“บางที...เราอาจจะไม่ต้องรอนานก็ได้นะฟอง” มือเล็กวางบนไหล่ของน้องสาวแล้วลูบไล้แผ่วเบาขณะที่อีกแขนก็สอดเข้าไปโอบกอดรอบเอวที่เล็กมากและวางมือลงบนทรวงอกใหญ่มากพร้อมกับแนบใบหน้าลงบนไหล่โดยที่ริมฝีปากแนบชิดกับลำคอระหง
“หมายความว่ายังไงหรือจ๊ะพี่สร้อย” ฟองจันทร์ถามเสียงสั่นเมื่อพี่สาวขยับมือหยอกเย้ากับทรวงอกตนเองที่มันก็ดันไหวสู้มือพี่สาวเสียด้วย ไหนจะปากเล็กที่ขบกัดลำคอระหงกับลิ้นอุ่นที่ไล้เลียผิวเนื้อ
“ก็คนที่แม่หมอบอกมาไงล่ะ”
ฟองจันทร์ทำตาโต อ้าปากกว้าง “หมายความว่า...”
“ใช่แล้วจ้ะ พี่คิดว่า ตอนนี้คนพวกนั้นคงจะหลุดเข้ามาที่นี่แล้ว” สร้อยระย้าบอกเสียงหวานใส ขณะหยอกเย้ากับทรวงอกของน้องสาวที่นูนเด่นขึ้นมา
“ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกนั้นกำลังถ้ำมองเราสองคนพี่น้องอยู่ด้วยนะ”
“พี่สร้อยรู้ได้ยังไงกันจ๊ะ ฉันยังมองไม่เห็นใครเลยสักคน” ฟองจันทร์ยังไม่เชื่อ ด้วยว่าเมื่อพี่สาวบอก เธอก็รีบกวาดสายตากลมโตไปจนทั่วบริเวณลำธารที่อาบน้ำอยู่ แต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีใครสักคน
“ก็คงจะเป็นฝีมือแม่หมอแพรพลอยที่จัดการเรียกพวกนั้นมาหาให้เราไงล่ะ แต่เพื่อไม่ให้ถูกสงสัย ฟองต้องทำตัวเป็นสาวชาวบ้านที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะ แล้วก็ยอมให้พวกนั้นจับตัวไปทำอะไรตามแต่ใจที่อยากจะทำไงล่ะ” ผู้เป็นพี่สาวบอกกับฟองจันทร์เสียงแผ่วเบาขณะที่ปากก็ขบเม้มกัดผิวเนื้อนวลเนียนหอมขณะที่มือก็เริ่มลูบไล้หยอกเย้ากับอกอวบใหญ่ของน้องสาวด้วยความสนุกสนาน
“อุ๊ย! ไม่ทำกับฉันแบบนี้สิจ๊ะพี่สร้อย ฉันกลัวนะ” ฟองจันทร์พูดเสียงสั่นเมื่อพี่สาวจับสองมือของเธอให้มาลูบไล้หยอกล้อกับทรวงอกอวบใหญ่ตนเองแล้วยังจะทำเสียงแปลก ๆ ที่ทำให้เธอรู้สึกวูบวาบในช่องท้องอีก
“กลัวอะไรละจ๊ะฟองจ๋า พี่จับแค่จับนวดคลึง" ไม่เพียงแค่พูด สร้อยระย้ายังนวดคลึงทรวงอกอวบใหญ่ของน้องสาวด้วย "หยอกเล่นกับอกของฟองแค่เบา ๆ เองนะ แต่ถ้าเป็นผู้ชายพวกนั้นนะ...น้องสาวของพี่น่ารักน่าเอาเป็นเมียเสียขนาดนี้ พวกนั้นจะมองฟองเป็นเหยื่อที่แสนหวาน เหมือนหมาป่าที่หิวโซที่พร้อมจะกัดกินน้องสาวของพี่อย่างตะกรุมตะกรามไม่ให้เหลือแม้แต่เศษซาก”
“อื้อ...พี่สร้อยอย่าพูดแบบนั้นสิ แค่คิดว่าจะถูกคนพวกนั้นมากอดรัด จูบปาก จูบคอ ฉันก็รู้สึกไม่ดีจะแย่แล้ว ถ้าต้องถูกคนนั้นที่ไม่รู้จักมักคุ้นทำกับฉันอย่างที่พี่กำลังทำอยู่ แล้วยังจะ...ถูกคนพวกนั้นจับทำเมีย! ฉันก็กลัวจนตัวสั่นแล้ว” ฟองจันทร์พูดเสียงสั่นเมื่อมือเล็กของพี่สาวลูบไล้ไปตามขาเรียวยาว
สร้อยระย้าหัวเราะเสียงใสขณะพูดเสียงหวานแผ่วเบากับผู้เป็นน้องสาว “จะกลัวอะไรล่ะจ๊ะฟองจ๋า แม่หมอให้ทุกอย่างที่เราต้องใช้มาหมดแล้วนี่นา”
กลัวแต่คนพวกนั้นจะรับมือเธอสองพี่น้องไม่ไหวเสียมากกว่า พวกคนเมืองจะสู้สาวบ้านป่าที่แกร่งกล้าและอดทนเช่นเธอสองพี่น้องได้ยังไงกันล่ะ กลัวจะหมดสภาพตั้งแต่ยกแรกเสียด้วยซ้ำ สร้อยระย้าปรามาสอยู่ในใจ เพราะเธอเชื่อว่าคนพวกนั้นอ่อนแอ...ยังไงก็ทนอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน พอเธอได้ในสิ่งที่ต้องการ ก็คงจะต้องแยกย้ายกันไปคนละทาง
“แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น ฉันก็ยังกลัวอยู่ดี พี่สร้อยจะแน่ใจได้ยังไงว่าเราสองคนพี่น้องจะรับมือกับคนพวกนั้นไหว ไม่ใช่เราไม่รู้ คนพวกนั้นส่วนใหญ่หน้าซื่อแต่ใจคิดคดจะตาย ต่อหน้าทำดีให้เราตายใจ แต่ลับหลังคอยหาทางจะกำจัดนะ” ฟองจันทร์ยังพูดอย่างคนที่ไม่มีความมั่นใจ ถึงแม่หมอจะให้ของดีมา ถึงพี่สาวจะให้ความมั่นใจแล้ว แต่เธอก็...ยังกลัวอยู่ดี
“แล้วแม่หมอยังบอกว่าฉันจะต้องรับมือถึงสองคนด้วยกันเลยนะ พี่คิดดูสิ ฉันตัวเล็กแค่นี้ จะรับไหวได้ยังไงกันละ”
“ทำไมจะไม่ได้ละ ขนาดพี่จันทร์ตัวเล็กนิดเดียว ยังรับมือกับพี่ทับกับพี่นักรบได้เลย” สร้อยระย้าบอกก่อนจะจับรั้งตัวน้องสาวให้หันมาหาตนเอง
“พี่สร้อยพูดอย่างกับเคยเห็นอย่างนั้นแหละ”
“ก็เคยนะสิ”
ฟองจันทร์ทำตาโต อ้าปากกว้าง “จริงหรือจ๊ะ จะเป็นไปได้ยังไง”
“ใช่จ๊ะ ก่อนที่เราสองคนจะย้ายออกจากบ้านไปอยู่กันสองพี่น้องไง คืนนั้นพี่ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมเราต้องออกไปอยู่กันสองคน เลยคิดว่าจะไปถามพี่ดาวให้รู้เรื่อง แต่พี่กลับเห็นพี่จันทร์ถูกพี่นักรบที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าโดยมีขาขาวที่ขาวนวลเนียนของพี่ดาวพาดอยู่บนไหล่ เอนตัวไปพิงพี่ทับที่ประกบอยู่ด้านแล้วก็...” สร้อยระย้ากระซิบบอกสิ่งที่ได้เห็นกับน้องสาวขณะลากไล้นิ้วเรียวไล้จากร่องสันหลังของน้องสาวเรื่อยลงไปขยำนวดสะโพกใหญ่
“อย่างที่แม่หมอน้อยบอกไงฟอง คนเมืองพวกนั้นเขารู้จักปลุกเร้าให้เราลืมความเป็นไปไม่ได้ทุกอย่าง พวกนั้นเหมือนสัตว์ร้ายที่จ้องกัด...”
“อุ๊ย!” ฟองอุทานเสียงแหบพร่าเมื่อถูกที่สาวกัดเอาที่บนเนินอกจนมีรอยแดง
“กิน” สร้อยระย้าแนบปากเล็กลงบนปลายยอดอกสีชมพูอ่อนของน้องสาวแล้วกัดเม้มเบา ๆ “เราสองพี่น้องอย่างตะกรุมตะกราม คิดว่าเราเป็นเหยื่อที่แสนหวาน” สร้อยระย้าหัวเราะเสียงใสเมื่อหูแว่วได้ยินเสียงดังมาจากพุ่มไม้ที่ความจริงแล้วมันก็ใช้หลบซ่อนกายไม่ได้เลย เธอได้เห็นผู้ชายที่หลบซ่อนอยู่มีด้วยกันสี่คนที่จ้องมองเธอสองพี่น้องด้วยแววตาหื่นกระหาย
“ยิ่งน้องสาวของพี่หุ่นดีน่ากอดจูบลูบฟัดขนาดนี้ คนพวกนั้นคงอยากจะจับมากดเล่นเป็นผัวเมียอย่างเร็วเชียวล่ะ คิดว่าตอนนี้คงจะทนไม่ไหว อยากเอาเราสองคนเป็นเมียจะตายอยู่แล้วล่ะ” สร้อยระย้าบอกกับน้องสาวเมื่อหูได้ยินเสียงลมหายใจกับเสียงคุยลอยตามลมมา...