย...คุณจะทำอะไร...อื้มมมม!!!” ริมฝีปากสวยถูกบดขยี้จากคนที่คร่อมกักขังเธอไว้
“…ทำไมเขามีปฎิกริยากับแค่หล่อนคนเดียว มันเป็นการแสดงของเขาใช่มั้ย”
“นี่เธอสงสัยผลงานของฉันงั้นเหรอ” จัสมินแสดงความเอือมระอา ผู้หญิงที่ควรจะได้อยู่ในอ้อมกอดเอ็ดเวิร์ดควรเป็นเธอไม่ใช่เหรอไง ทั้งๆที่เธอมี
ทุกอย่างเหมือนกับน้ำใส ทำไมผู้ชายของน้ำใสถึงไม่เป็นของเธอ
“ทำไมเขาถึงเข้าหาน้ำใส...” ซานต้าไม่ได้ละสายตาออกมาจากภาพบนหน้าจอขนาดใหญ่ เพราะเหตุผลข้อนี้เธอเองก็ยังหาคำตอบไม่ได้ เธอตรวจทุกอย่างหลายรอบแล้วหลังจากที่เอ็ดเวิร์ดผ่านขั้นตอนการเจือจางตัวตนหรือคนพวกนี้เรียกว่าล้างสมอง ค่าของคลื่นสมองก็เป็นไปตามที่เธอต้องการ รวมถึงการวัดค่าระดับความเข้มข้นของเลือดหลังจากที่เธอให้ยาเขาไปแล้ว ทุกอย่างมันถูกต้อง แต่พอมาถึงขั้นตอนที่เธอให้เขาเผชิญหน้ากับจัสมินฝาแฝดผู้พี่ของน้ำใส คลื่นสมองของเขาก็แกว่งไปแต่มันแค่พริบตาเดียวทุกอย่างก็กลับเข้าสู่ภาวะคงสภาพ เธอจึงทดลองให้เขาได้เห็นน้ำใสผ่านจอภาพ ตอนนั้นเครื่องวัดต่างๆกู่ร้องออกมาทำให้เธอสงสัยกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเอ็ดเวิร์ดอย่างมาก ตอนนั้นเธอก็คิดว่าการทดลองของเธอกับเขาล้มเหลว แต่เมื่อเธอลองให้เขาทำอย่างอื่นเขากลับตอบสนองได้เป็นอย่างดี
สิ่งเดียวที่เธอพอคิดได้ในตอนนั้นคือ ความรู้สึกที่เอ็ดเวิร์ดมีต่อน้ำใสนั้นไม่ได้มาจากสมอง เขารักเธอด้วยหัวใจ แต่ที่แปลกคือทำไมเขาถึงแยกแยะน้ำใสกับจัสมินออกได้ เอาเถอะ! การทดสอบมันยังไม่จบง่ายๆ เคสนี้ช่าง น่าสนใจให้เธอได้ค้นหา...อดตื่นเต้นไม่ได้เลย
“อย่าพึ่งหัวเสียไป...ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะแยกแยะได้ตลอดไปหรือเปล่า...”
“หมายความว่าไง”
“ก็หมายความว่าเธอควรไปเตรียมตัวให้พร้อมไง” ซานต้าหันมาส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับจัสมิน
แค่ววววกก!!! เสื้อยืดสีอ่อนของน้ำใสถูกเอ็ดเวิร์ดกระชากออกจนมันขาดวิ่น พละกำลังเขายังร้ายกาจ จ๊วบ! จุ๊บ!!! เสียงดูดดื่มจากริมฝีปากเขาที่ไล้ดอมดมลงต่ำมาที่ลำคอและลงมาเรื่อยๆที่ไหปลาร้า
อ้า อ้า อื้ม เสียงครางดังออกมาเมื่อยอดเกสรสีชมพูบนเนินเนื้อเต้าเต่งตึงถูกจู่โจมในทันที ให้ตายเถอะ! เขาตัวหนักมากจนเธอแทบขยับตัวไม่ได้เลย
แค่วกกกก อ้า!!! “เอ็ดเวิร์ด...ไม่นะ! คุณจะทำอะไร...นี่!!!” น้ำใสเสียงดังพยายามเรียกสติของเขา ห้องนี้มันมีกล้องนะ! ฉันคงไม่อยากกลายเป็นนางเอกหนังเอ็กส์หรอกนะ! แม้จะตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ตามเถอะ
พรึ่บ!!! อุ้ย! จู่ๆไฟสว่างในห้องก็ดับลงอย่างกับอ่านความคิดเธอได้ซะอย่างงั้น แต่...
“ไม่นะ!! ไม่ไม่ไม่!!!” เธอก็ไม่ยอมง่ายๆ บ้าเหรอเปล่า! เธอไม่ใช่หญิงบริการของเขานะ
อ๊ากกกก!!! เอ็ดเวิร์ดร้องออกมาเมื่อไหล่หนากลายเป็นที่ฝังของซี่ฟันเล็กของน้ำใสไปเสียแล้ว
“นี่!…โอ้ย!!!” ควับ! เอ็ดเวิร์ดพลิกกายออกจากร่างบางในทันที
“เอ็ดเวิร์ด! คุณเป็นอะไรไป...” น้ำใสตื่นตระหนกที่จู่ๆเขาก็ไปนอนคุดคู้กุมท้องตัวเองอย่างทรมาน แม้เขาจะร้องออกมาอย่างทรมานแต่ก็เบามาก จู่ๆความเป็นห่วงเขาก็เข้ามาแทนความรู้สึกอย่างอื่น
“…ผมทรมาน...ช่วยผมด้วย” เสียงร้องที่อ่อนระทวยกับร่างกายที่ร้อนดั่งไฟของเขา
“นี่ผลข้างเคียงจากสิ่งที่มันทำกับคุณใช่มั้ย” น้ำใสเริ่มโกรธแล้วจริงๆ ทำกับเธอเธอทนได้... พรึ่บ! เธอดึงผ้าห่มมาพันท่อนบนที่เปลือยของตนไว้ และเข้าหาเอ็ดเวิร์ดที่หอบหายใจจนตัวโยนน่าสงสารมาก
หมับ!!! “ช่วยผมหน่อยได้มั้ย...ได้โปรด...” มือหนาคว้าข้อมือเล็กไว้ เปล่งเสียงที่บางเบา แม้จะไร้ซึ่งแสงสว่างแต่เธอก็รับรู้ได้ถึงสายตาที่เว้าวอนของเขา
“เอ็ดเวิร์ด...คุณจะให้ฉันช่วยคุณยังไง”
“เซ็กส์!...ผมต้องการเซ็กส์”
ห๊า!! นี่มันผลข้างเคียงบ้าบออะไรกันละเนี่ย มันเรื่องอะไรกันแน่ โอ้ย! พวกมันต้องการอะไรจากเธอและเขากันแน่ หมับ!!! อุ้ย!!! เสียงร้องของน้ำใส ตอนนี้สัญชาติญาณการป้องกันตัวเธอมันหายไปไหนหมด จึงทำให้เอ็ดเวิร์ดเข้าถึงตัวเธอง่ายเหลือเกิน
- ผู้เขียน
