“ว่าแต่แม่นายอยู่ที่ไหนอ่ะ?”
“ลำปาง”
“นายเป็นคนเหนือเหรอ?”
“อือ”
“ฉันไม่เคยได้ไปเที่ยวเหนือเลย”
“เดี๋ยวพาไป”
“ไม่เป็นไร”
“สัญญา เดี๋ยวจะพาไป”
“ก็บอกว่าไม่เป็นไรไง ฉันแค่พูดเฉยๆ”
“ไม่รู้ สัญญาเอาไว้แล้ว จะพาไปให้ได้”
“นายนี่มันก็กวนโอ๊ยใช่ย่อยนะ บอกว่าไม่เป็นไรยังจะมายัดเยียดอีก” เธอปั้นหน้าบูดบึ้งใส่คนข้างกาย ถึงเขาไม่เห็น แต่ก็น่าจะรู้ว่าเธอหัวเสียกับคำพูดเอาแต่ใจของเขา
“ง่วงนอนอ่ะ” เริ่มพูดด้วยน้ำเสียงัวเงีย
“อย่าเพิ่งมานอนหลับตรงนี้ ขอร้อง”
“งั้นจะฝ่าฝนกลับคอนโดเลยไหม?”
“ได้หมด ดีกว่ามานั่งบริจาคเลือด”
“ถ้าไม่สบาย เธอต้องรับผิดชอบนะ”
“หมายถึงนายหรือฉัน?”
“ทั้งคู่”
“อ่า ฉันป่วยยาก”
“ตามนั้น”
ตัดสินใจปุ๊บ เราสองคนก็รีบไปหยิบหมวกกันน็อกมาสวมใส่ แล้วยอมขับรถฝ่าฝนกลับคอนโดก่อนที่จะไม่ได้กลับ ถึงถนนจะลื่น แต่ถ้าขับดีๆ ช่วยกันดูทางก็ถือว่าโอเค
บรืนนน~
สิบห้านาทีในการเอาตั
