“คงต้องถามคุณมิคาเอล อีกสักพักเขาน่าจะมา” ณิรินเปรยลอยๆ เวเนสซ่าเห็นด้วย มันเป็นเรื่องความซื่อสัตย์ที่มีผลรระยะยาว เธอแสร้งทำเฉยแบบนี้ไม่ได้หรอก เกิดมาไม่เคยกินแรงใครฟรีๆ
มิคาเอลหิ้วถุงติดมือมาพะรุงพะรัง เขาส่งถุงเกือบครึ่งให้กับคนงานที่กำลังทำงานเก็บรายละเอียดการตกแต่งภายในร้าน เขาเดินเลยมาหาสองสาวที่นั่งมองตาเขม็ง
“ผมซื้อขนมมาฝากครับ ลองชิมดูสิครับ ผมว่ารสมือเขาใช้ได้เลย”
นอกจากตามซามูเอลเป็นดังเงาแล้ว มิคาเอลแทบไม่ได้กระดิกตัวไปไหนเลย นี่จึงเป็นอิสระครั้งแรกที่เขาไม่ต้องตัวติดกับเจ้านาย หน้าที่หลักๆ ของเขาคือการควบคุมคนงานและเปิดร้านไอครีมให้เร็วที่สุด
“ฉันมีเรื่องอยากถามค่ะ”
ณิรินยื่นมือออกไปรับถุงใส่ขนม และรีบถามก่อนที่ความกล้าของเธอจะหมด
“ฉันก็ด้วยค่ะ” เมื่อเวเนสซ่าพูดเสริม พนักงานคนอื่นโผล่หน้ามามอง พร้อมกับส่งสายตาปราม ณิรินเลยแน่ใจ มันไม่ได้เกิดความผิดพลาดแค่เธอกับเวเนสซ่า แ
