4. สักวันเราคงได้เจอกันนะ...ผัวเก่า
1267 คำ
ฉันคือเมียเก่า
ตอนที่ 4
เฟียร์เก็บข้าวของทุกอย่างในห้องของพี่นายวางโทรศัพท์ที่พี่นายซื้อให้ตั้งไว้ คงเอากลับมาด้วยไม่ได้ เฟียร์ออกมาจากคอนโด หันหน้ากลับไปมองคงไม่มีโอกาสได้กลับมาแล้ว คนรวยอย่างพี่ จะมาเอาผู้หญิงจนๆอย่างเฟียร์ได้ยังไง แค่รักกันยังผิด ชีวิตก็ไปต่อไม่ได้แล้ว
' หวังว่าสักวันเราคงได้เจอกันนะ...พี่นาย '
เฟียร์สพายกระเป๋าเป้พร้อมกับเช็คในมือ คนอื่นอาจจะไปแต่ตัว ไม่รับเงิน แต่ในเมื่อคนอื่นว่ากระหรี่ ดูถูกกันขนาดนี้ เงินนี้คงจะจำเป็น เฟียร์คิดได้แบบนั้นเอาเงินออกมาด้วย
การเรียนดำเนินต่อไป การใช้ชีวิตคนเดียวมันสอนให้เรารู้จักการรักตัวเองมาก เฟียร์คอยมองแอบหวังในใจตลอด หลังเลิกเรียนมองหาว่าพี่นายจะมาหาเฟียร์บ้าง ที่อยู่ๆหายไป ต้องตามหาหรือมาดักเจอบ้าง แต่แล้วเปล่าเลย ไม่มีแม้แต่เป็นห่วงกัน...
" ลูกชายชั้นมีคนรักที่เหมาะสมอยู่แล้ว เธอแค่ของกินรายทาง อีเด็กโง่ "
" ลูกชายชั้นมีคนรักที่เหมาะสมอยู่แล้ว เธอแค่ของกินรายทาง อีเด็กโง่ "
คำพูดของแม่พี่นายฝุดขึ้นมาในหัว เฟียร์ยังแอบคิดในทางกลับเสมอว่าพี่นายต้องรักเฟียร์บ้าง ต้องมีสักนิดที่เป็นห่วง คิดถึงกัน หลังจากเลิกเรียนก่อนไปหายาย เฟียร์แอบไปคอนโดพี่นาย คิดว่าอาจไม่ใช่อย่างที่แม่พี่นายพูดก็ได้...
เฟียร์รีบไปที่คอนโด แค่แอบมองอยู่หน้าคอนโดอย่างห่างๆ ฝนก็เริ่มตกลงมา เฟียร์นั่งอยู่ตรงมุมอับ แต่แล้วในที่สุดเฟียร์ก็เจอ...
" พะ...พี่นาย "
เฟียร์เอามือปิดปากตัวเอง น้ำตามันไหลออกมาปนกับน้ำฝนที่กำลังตก ภาพที่เห็นพี่นายกางร่มมากับผู้หญิงนักศึกษาคนนึง ท่าทางห่วงใย ดูสนิทสนมกันมาก ทั้งคู่พากันเดินเข้าไปในคอนโด
' พี่หลอกเฟียร์จริงๆ พี่แค่มาหลอกกันจริงๆ '
เฟียร์ยืนมองภาพที่ปวดใจจนลับสายตา หลอกฟันกันจริงๆเหรอ ??? เฟียร์หอบหัวใจที่บอบช้ำมาหายายที่ป่วย ทุกคนต่างไม่อยากยุ่งกับเฟียร์เพราะความจน ได้แต่บอก เฝ้ามองยายผ่านกระจก ได้แค่วันเดียว ยายก็จากไป...
" ไม่ต้องเจ็บ ต้องทรมานแล้วนะยาย เฟียร์จะเข็มแข็ง ยายไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ " เฟียร์พูดกับควันที่ลอยขึ้นไปบนฟ้า ไม่มีงานศพยาย มีแค่เฟียร์กับลุงสัปเหร่อเท่านั้น ไม่มีญาติพี่น้อง ไม่มีเพื่อน เฟียร์มีแค่ยายกับ...พี่นายเท่านั้น แต่ตอนนี้เฟียร์ไม่มีใครแล้ว เฟียร์ต้องปล่อยคนที่รักมากที่สุดทั้งสองคนไป ปล่อยให้ไปเป็นนางฟ้าบนสวรรค์ กับปล่อยอีกคนให้เจอคนรวยด้วยกัน เค้าแค่มาหลอกฟันในช่วงเวลาแค่สั้นๆแค่นั้น ตอนนี้เฟียร์ต้องรักตัวเองแล้วใช่มั้ย...
ตลอด 1 ปี ในการเรียนต่อม.6 ที่เฟียร์ใช้ชีวิตคนเดียว ไม่มีเพื่อน เรียน กลับบ้าน ามีงานก็จะถ่ายงาน ไม่ได้เที่ยวเหมือนเด็กคนอื่น เก็บเงิน จนจบม.6 ไม่มีวี่แววของพี่นายเลย...
เฟียร์ปล่อยบ้านให้เช่า ตัดสินใจหนีจากความทุกข์ที่นี่ หนีจากคนใจร้ายที่มาหลอกฟัน ที่ทิ้งกันอย่างเยื่อใย แค่ความจนสินะ ที่ไม่สามารถรักกันได้ เฟียร์รับเงินเท่ากับยอมเลิก มันยุติธรรมแล้ว เฟียร์มุ่งหน้าเดินทางมาต่างจังหวัด เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่...
บ้านใหม่ ที่อยู่ใหม่ นิสัยใหม่ คนใหม่ เฟียร์ใช้เงินเก็บที่ใช้ส่วนตัวเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง เฟียร์ซื้อบ้านหลังนึง 2 ชั้น อยู่คนเดียวเฟี้ยวจะตาย เฟียร์รับรีวิวสินค้า ถ่ายงานเป็นการหาเงินให้ตัวเอง นอกจากเรียน...
เฟียร์มาสมัครเรียนที่นี่ รั้วมหาลัยที่แปลกใหม่ น้องปี1 เฟรนชี่ๆจร้า เดินเข้ามาสวยในมหาลัย ที่ไม่มีเพื่อน ไม่รู้จักใคร กิจกรรมทุกอย่างถูกจัดขึ้น ถึงเวลาพักเที่ยง สายตาหันไปเห็น ผู้หญิงคนนึงหน้าตาสะสวยที่อยู่คณะเดียวกัน นั่งมองคนเดินไปมา มันถึงเวลาพัก แต่ทำไมไม่ไปกินข้าวนะ ??
" กินด้วยสิ " เฟียร์เดินเข้าไปนั่งข้างผู้หญิงคนนั้น พร้อมยื่นขนมกับน้ำในมือให้
" ให้เราเหรอ ? "
" อืม...กินเลย "
" เธอไม่รังเกียจเราเหรอ เราไม่มีเงิน ไม่รวยเหมือนคนอื่นหรอกนะ " ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น มันเหมือนเฟียร์กำลังมองชีวิตตัวเองยังไงยังนั้น
" เธอกับเราก็คนเหมือนกันมั้ยละ...เราชื่อเฟียร์ " เฟียร์พูดพร้อมมองหน้าผู้หญิงคนนี้ ด้วยน้ำเสียงที่จริงจังมาก
" เราชื่อแจ๊ส "
" เป็นเพื่อนกันแล้วนะ ไม่ต้องพูดเยอะ...กินขนมก่อนค่อยคุยกัน " เฟียร์พูดพร้อมหยิบขนมใส่ปาก แจ๊สก็ยิ้มและกินด้วย
" เฟียร์ไม่อายใครเหรอมาคุยกับเรา " แจ๊สพูดขึ้นเชิงทำความรู้จักกัน
" เราไม่เคยมีเพื่อน ไม่มีใครอยากคบเพราะเราจน แจ๊สคือเพื่อนคนแรกของเรา "
" จริงเหรอ...เฟียร์ก็เพื่อนคนแรกของเราเหมือนกัน " แจ๊สพูดด้วยน้ำเสียงที่ดีใจมาก
เฟียร์กับแจ๊สทำความรู้จักกัน จนได้รู้ว่าแจ๊สคือเด็กกำพร้า พ่อแม่และพี่ชายประสบอุบัติเหตุ ตอนอายุ14 แจ๊สเป็นคนเดียวที่รอดในเหตุการณ์นั้น ใช้ชีวิตคนเดียวมาเหมือนกัน บ้านโดนยึด อาศัยบ้านพักครูนอน ทำงานรับจ้างหาเงินเรียนเอง
" แจ๊สพักที่ไหน แล้วจะกลับยังไง " เลิกเรียนเฟียร์กับแจ๊สเดินออกมานั่งคุยกัน
" พักที่ห้องเช่า เดินกลับแค่ 4 กิโลเอง ประหยัดดี " มันเคยเหมือนตัวเฟียร์เลย เฟียร์อาสาไปส่งแจ๊สเอง มาถึงห้องเช่าธรรมดาที่แจ๊สพัก
" แจ๊ส...ไปอยู่กับเรามั้ย เราอยู่บ้านคนเดียว แจ๊สไม่ต้องจ่ายค่าเช่าห้อง "
" เอ่อ...เราเกรงใจเฟียร์ ไม่เป็นไรหรอก "
" เราเป็นเพื่อนกันนะ เก็บข้าวของเลย เราจะไปอยู่ด้วยกัน "
" เฟียร์ " แจ๊สร้องไห้เข้ามากอดเฟียร์ พร้อมบอกขอบคุณ เข้าใจความรู้สึกนี้ดี เฟียร์ขับรถที่มาจากการซื้อด้วยเงินของพวกคนรวยที่แสนเลว พาแจ๊สมาที่บ้าน
" เฟียร์เก่งจัง มีรถ มีบ้านเป็นของตัวเอง " แจ๊สตื่นตาตื่นใจที่เห็นบ้าน เดินชมทั่วบ้าน
" แจ๊สอยากทำงานกับเฟียร์มั้ย ?? "
" งานอะไรเหรอ ?? "
เฟียร์เล่าถึงงานของเฟียร์ให้ฟัง เพราะเชื่อว่าแจ๊สน่าจะทำได้ แจ๊สดีใจมากที่เฟียร์จะช่วยให้หาเงิน
" เฟียร์ไม่แฟนเหรอ ?? "
" .............. "
" เฟียร์...เราขอโทษที่ถามนะ " แจ๊สเห็นเฟียร์หน้าเศร้าลง จึงรีบขอโทษ แต่...
" เคยมี แต่ตายไปแล้ว... " เฟียร์เล่าทุกอย่างให้แจ๊สฟัง เล่าทำความรู้จักกัน จนรู้ว่าแจ๊สก็โดนหลอกฟันมาเหมือนกัน ผู้ชายมันเหี้ยก็อย่าไปเหี้ยตามมัน
" เฟียร์...พูดมึงกูได้มั้ย อึดอัดมาก " แจ๊สกับเฟียร์รู้สึกคุยกันถูกคอ ทุกอย่างมีชีวิตคล้ายๆกัน ทำให้สนิทกันง่าย
" ได้ดิ...กูก็อึดอัด "
จบชีวิตในรั้วมหาลัย เฟียร์กับแจ๊สสนิทกันมาก เราสองคนทำงานสมัครเป็นพริตตี้บ้าง รับรีวิวสินค้า ถ่ายสินค้ามากมาย แค่รับงานกันเอง ชีวิตสนุกสุดๆ กิน เที่ยว ทำงาน สนุกในชีวิตมาก...
อีเฟียร์ที่มีกระหรี่เป็นไอดอล ตามคำสอนของใครบางคน
' สักวันเราคงได้เจอกันนะ...ผัวเก่า '
- ผู้เขียน
