#6
2366 คำ
น้ำใสค่อยๆลืมตาขึ้นแสงสว่างที่สาดส่องเข้ามาสะท้อนเข้ามาในดวงตาเธอ เธอถึงรู้ว่าเช้าแล้ว
อ๊ะ! เสียงร้องดังออกมาจากเมื่อเธอพยายามลุกนั่ง ร่างกายเธอกำลังทำร้ายเธอเพราะความเจ็บปวดระบมไปทั่วเรือนกายและที่มากจนใบหน้าคมหวานต้องนิ่วหน้าคือบริเวณโพรงสาวของเธอ เธอไม่ลืมว่าเมื่อคืนนี้เอ็ดเวิร์ดทำอะไรไว้กับเธอบ้าง
‘ข่มขืน’ ใครจะเชื่อแม้แต่ตัวเธอเองยังไม่อยากเชื่อว่าผู้ชายที่เธอรัก เขาจะกระทำกับเธอเยี่ยงสัตว์ ตบตีเธอไม่ได้เหรอไง!
น้ำใสเรียกกำลังและแรงกายพยุงตัวเองไปห้องน้ำ แม้เธอจะได้รับการสวมเสื้อผ้าที่ไม่ค่อยคงสภาพน่าดูนักไว้อย่างลวกๆ และยังมีคราบแห้งของ น้ำขุ่นขาวของเอ็ดเวิร์ดที่ตกค้างตามผิวกายของเธอทำให้เธอควรล้างเนื้อล้างตัวแบบจริงๆจังๆ
น้ำใสมองเงาสะท้อนร่างที่เปลือยเปล่าของตัวเองร่างกายเต็มไปด้วยรอยแผลจากคมเขี้ยวฟันของเขาหลายจุด มันทั้งมีเลือดซึมและเขียวช้ำ เธอให้เวลากับตัวเองในห้องน้ำนานเป็นชั่วโมง เธอกลับออกมาในชุดเสื้อคลุม นอกจากเสื้อผ้าชุดเดิมนั้นแล้ว เธอก็ไม่มีเสื้อผ้าชุดใหม่เลย เธอควรขอบคุณ เอ็ดเวิร์ดมั้ยที่เขาไม่เอาเธอไปทิ้งไว้ข้างถนนหรือในป่าหลังจากที่เขากระทำย่ำยีร่างกายเธอนานนับหลายชั่วโมง
น้ำใสเห็นปืนที่ถูกเปลี่ยนจากมีดของเธอวางทับกระดาษสีขาว เธอดึงกระดาษแผ่นนั้นออกมา ใบหน้าเปลี่ยนไปทันทีกับข้อความที่ลายมือแสนคุ้นเคย....อีกห้าวันเจอกัน หวังว่าตอนนั้นสิ่งที่ฉันใช้แล้วมันจะพร้อมให้ได้ใช้อีกนะ
จากบทความเพียงแค่นั้น ทำให้สมองดึงความทรงจำเมื่อคืนย้อนกลับมาในทันทีและทำให้เธอต้องเสียน้ำตาในที่สุด
เอ็ดเวิร์ดยื่นส่วนปลายของมีดสะกิดตรงจุดซิปข้างลำตัว และเขาก็ใช้ปลายมีดกดให้ซิปค่อยๆเลื่อนลง เผยผิวขาวนุ่มนิ่มเนียนละเอียดของเธอทีละน้อย ดวงตาสีเทาค่อยๆเปลี่ยนไป นานกว่าสามเดือนแล้วที่เขาไม่ได้แตะต้อง ผู้หญิง แน่ละ! ก็เธอหนีเขาไปสามเดือนแล้ว เพราะเขากินเธอผู้นี้มานานหลายเดือนจนไม่อยากจะกินใครอีกแล้ว...เขาเกลียดความรู้สึกแบบนี้ของตัวเอง ทำไมถึงตัดขาดเธอไม่ได้ เพราะเธอเขาถึงต้องกลายเป็นคนบ้าแบบนี้
“อื้มมมมมม” เสียงออกมาจากคอของน้ำใส ที่แยกไม่ออกว่าเป็นเสียงคราง หรือ เสียงร้องประท้วง เมื่อเอ็ดเวิร์ดโน้มใบหน้าไปยังจุดแหวกซิปของชุด ลมหายใจร้อนระอุ ความชื้นจากปลายลิ้น ของเขาที่สัมผัสผิวของเธอ ฟืดดดดด เสียงลมหายที่สูดกลิ่นสาวที่คุ้นเคยและคิดถึงเข้าไปเต็มปอด
น้ำใสไม่ทันสังเกตุในตอนแรกว่าตอนนี้เอ็ดเวิร์ดสวมเพียงเสื้อยืดสีดำเข้ารูปกับกางเกงยีนส์สีเข้มตัวเดิม ไม่มีเข็มขัด ไม่มีรองเท้า ห้องในนี้แสงน้อยมาก ม่านถูกเลื่อนมาบดบังหน้าต่างที่จะรับแสงด้านนอกจนหมด และดวงไฟที่เขาเปิดไว้ก็มีเพียงโคมไฟที่อยู่ห่างออกไปตรงมุมห้อง แสงสว่างจึงมีแค่พอมองเห็นกันเท่านั้นในยามที่อยู่ใกล้ๆ แบบแทบจะแนบเนื้อกันเลย
ฮืม! น้ำใสร้องออกมา เมื่อซิปด้านหลังถูกดึงลงจนสุดทางตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้อย่างรวดเร็ว แต่เมื่อลมหายใจอุ่นๆเปลี่ยนเป็นความเย็นของอากาศภายในห้องทำให้เธอต้องร้องออกมาแถมเขายังแหวกสาบชุดให้กว้างขึ้นเผยเนื้อแท้ปรากฎต่อสายตาเขาที่เขาย่อมรู็อยู่แล้วว่ามันเนียนนุ่มมากแค่ไหน เขาเปลี่ยนตำแหน่งเดินมายืนตรงหน้าเธอ ระดับความสูงของเขาทำให้ระดับเอวลงมาของเอ็ดเวิร์ดอยู่ตรงหน้าเธอพอดี เขาปามีดในมือออกไปจนมันไปปักอยู่กับบนโต๊ะที่วางโคมไฟอย่างสวยงามพอดิบพอดี
น้ำใสเบิกตากว้างพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อเอ็ดเวิร์ดกำลังปลดตะขอกางเกงของเขาตรงหน้าเธอ ของเขาเป็นอย่างไรมีหรือว่าเธอจะไม่รู้และไม่เคยเห็น แม้ภายในใจเธอจะร้องบอกว่าเธอเองก็คิดถึงเขามาก แต่มันจะดีกว่าถ้าดวงตาของเขาไม่ฉาดฉายแววความกระหือหื่นออกมาอย่างน่ากลัว อย่างกับคนละคนที่เธอรู้จัก
พรึ่บ! เอ็ดเวิร์ดเปลือยท่อนล่างของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว อวดโฉมความแข็งแรงที่ยิ่งใหญ่ต่อหน้าเธอ มือข้างหนึ่งของเขาเกาะกุมท่อนเนื้อขนาดใหญ่ไว้และเขาขยับมือตัวเองยั่วยวนสายตาที่พร่าเลือนของเธอ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งค่อยๆขยับมาป้วนเปี้ยนอยู่ตรงระหว่างท่อนขาของเธอ
น้ำใสเริ่มต่อต้านและขยับหนีเมื่อรู้ทันความคิดเขา เขาจะฝังท่อนเนื้อของเขาเข้ามาในตัวเธอแบบที่เธอไม่พร้อมเพราะเขาขยายแท่งเนื้อทรงพลังในเวลาอันสั้น ความยิ่งใหญ่นั้นเธอรู้และคุ้นเคยถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงยินดีและตอบสนองเขาอย่างเร้าร้อนไม่แพ้กัน แต่ในภาวะอารมณ์ของเขาตอนนี้เธอจะเป็นอย่างต่อไปถ้าเขาล้วงล้ำเข้ามาในโพรงสาวของเธอแบบยังไม่พร้อมรับแบบนี้ ซึ่งความแตกต่างของร่างกายที่มากมายระหว่างเขากับเธอ ถ้าเขาทำอย่างที่เธอคิดไว้โพรงสาวของเธอต้องฉีกขาดเป็นแน่
“อื้ม!” น้ำใสร้องเสียงในคอ เมื่อเอ็ดเวิร์ดให้อิสระเธอจากการพันธนาการของเชือกแต่ไม่รอดพ้นจากวงแขนแข็งแรงที่กอดรัดเธอไว้แน่น สองมือถูกรวบไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียวของเขา ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเอ็ดเวิร์ดเป็นยักษ์และเธอเป็นเพียงมนุษย์ผู้หญิงตัวเล็กๆไปแล้วนะ
แผ่นหลังเปลือยถูกดันติดผนัง ชายกระโปรงถูกเลื่อนขึ้น น้ำใสพยายามเงยมองหน้าเขา ควับ! แต่ก็ถูกพลิกกายให้ด้านหน้านาบกับผนังแทนในทันที ทุกอย่างไม่รีรอบราตัวจิ๋วถูกกระชากจนขาดวิ่นออกจากสะโพกอย่างรวดเร็วจนผิวบริเวณโดยรอบแดงถลอกทันตา ปากสวยยังคงถูกปิดไว้ด้วยผ้ากลบเสียงร้องไว้ได้แต่ก็ไม่ทั้งหมด เสียงร้องจากลำคอเล็กยังคงดังให้ได้ยินอยู่
เธอพยายามห้ามปรามเขา
“อื้มมมมมม” น้ำใสร้องออกมา เธอเจ็บ มันเจ็บจริงๆ เจ็บยิ่งกว่าโดนชกต่อยเสียอีก เมื่อเอ็ดเวิร์ดสอดใส่เข้าโพรงสาวที่ปฎิเสธการล้วงล้ำไปแล้วอย่างทารุณ ชุดสวยที่เข้ากับรูปร่างอรชรถูกกำจัดออกไป ร่างเปลือยสองร่างที่เชื่อมประสานกัน โดดเด่นอยู่ริมผนัง สะโพกสอบขยับทันที ปัก ปึก ปัก ปึก เสียงทุกจังหวะของเขาเหมือนไม่ต่างกับว่าเขากำลังลงขวานบนท่อนไม้ขนาดใหญ่ครั้งแล้วครั้งเล่า ร่างเล็กกระแทกกับผนังปูนครั้งแล้วครั้งเล่าจนผิวบริเวณเนินอกเต่งตึงถลอกเป็นรอยแดง
น้ำใสอดกลั้นต่อความเจ็บปวดเมื่อแรงกระแทกไม่ผ่อนลงเลย อื้ม อื้ม เสียงร้องในอกดังออกมาเองโดยที่ไม่ต้องร้องขอ แท่งเนื้อเสียดสีร่องสาวที่แห้งผากจนเธอแสบไปหมด แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องอดทน ซี๊ดดดด เสียงครางดังสะท้อนไม่ขาดของเขา เขากำลังเสียวซ่านและดูเหมือนมีความสุขกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น แท่งเนื้อขยับเข้าๆออกๆนานต่อเนื่อง ความนุ่มแน่นของร่องสาวตอดรัดเขา เธอเริ่มเปียกแฉะไปตามเวลาที่เธอเองก็เสียวซ่านไปกับเขา ซึ่งคงให้เกิดขึ้นไม่ได้เขาไม่เคยต้องเลือกใช้วิธีรุนแรงกับเธอหรือกับใครมาก่อน ให้ตายเถอะ! มันไม่ได้แย่เท่าไหร่กับสิ่งที่เกิดขึ้น
ซี๊ดดดดด ปัก ปึก ปัก
น้ำใสไม่คิดมาก่อนเลยว่าเขาจะโหดร้ายกับเธอได้มากเพียงนี้ ผั่บ ผั่บ เสียงกระแทกดังสนั่น เสียงร้องที่บางเบาของเธอค่อยๆหายไป เธอรู้สึกถึงสายธารบางอย่างไหลไปตามท่อนขาของเธอลงสู่เบื้องล่าง ความเจ็บปวดที่เธอได้รับตอนนี้ทำให้เธอรู้ว่าความชื้นที่ไหลอยู่ตอนนี้คงเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจาก ‘เลือด’
“ซู๊ดดดดด” เอ็ดเวิร์ดครางออกมาไม่หยุด เขาเหมือนคนบ้าที่หื่นกระหายและหลงรักเซ็กส์ฉบับกระทำชำเราเสียแล้ว “เสียวมาก” เสียงครางกระเส่าดังออกมา ยิ่งทำให้น้ำตาจากดวงตาคู่สวยไหลออกมาไม่หยุด เธอไม่มีความรู้สึกร่วมอะไรเลย ร่างกายเธอจะแตกสลายไปเหรอเปล่า ถ้าเขายังไม่หยุดที่จะกระแทกใส่เธอแบบนี้ หัวใจเธอไม่ยอมรับต่อสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่มีผู้หญิงคนไหนทนรับได้หรอกในเมื่อสำหรับเธอแล้วเขายังคงเป็นเจ้าชายแสนดีของเธออยู่...
“อื้มมมมม” เสียงร้องที่พึ่งจะเงียบไปได้ไม่นานอย่างอดทน ที่คิดว่าอีกไม่นานเขาก็จะจบ แต่มันกลับตรงกันข้าม เมื่อท่อนไหล่ขาวผ่องถูกฟันสวยของเขาขบกัดเข้าอย่างแรง และเธอรู้สึกถึงความเปียกชื้นบริเวณโดยรอบ พระเจ้า! เอ็ดเวิร์ดกำลังดื่มเลือดเธอในขณะที่เขายังกระแทกแก่นกายใส่เธอไม่หยุด “อื้มมมมม” น้ำใสต้องร้องออกมาอีกครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อเอ็ดเวิร์ดไม่หยุดแค่แผลเดียว รอยฟันที่ฝังกัดเนื้อเนียนสลับกับปลายลิ้นที่ลากไล้โลมเลียดูดกลืนสายธารเลือดที่หลั่งไหลออกมาดื่มกินอย่างกับว่าเขากินมันเป็นอาหารหลักอยู่เป็นประจำ
เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ เสียงหอบหายใจของน้ำใสดังประสานไปกับเอ็ดเวิร์ด แต่ต่างกันตรงที่ความรู้สึก เธอเจ็บจนไม่รู้สึกถึงความเสียวซ่านจากพลังแห่งเซ็กส์เลย แต่เอ็ดเวิร์ดกลับได้รับความเสียวซ่านจากเซ็กส์จนล้นปรี่ โอ้พระเจ้า!!!! เขาไม่ต้องการให้เธอมีความสุขกับเซ็กส์ครั้งนี้เลยแม้แต่นิดเดียว คนใจร้าย! เขาใจร้ายอย่างร้ายกาจ เขาทรมานร่างกายให้เธอเจ็บปวดเพียงอย่างเดียว ยามที่เขากำลังมีความสุขจนล้นปรี่กับร่างกายเธอ
น้ำใสกำลังจะหมดสติ เธอไม่อาจทนต่อความเจ็บปวดต่อไปได้ แม้เธอจะได้รับการฝึกมาไม่น้อยแต่การถูกกระทำชำเราไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงจะทนได้ ตอนนี้โพรงสาวบอบช้ำ มันฉีกขาดและบวมแดง ไม่ต้องเห็นด้วยตาเธอก็รู้ว่าตัวเองสาหัสมาก แต่ในขณะที่กำลังใจเฮือกสุดท้ายของเธอกำลังจะมืดมิด เอ็ดเวิร์ดถอดถอนแก่นกายออกมาอย่างกับเขารู้ว่าเธอไม่อาจอดทนไปต่อบนเส้นทางเดียวกับเขาได้แล้ว
“อย่าพึ่งสิ! ความสนุกไม่จบเร็วแบบนี้หรอก...” เสียงกระซิบเย็นชาอย่างเย้ยหยันดังข้างหูน้อยๆ
เพล้ง! เสียงโคมไฟที่ส่องสว่างล่วงหล่นลงสู่พื้น เมื่อเอ็ดเวิร์ดปัดมันทิ้งในขณะที่เขายกร่างเธอขึ้นพาดไหล่เพื่อไปยังเตียงนอน
อึก! เสียงร่างบางกระแทกลงบนเตียงเมื่อเธอถูกโยนไปอย่างไม่ใยดี น้ำใสจุกเกินกว่าจะขยับหนีไปในทันที แม้เธอจะถูกฝึกมาอย่างหนัก แต่เธอไม่เคยมีประสบการณ์การถูกข่มขืนมาก่อน เรี่ยวแรงของเธอแทบไม่มีเหลือ ร่างกายเธอบอบช้ำอย่างมาก
“ฮืออออออ” น้ำใสร้องออกมา เมื่อเธอถูกรั้งให้นอนหงาย ปากเธอได้รับอิสระภาพไปพร้อมกับร่างบางที่ถูกคร่อมไว้ มือแกร่งบีบคางเธอให้เธอต้องอ้าปากกว้าง เมื่อเอ็ดเวิร์ดยัดแท่งเนื้อขนาดใหญ่ของเขาเข้ามาในปากเธอ และเขาก็ขยับสะโพกเสียดสีมันกับโพรงปากเธออย่างเร็วและลึกทรมานโพรงปากและคอเธออย่างมาก เขาบรรเลงบทสวาทนี้ด้วยตัวเขาเองทั้งหมด เขามันบ้า!!!!
“ดูดสิ! ถ้าไม่ทำก็จะกลับไปสอดใส่กระแทกร่องเธอต่อ” น้ำใสดูดรั้งอย่างที่เขาต้องการทันที เพราะเธอเจ็บโพรงสาวที่เปียกชื้นไปด้วยเลือดมากแล้ว เธอไม่พร้อมให้เขากลับเข้าไปใหม่ โอ้!เขาช่างกรุณาเธอเหลือเกิน
ซู๊ดดดดด เอ็ดเวิร์ดครางออกมาอย่างมีความสุข เมื่อเขาทั้งขยับเสียดสีและได้รับการตอดรัดจากการดูดโดยเธอ ความเสียวซ่านเกิดขึ้นกับเขาอย่างเหลือล้น เขามีความสุขจริงๆ แม้เธอจะเห็นหน้าเขาไม่ชัดนักในความมืด แต่จากเสียงครางก็ชัดเจนอยู่แล้ว
“ใกล้แล้ว ดูดแรงๆ” เอ็ดเวิร์ดร้องบอก น้ำใสเร่งรัดให้เขาไปถึงฝั่งสวรรค์ทันที เธอก็จะได้พัก “โอ้วววววววว” เสียงครางมาพร้อมกับลาวาขาวล้นทะลักในโพรงปากเล็ก เอ็ดเวิร์ดไม่ถอดถอนออกไปในทันทีทำให้ข้าง ริมฝีปากน้ำใสเประเลอะจากสายธารแห่งชีวิตไหลล้นทะลักออกมา
น้ำใสจำต้องกลืนมันลงไปทันทีที่เอ็ดเวิร์ดถอดถอนออกไป เพราะจมูกของเธอหายใจเอาอากาศเข้าไปให้กับร่างกายไม่พอต่อความต้องการ เธอจึงต้องให้ปากว่างเร็วที่สุดเพื่อเรียกอากาศให้กับปอดของเธออีกแรง
“มันยังไม่จบหรอก เมื่อกี้แค่ให้พักหายใจ” เอ็ดเวิร์ดพูดจบขยับเรียวขาที่เประเลอะแยกจากกัน แก่นกายถูกขยับอีกครั้ง น้ำใสเบิกตากว้าง แม้จะไม่เห็นว่าขนาดของมันไม่ได้ลดลงไปมากแม้จะปลดปล่อยออกไปแล้วครั้งหนึ่งก็ตาม
กรี๊ดดดดด ริมฝีปากที่ไม่ได้ถูกปิด ร้องออกมา เมื่อเอ็ดเวิร์ดสอดใส่กลับเข้าไปในโพรงสาวที่เปียกขื้นไปด้วยเลือดสดๆอีกครั้งอย่างแรงและเร็ว เรียวขาเล็กสองข้างถูกยกชูสูงขึ้น สะโพกเล็กลอยขึ้นตามแรงยกของเขา
- ผู้เขียน
