บทที่ 3 : โดนดูดนมด้วย [NC]
1247 คำ
“งั้นเหรอ”
เขาตอบรับด้วยน้ำเสียงแปลกๆ ก่อนจะยืดตัวยืนตรงเต็มความสูง แล้วเดินหันหลังกลับเข้าไปในห้อง โดยที่ไม่ทิ้งท้ายคำพูดเอาไว้สักคำ ทำเอาเธอยืนเอ๋อแดกไปเลย
“เป็นบ้าหรือไง มาขู่ให้หัวเสียแล้วก็ไป”
กระดุมบ่นพึมพำ แล้วเดินกลับเข้าห้องตัวเอง
ตกดึกคืนนั้น
เจ้าของหุ่นเซี๊ยะในชุดนางพยาบาลวาบหวิว หมุนตัวไปมาอยู่หน้ากระจกเงา เพื่อเช็กว่าชุดคอสเพลย์ที่สั่งมา ปรับความเซ็กซี่ขยี้ใจสามีของเธอให้ยกระดับขึ้นหรือเปล่า
คืนนี้คิดว่า อยากจะแปลงเป็นพยาบาลหุ่นเอ็กซ์ เซ็กซ์จัดเพื่อรอคุณหมอกลับมาฉีกยาสักสามเข็มก่อนนอน
หรือถ้าคุณหมอเหนื่อย เดี๋ยวพยาบาลคนนี้จะขึ้นขย่มให้เอง รับประกันว่าเข็มของคุณหมอต้องน้ำพุ่งกระฉูด
แค่คิดก็น้ำลายสอ ขอไปบิ้วอารมณ์โดยการแต่ง NC ให้สักตอนดีกว่า พอคุณหมอมาถึงจะได้โจ๊ะพรึมๆ กัน ไม่ต้องเล้าโลมนาน เพราะน้ำเดินตั้งแต่เริ่มแต่งนิยายแล้ว
ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก!
เสียงดีดแป้นพิมพ์ดังขึ้นเป็นปกติของทุกคืน เพียงแค่เปลี่ยนสถานที่มาแต่งในห้องนอนบนคอนโดมิเนียมเท่านั้นเอง ระหว่างที่แต่งก็มีกัดปากบ้าง ซี้ดปากบ้าง มาจากความแซ่บของนิยาย ที่พระนางกำลังนัวเนียกันอย่างถึงพริกถึงขิง ถ้าให้บอกความชอบส่วนตัว เธอชอบท่ามาตรฐานมาก ยิ่งถ้าโดนดูดนมไปด้วยนะ ฟินกระจายเลย
“ซี้ดดด~”
แค่คิดก็เสียววาบไปทั้งตัว เธอฝันว่าสักวันหนึ่งพี่โชนจะทำกับเธอแบบนี้ในทุกๆ ค่ำคืนที่เราสองคนนอนกอดกัน ได้ซาบอกหลังร่วมรักเสร็จ เป็นอะไรที่วิเศษม๊วกก!
“อ๊ะ อ๊ะ อร๊าง!”
คิ้วเรียงสวยขมวดติดกันเป็นปมใหญ่ ก่อนจะกดเข้าไปในหน้ากูเกิล ดูว่าตัวเองเปิดหนังเรทอาร์บิ้วอารมณ์เอาไว้หรือเปล่า แต่! ปรากฏว่าไม่ได้มาจากโน้ตบุ๊กของเธอ
“อู๊ย ยีนขา กระแทกแรงเกินไปแล้วนะคะทูนหัว~”
ชัดเจนว่าเสียงนั้นมาจากข้างห้อง ที่กำลังทำเรื่องอย่างว่ากันอย่างเมามัน พอนึกได้ว่าคนที่อยู่ห้องนั้นคือไอ้ลิงหัวแดงก็ชวนทำให้หงุดหงิดที่ยังไม่เลิกทำสันดานแบบนี้
“เป็นลิงติดสัดหรือไงนะ”
สาวสวยในชุดพยาบาลเซ็กซี่บ่นทุกครั้งที่ได้ยินเสียงครวญครางเหมือนคนกำลังจะขาดใจตาย แรกๆ ก็รำคาญ แต่หลังๆ กลับทำให้เธอพิมพ์ฉาก NC ได้อย่างไหลลื่นเผลอแป๊บเดียวก็ได้ตอนฉากร่วมรักมาแล้วสิบหน้า
“เอาอีกค่ะทูนหัว เสียวถึงใจมากเลย อ๊าา~”
สงครามข้างห้องยังไม่จบลง เธอเลยชักสีหน้าแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้ไปใส่ชุดให้เรียบร้อย ก่อนจะลงไปแจ้งนิติเรื่องเสียงที่ดังทะลุกำแพงห้องมา มันดังเกินไปจนรบกวน ถึงจะทำให้เธอแต่งนิยายได้ แต่เสียงก็ยังน่ารำคาญอยู่ดี
“เดี๋ยวผมจัดการให้นะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
ยังดีที่นิติรับฟังปัญหา แล้วรีบขึ้นไปจัดการให้เธอ
“อ้าว ที่รัก?” พี่โชนที่เพิ่งกลับจากการทำงาน เดินตรงดิ่งเข้ามาหาคนตัวเล็ก ที่กำลังจะเดินกลับขึ้นห้องพอดี
“กลับมาแล้วเหรอคะ?”
ใบหน้าจิ้มลิ้มคลี่ยิ้มหวานปานน้ำผึ้ง
“ลงมารอรับพี่เหรอ?”
“ค่ะ หนูลงมารอรับที่รัก”
เธอเดินไปควงแขนแล้วซุกหน้าออดอ้อน
“ทำงานเหนื่อยไหมคะ?”
“ไม่เหนื่อยเลย แต่กลับดึกหน่อย ไม่ว่ากันนะ”
“ไม่ว่าหรอกค่ะ หนูเข้าใจว่าที่รักของหนูมีงานที่ต้องจัดการเยอะเลย” พี่โชนเป็นวิศวกร และหัวหน้างานในบริษัทรับเหมาก่อสร้าง จึงต้องติดต่อกับลูกค้านอกสถานที่ เวลาทำงานเลยถูกดึงไปเยอะกว่าพนักงานปกติ ซึ่งเธอก็เข้าใจมาตลอด ไม่เคยงอแงเรื่องที่เขากลับบ้านไม่เป็นเวลาเลย ผู้ชายขยันทำงานเขาว่าเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี
เธอเชื่อมั่นอย่างนั้นมาจนถึงปัจจุบันนี้
“ทานอะไรมาหรือยังคะ?”
“รอทานพร้อมที่รักดีกว่า”
เธออมยิ้มที่เขามีความใส่ใจไม่เคยเปลี่ยน
“งั้นเดี๋ยวหนูทำของอร่อยๆ ให้ทานนะคะ”
พี่โชนพยักหน้ารับ แล้วยอมให้เธอควงแขนเดินไปที่ลิฟต์ [ที่บอกว่ายอม เพราะก่อนหน้าที่จะแต่งงานกัน เขาไม่อยากให้เธอถูกเนื้อต้องตัวมากนัก อาจจะให้เกียรติ หรือไม่ก็หวงตัว แต่ตอนนี้ยอมให้ควง ให้กอด ให้หอมแล้ว]
สองสามีภรรยาเดินกะหนุงกะหนิงกันตลอดทาง จนมาถึงหน้าห้องตัวเอง ก็พบว่าข้างๆ ห้องกำลังยืนคุยอยู่กับนิติคอนโด เธอเลยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แล้วกดรหัสเข้าห้อง
“เดี๋ยว”
เสียงทุ้มปกติไม่ได้ตะโกนเอ่ยปากห้ามหญิงสาว
“เธอเป็นคนแจ้งนิติงั้นเหรอ?”
ชายหนุ่มหัวแดงเถือก ที่อยู่ในชุดคุมอาบน้ำเดินตรงดิ่งเข้ามาหาคนตัวเล็ก แต่ยังดีที่มีพี่โชนยืนกันเอาไว้ให้ [สามีใครก็ไม่รู้ สุภาพบุรุษยืนหนึ่ง ฉันเลือกคนไม่ผิดจริงๆ]
“คุณคงเข้าใจผิดนะครับ”
พี่โชนแก้ตัวให้ พร้อมกับจับมือเธอไปกุมไว้ต่อหน้าหนุ่มหล่อ ที่อายุน้อยกว่าเขาเป็นสิบปี ถึงความหล่อพี่โชนจะสู้ไม่ได้ แต่ความดี บอกเลยว่าสามีของฉันชนะขาดลอย
“ภรรยาของผมคงไม่ทำเรื่องแบบนั้น ถ้าไม่มีเหตุผล” จริง หนูจะไม่ทำถ้าหมอนี่ไม่ปี้กับสาวจนทำเสียงดังรบกวนข้างห้อง งานนี้เขาผิดจริงๆ นะคะ [ฟ้องในใจ~]
“ผะ ผมแค่อยากมาเตือนเรื่องเสียงในห้องคุณครับ ถ้าคุณจะกรุณาเบาเสียงลงสักนิด จะไม่เป็นปัญหาเลย” นิติคุยอย่างมีเหตุมีผล แต่หมอนั้นยังคงมองมาที่เธอด้วยสายตาคาดโทษ ถึงจะไม่ได้แสดงออกผ่านทางสีหน้า แต่แววตาของเขา เต็มไปด้วยความไม่สบอารมณ์อย่างรุนแรง
“กำแพงสองห้องนี้อาจจะห้องบางกว่าห้องอื่น ยังไงคุณก็ช่วยเบาเสียงลงหน่อยนะครับ ภรรยาของผมต้องทำงานเกี่ยวกับการเขียน ต้องใช้ความคิดเยอะ ถ้าไม่รบกวนจนเกินไป ขอความกรุณาด้วยครับ” พี่โชนเป็นผู้ชายที่สุภาพ ต่างจากเธอที่มีนิสัยก๋ากั่น แบบนี้ไงเราถึงอยู่ด้วยกันได้ คนหนึ่งเหมือนเด็ก อีกคนเหมือนผู้ปกครอง
“หึ…”
ไม่มีคำตอบกลับ มีแต่เสียงหึในลำคอ ตรงตามฉบับตัวละครในนิยายแป๊ะเลย เอะอะก็หึ ไม่พอใจก็หึ หึงหวงก็ หึ หึ หึ แต่คงจะไม่ใช่อย่างหลัง เพราะเธอมีสามีแล้ว
“เข้าห้องเถอะค่ะที่รัก หนูหิวแล้ว”
เธอตัดบทสนทนา ก่อนจะควงแขนสามีกลับเข้าไปในห้อง แต่ก่อนจะปิดประตูลง เธอก็อาศัยจังหวะหนึ่ง แลบลิ้นใส่ พร้อมกับทำหน้าตายียวนกวนประสาทสุดฤทธิ์
[เดี๋ยวจะโดน]
เขาไม่ได้พูดออกเสียง แต่ขยับปากให้อ่านออก
[กลัวที่ไหนกันล่ะ]
ทำปากขมุบขมิบตอกกลับ แล้วปิดประตูห้องใส่
“ที่รักขา~”
พอประตูปิดลง เสียงหวานก็เรียกหาสามีทันที
- ผู้เขียน
